De ultieme test staat vandaag op de agenda. In zolder wordt een wedstrijd georganiseerd die heel populair is bij al diegene die in april een marathon gepland hebben. Ik ben ook in dit geval.
De voorbereiding bestond enkel uit twee sponsoravonden. Op vrijdag was het de laatste spaghetti-avond van mijn huisclub: DCLA. Daar heb ik niet alleen mijn spaghetti gegeten, maar ook nog wat extra van enkele buren. Zaterdagavond was het Italiaanse avond van de schaatsclub en daar at ik, wat anders, een spaghetti. Ook hier werd ik geholpen door nog een extra portie. In tegenstelling tot vrijdag, drink ik de avond voor de wedstrijd geen Duvels.
Gelukkig moet ik er niet helemaal alleen naartoe. Met het volledige gezin zakken we op zondagmorgen af naar Heusden-Zolder. Om de lange tijd tijdens mijn wedstrijd te doden, beslist Tibo om de 5km mee te lopen. Tobi heeft woensdag zijn voet omgeslagen en kan niet. Met een ultra snelle start schiet hij als eerste vooruit. Toch zijn er nog heel veel die hem nooit zullen inhalen. Hij eindigt 25ste van de 102 deelnemers. (zie uitslag).
Stipt om 12u klinkt het startschot voor VijverRun33 2016. Iets meer dan 200 sportievelingen vertrekken aan de lange wedstrijd door een vijverrijk natuurgebied in Midden-Limburg. De eerste kilometers, over asfalt, kijk ik iets vaker dan normaal naar mijn horloge. Ik wil niet te snel van start gaan. Mijn gevoel zegt me dat alles goed zit, ondanks de hartslag van boven de 150 hs/min en de snelheid van 12,6 km/u. Wetende dat mijn hartslag altijd iets hoger bij het begin van een training, hoop ik dat het vandaag niet anders is. Hopelijk zakt deze dus nog na 6-8 km.
Na 4km verlaten we het verharde jaagpad langs het Albertkanaal en komen de eerste kilometers over het onverhard gedeelte, tussen de vijvers. Net voor het indraaien verhoog ik lichtjes de snelheid en omdat het op deze wegen nog goed beloopbaar is, stijgt mijn hartslag niet echt, zelfs niet als ik nog wat versnel tot 13km/u. Dit blijft zo wat de snelheid en hartslag de komende kilometers. Nadat ik de eerste bevoorrading (op 5K) overgeslagen heb, ben ik dit niet meer van plan bij de volgende, integendeel. Er wordt heel wat aangeboden bij elke bevoorrading. Er zijn drie verschillende dranken: water, AA Drink en nog iets groens. Daarnaast liggen er stukken bannaan, rozijnen en zelfs verschillende soorten chips. Stukjes banaan oprapen is vrij moeilijk, maar toch doe ik telkens de moeite er eentje te nemen, net als een bekertje AA (dat wel vakkundig wordt aangereikt.
Nadat ik de eerste kilometers door verschillende lopers werd ingehaald, denk ik dat ik halfweg ze allemaal opnieuw heb ingehaald. Ook de twee (eerste) vrouwen die me in het begin inhaalden, heb ik ver voor halfweg al terug tegen gekomen. De betere en snellere starters lopen natuurlijk nog voor me uit. Mijn snelheid ligt intussen toch wel wat hoger als in het begin en ik blijf dus andere lopers inhalen. Na kilometer 21 begint het inhalen minder vaak voor te komen. Dat ligt natuurlijk niet aan mij, maar wel dat ik intussen een plaats bereikt heb, waar iedereen ongeveer mijn snelheid loopt. 
De laatste 10 kilometer is het jagen achter dezelfde loper. Ik zie hem steeds voor me uitlopen, maar de afstand neemt maar met mondjesmaat af. Het grote voordeel is wel dat ik op voorhand kan zien waar er bochten zijn. Pas helemaal op het einde kom ik echt in zijn buurt. Een echt eindspurt zit er niet meer in en omdat ik hem dan ook niet de laatste meter wil inhalen, blijf ik achter hem. Bij de aankomst zelf, blijft hij rechts van de weg lopen, terwijl het bordje ‘Finish 33K’ naar links wijst. Ik twijfel even en kies dan toch maar voor de juiste kant.
De 33K zitten erop en ondanks het onverhard parcours dat op sommige plaatsen iets moeilijker beloopbaar was, ben ik heel tevreden van mijn eindtijd en mijn gemiddelde snelheid. Vooraf had ik gezegd dat ik hoopte om na 2u45min binnen te zijn en was het al na 2u30min. Mijn supporters zaten op dat moment nog rustig binnen in de cafetaria. Ik had hen duidelijk verrast!
