Met het einde van de week in zicht zat ik amper aan 35km. Veel te weinig in het vooruitzicht van een marathon. Zaterdag was een perfecte dag om te gaan lopen, maar als ouder van voetballende kinderen bij VK Linden, , moet je ook daar af en toe je steentje bijdragen. Zaterdag namiddag was het nog eens mijn beurt om in de kantine te gaan helpen. Om 12u, tijdens de match van de kinderen, begon ik te helpen achter de toog en om 18u, stond ik er nog. Tijdens deze shift heb ik waarschijnlijk veel meters gestapt, maar op een zachte en zonnige winterdag, zou ik veel liever een lange duurloop doen. Na deze lange namiddag, ben ik ‘s avonds naar OHL gaan kijken en ook daar heb ik dus enkele uren recht gestaan. Kortom, zaterdag niets gelopen, wel 9 uren op mijn benen gestaan.
Zondag stond geprogrammeerd als een dagje Aqualibi, dus ook hier was er weinig tijd over om te gaan lopen. Na het ontbijt, op zondag toch iets later, trok ik mijn loopkleren aan. Een uurtje tijd maken om te lopen; ik wist niet dat het zo moeilijk kon zijn. Ondanks deze korte voorziene periode, wou ik er toch een rustige loop van maken. Het grote nadeel om de eerste meters klimmend aan te vatten, doet de hartslag na anderhalve minuut al oplopen tot 156 hs/m aan een lage snelheid. Na 5 minuten tikte mijn hart terug 135 hs/m, maar dan kwam de volgende helling reeds onder mijn voeten doorgeschoven.
Uiteindelijk bleef ik een rustig tempo (5’23 min/km) lopen tot aan de abdij van vlierbeek. Daar ligt een segment van Strava en daar heb ik dan toch even wat sneller gelopen. Een klein uurtje na mijn vertrek kwam ik toch tevreden thuis aan, al had ik liever nog wat langer gelopen.
