Een nieuwe week, een nieuwe start; dit keer is dit bijna letterlijk te nemen. Afgelopen zaterdag heb ik deelgenomen aan een halve marathon en vandaag, maandag, wil ik dus enkel een rustige herstelloop doen. Gelukkig kan ik altijd rekenen op een collega om mee te lopen.
Iets voor 12 uur vertrekken we aan een rustige jogging en we doen zelfs een iets kleinere toer dan normaal, zodat ik zeker er echt van kan herstellen. De afgelegde afstand bedraagt 7,35 km en we hebben er 45 min over gedaan onder een zacht zonnetje.
Vandaag, dinsdag, wordt de routine reeds doorbroken. Door omstandigheden kon ik niet lopen tijdens mijn middagpauze. Afgelopen zondag had ik een bewuste rustdag en gisteren had ik enkel een kleine, rustige herstelloop gedaan, dus staat er vandaag een iets langere training op mijn denkbeeldig schema. Hierbij komt nog dat het een hele dag regent en dit helemaal geen motivator is om een rustige duurloop af te leggen.
In de namiddag klaart het duidelijk op. Laten we dus wat gaan lopen onmiddellijk na het werk. Net voor mijn vertrek (op het werk) open ik Google Earth en teken een parcours in Pellenberg en Kessel-Lo. Op die manier verken ik eens wat andere wegen; rustige wegen waar niet veel auto’s komen en waar de volledige weg kan gebruiken om te lopen. Dankzij de bluetooth-verbinding tussen iPhone en Suunto Ambit3 staat deze weg onmiddellijk in mijn sporthorloge. Wat kan het leven toch mooi zijn.
Onmiddellijk bij thuiskomst kleed ik mij om. De zon schijnt wel, maar er hangt veel vocht in de lucht en er is veel wind, dus trek ik toch maar fluo-vestje zonder mouwen bij aan. De wegen liggen nog wat nat, maar toch besluit ik om mijn nieuwe schoenen aan te trekken. Iets voor half vijf begin ik aan mijn loopje in Pellenberg. Pellenberg is niet voor niets de hoogst gelegen gemeente van Vlaams-Brabant. De eerste kilometers bevatten toch wel wat stijgende hoogtemeters. Spijtig genoeg, in dit geval, is er een klein stukje onverharde weg en elke plas of moddervlek ontwijken zit er niet in. Het nieuwe is bij deze van de schoenen af. Doordat ik navigeer via mijn Suunto, kijk ik niet naar snelheid, noch naar hartslag en loop dus gewoon op gevoel en probeer er een rustig loopje van te maken. Achteraf blijkt dat de hartslag vrij vaak boven de 140 hs/min uitkomt met een tempo van ongeveer 5’30 min/km. Graag zou ik dit beter zien, maar hiervoor zal nog veel kilometer training vereist zijn, denk ik.
Na een achttal kilometer begin ik wat kouder te krijgen en heb ik het gevoel naar toilet te moeten. Intussen zijn mijn familieleden ook thuisgekomen en weten die niet waar ik ben, laat staan wanneer ik thuiskom. Het zal dus dit keer geen 20+ worden. Bovendien komen er hééél donkere wolken aan. Meer dan genoeg redenen om deze tocht wat in te korten.
Uiteindelijk kom ik toch aan 16km, weliswaar in iets minder dan anderhalf uur (dit is exact 11 km/h), met een gemiddelde hartslag van 141 hs/min.
In het midden van de werkweek, op woensdag, is het vaak iets moeilijker om collega’s te vinden om de lunchbreak al lopens door te brengen. Vandaag is het niet anders.
Gisteren had ik een duurloop van 16km gedaan en voelde me toch wel moe bij thuiskomst. Vandaag zou ik het dus beter rustiger aan doen. Anderzijds is dit misschen ook het moment om nog eens door te trekken.
Bij mijn vertrek besliste ik pas welke richting ik zou uitgaan. Niet dat ik twijfelde over via welke weg, maar wel dat het dit keer in de richting van de -voor mij- hoge snelheid met bijhorende hogere hartslag zou gaan. Ik vertrok dus iets sneller dan anders en zeker de Karmelietenberg naar beneden ging ik, ondanks de vele wandelende hindernissen, vrij snel over de kasseien. De stoepen waren te druk bezet. Zelfs in de tunnel onder de Leuvense ring was het oppassen geblazen. Na één kilometer was de trend al gezet; mijn hartslag zat aan 170 hs/min. Gelukkig had ik deze kilometer afgelegd in 4’04” zodat ik de moed had om door te gaan. De daarop volgende kilometers werden afgelegd aan een tempo van rond de 4’30”. Zelfs met deze hoge hartslag (175 hs/min) vond ik nog een laatste spatje energie om de laatste drie kilometer iets sneller af te leggen. Op deze manier werd mijn persoonlijke besttijd op dit parcours met meer dan een minuut scherper gesteld: van 40’20” naar 39’12”.
Vandaag, donderdag, is het opnieuw een dag waar ik tijdens de lunchbreak niet kan lopen. Ondanks het feit dat ik gisteren heb doorgelopen, wil ik toch vandaag nog wat kilometers doen. In de namiddag zag ik toevallig een mooi parcours, gelopen door een buurman. Dat zou het parcours worden dat ik ook ga lopen: 11km, dat moet te doen zijn.
