Woensdag, wéér een dag dat ik NIET gelopen heb. Dit keer had ik als excuus een bezoek aan het autosalon en ‘s avonds een voorstelling van Für Elise (het eerste boek van Antoine Camps). Na de voorstelling heb ik mijn onsportieve dag afgesloten met x Duvels in ‘t Smiske.
Donderdag. Niemand te zien om 12u; dus dan maar alleen op pad. Wat zou ik doen? De Sequioa, zoals altijd of zou ik wat langer lopen? Gezien de omstandigheden van gisteren, kies ik toch best voor niet te veel avontuur. Het wordt dus de Sequioa. Het is vrij koud (-1°C) en dus toch maar een vestje en handschoenen aangetrokken. De eerste kilometer ging relatief vlot en dit tempo zou ik toch graag aanhouden. Zou dit lukken?? De eerste kilometers lukte dit aardig. Daarna lukte het enkel mits de nodige inspanning. Mijn vorige besttijd staat op 40’20”, gelopen met meer wind. Mijn doel mag dus niet hoger liggen dan deze tijd. Waarschijnlijk was ik toen de dag voordien wel op tijd gaan slapen; vandaag waren de laatste kilometers veel lastiger. Bovendien moest ik even wachten om de Celestijnenlaan over te steken. Niet alleen de helling van de Karmelietenberg deed me snel ademen; het stukje Naamsestraat was echt doorbijten.