Ik ben dus iets vroeger vertrokken op het werk en heb me thuis onmiddellijk omgekleed enn vertrokken. Gelukkig heb ik een vrouw die dat allemaal goedkeurt. Het parcours was intussen geladen in mijn Suunto en ik kon dus vertrekken aan dit nieuwe parcours. Dit is nu al de tweede keer deze week dat ik enkele nieuwe wegen uitprobeer. Het is misschien raar, maar kort bij mijn woonplaats bevinden zich ideale loopplaatsen: een Finse piste in het Heuvelhofpark en prachtige looppaden in het provinciaal domein en ik heb daar nog nooit gelopen. Vandaag dus een dubbele primeur. Ik loop een rondje in beide domeinen !!
Dit keer ben ik niet echt slim geweest; in plaats van echt rustig te lopen, maak ik er dit keer opnieuw een relatief stevige loop van met een gemiddelde hartslag van 147 hs/min: echt wel te snel daags na een intensieve loop.
Het is vrijdag, de werkweek loopt stilaan op zijn einde, de zon schijnt al iets krachtiger; alles wijst op het begin van de lente. Toch was het vanmorgen echt wel koud en loop ik nog steeds met lange broek en loopshirt met lange mouwen.
Deze week is al een vrij intensieve week geweest. Als ik niets wil forceren, zal het vandaag echt rustigaan moeten gaan. Gelukkig moet ik niet alleen lopen en kan ik samen met collega’s gaan joggen. Omdat we iets te laat vertrekken, korten we de normale toer in en beperken we de afstand tot 7,3 km. Op doe manier moeten we niet bezweet aan tafel zitten.Tijdens de lunchpauze zijn we ingeschreven voor de dagmenu, zijn vol-au-vent met frietjes. Dit is misschien niet het beste dieet voor een loper, maar wel lekker.
Zaterdag zou de ideale trainingsdag moeten zijn. Het weer wordt schitterend en ik heb enkele uren kunnen vrijmaken. En toch …
Toch zit een lange duurloop, die echt wel nodig is, er niet in. Mijn vrouw is met één van de kinderen naar spoed, omdat hij blijft klagen van pijn in zijn rechterknie. Spoed zeggen ze dan; het duurt VIJF uur eer ze terug thuis is. Het was dan ook 17u eer ik aan mijn loop kan beginnen. Intussen heb ik geen uren meer vrij en het wordt dan maar een iets kortere loop, ongeveer dezelfde als donderdag.
Ondanks het late uur, heb ik vandaag nog niets gegeten, mijn Leo van vanmorgen niet meegerekend. Ik moet het dus doen met drie flesjes cola als energiebron.
Mijn eerste kilometers loop ik alweer iets te snel om er een rustige loop van te maken. Met een snelheid van 11,5 km/u en een hartslag van 145 hs/min. Na een rondje Finse piste en een iets groter rondje rond de vijvers van het provinciaal domein laat ik me verleiden om nog wat sneller te lopen. Waarschijnlijk door de andere lopers of door de veelvuldige wandelaars stijgt mijn snelheid tot boven de 12 km/u en gaat ook mijn hartritme verder de hoogte in. Eénmaal terug op de openbare weg houd ik wat rekening met gekende segmenten op Strava. Al bij al en zeker gezien de omstandigheden, mag ik niet ontevreden zijn van deze trainingsloop. Trouwens, met deze haal ik een record, denk ik: zes dagen achter elkaar lopen. Als ik morgen ga lopen heb ik een 7 op 7. Hopelijk houd ik dit nog heel lang vol.
Zondag zou eigenlijk een rustige dag moeten zijn, maar ook dit keer is het weer een dag waar de agenda weinig tijd over laat om een lange duurloop toe te staan. In de namiddag is er thuis een familiefeestje voor de verjaardag van de kids. Toch is het pas na half één eer ik mijn loopkleren kan aantrekken. De zon schijnt volop, maar dat maakt nog geen zomer, dus toch maar niet te licht kleden.
Eénmaal buiten begin ik mij toch meer te concentreren op welke weg ik zal volgen én om toch maar niet te snel te lopen. Het moet een +20K worden, dus ik moet me zeker inhouden. Toch krijg ik het na tien minuten al behoorlijk warm. Ik besluit om toch maar het shirt met lange mouwen uit te trekken en rond mijn midden te binden. Door de warmte, veronderstel ik, krijg ik mijn hartslag niet lager dan 140 hs/min. Daarna wordt het zelfs nog moeilijker, maar dat ligt dan weer aan de hellingen. Bij de eerste afdaling gaat mijn hartslag wel wat naar beneden en heb ik een goed ritme te pakken.
Vanaf dat moment was het enkel opletten waar ik mijn voeten zet, of ik op de rijbaan loop of op de stoep. Op kilometer 15 kom ik aan het provinciaal domein en besef ik des te meer hoe mooi het weer is. Het is daar echt druk. Ik denk dat alle ouders met kleine kinderen daar verzameld hebben. Intussen was het natuurlijk al 2 uur in de namiddag. Het was er echt moeilijk lopen ;het was echt een weg zoeken tussen de kinderkoetsen, fietsjes en wandelaars die echt met vier of meer naast elkaar moeten wandelen. Raar, maar net dan gaat mijn snelheid nog een beetje de hoogte in. Bijna terug thuis wees mijn horloge iets meer dan 20 km aan, dus heb ik nog een klein stukje bijgelopen, zodat ik iets boven de 21 km uitkwam en op die manier had ik op Strava de uitdaging ‘halve marathon’ ook alweer volbracht.
Met deze zondagsloop erbij kom ik aan een 7 op 7 met een totaal van 83 km. Om mijn eerste marathon, 26 april in Antwerpen, goed voor te bereiden, zou vanaf nu elke week zo moeten zijn. Toch vrees ik dat heel moeilijk zal worden.
