Tag archieven: blessure

Duurloop, Herstel, Interval, Lopen, Snelheid, Sport, Training, Wedstrijd

My way to Chicago (week 4/12)

Een reactie plaatsen

Wedstrijdweek!

Maandag (DL 16k)

De langere trainingen met versnellingen zijn toch goed verteerd. Vandaag staat er zelfs een iets langere duurloop op het programma. Langs waar gaan we deze 16k vandaag lopen? Vermits ik deze training niet vanop mijn werk doe, moet ik van thuis uit een omloop van 16k verzinnen. Het zal mijn ‘oude’ toer langs Pellenberg worden en er ergens een kilometer bijplakken.
Ik start met de nodige voorzichtigheid en loop verder rustig de hellingen op en af. Het weer zit me niet mee. Na een zonnige start krijg ik vanaf 4k regen over me heen. Gelukkig ben ik intussen opgewarmd en kan het geen kwaad. Enkele kilometer verder komt de zon er opnieuw door en kan ik al beginnen opdrogen. Het blijft relatief fris en ik probeer niet te zweten.
Uiteindelijk moet ik op het einde nog wat lusjes draaien om toch de 16k vol te maken.
Strava – Garmin – Runalyze

Dinsdag (DL 12k + str)

Gisteren heb ik het lopen uitgesteld tot ik na het werk thuis kwam, vandaag loop ik eveneens na het werk. De kids zijn niet thuis en heb dus alle tijd. Toch hebben ze me nodig. Hoe kan het anders, maar ze zijn iets vergeten. gelukkig zijn ze niet te ver van huis en mijn loopje wordt dus richting hun verblijfplaats. Na enkele kilometer dalen en het ophalen van wat ze vergeten zijn, kan ik het hen gaan bezorgen. Terugkeren doe ik langs dezelfde weg, maar dit keer zijn het vooral positieve hoogtemeters. Ik blijf het rustig houden want ik weet al wat me morgen te wachten staat.
Toch zoek ik nog een plaatsje om mijn vier strides af te werken, net na mijn 12de kilometer..
Strava – Garmin – Runalyze

Woensdag (Hill to tempo)

Dit is weer eentje van de verscheidene combitrainingen. Bij combitrainingen is het de bedoeling om de de spieren een bepaalde vermoeidheid te geven en daarna, met deze vermoeidheid een specifieke training af te werken. Dit keer zal een aantal herhalingen van bergop-sprintjes voor de vermoeidheid zorgen.
Na een voldoend lange opwarming, samen met Tobi, kom ik aan het begin van mijn eerste heuvelsprint. De bedoeling is om 6 keer omhoog te lopen gedurende 90 seconden aan medium effort. De eerste keer start ik aan een vlot tempo zonder te overdrijven, maar wat duren die 90 seconden lang? Die blijven duren! Ik geraak nooit op tijd boven. Omdat het steilste stuk tevens het laatste is en dat toch bij de training hoort, start ik de tweede herhaling iets verder op de helling. Ja jongens, het blijft echt wel zwaar om dat 90″ vol te houden. Vanaf de vierde keer ga ik niet meer onmiddellijk joggen, maar blijf eerst 30″ wandelen en neem dan nog 2,5 minuut om terug naar beneden te joggen.
Na de zes heuvelsprinten en de noodzakelijke 3 min rustig joggen start het tweede deel: 6k tempo. Hier is het de bedoeling om rond de 4’00” min/km te blijven. Met een grote lus richting Lubbeek blijf ik toch wel weg van de hellingen in Pellenberg. Na enkele kilometer merk ik dat het redelijk lukt om het gevraagde tempo aan te houden. De licht stijgende stukken zijn wel meer dan voelbaar. De laatste kilometer duurt echt wel lang. Ik wil niet op mijn horloge kijken en moet dus wachten tot deze het eindsignaal geeft.
Tevreden van mijn eigen prestatie geniet ik van de resterende 3k om uit te lopen, ook al gaan deze omhoog.
Strava – Garmin – Runalyze

Donderdag (DL 12k)

De hellingen en tempotraining heeft me wel vertrouwen gegeven. Vandaag wil ik het echt rustig houden. De training van gisteren, maar vooral de wedstrijd van morgen speelt door mijn hoofd. Het is dan de ideale gelegenheid om het parcours van de Bosloop te verkennen. Samen met Tibo en Tobi lopen we door Lindenbos hun parcours van de 4k en daarna doe ik het bosgedeelte van de 7k. Hiermee gaan we het morgen moeten doen.
Strava – Garmin – Runalyze

Vrijdag (Bosloop)

Vrijdag 16 augustus, the day). Vandaag staat de Linden Bosloop in het vet genoteerd in mijn agenda. Deze straten- of bosloop is niet alleen dé lokale wedstrijd; het is tevens de tweede manche van het criterium ‘Marathon van Lubbeek‘. De afgelopen jaren was ik hier steeds derde, maar dit jaar zijn er enkele collega Brokkenlopers bijgekomen die sneller zijn en een podiumplaats zit er dus niet meer in. Toch wil ik hier het beste van mezelf geven. Natuurlijk zijn hier naast de Brokkenlopers nog veel bekenden vanuit de omgeving alsook van de atletiekvereniging DCLA.

Het is wachten op de laatste deelnemers van de 4k race eer de start kan gegeven worden van de 7k en 14k. Deze twee wedstrijden vertrekken gelijktijdig over hetzelfde parcours door Lindenbos. Na een klein rondje rond het voetbalveld en kerk is al duidelijk wie vooraal zal eindigen. Een plaats is niet te zeggen want er lopen deelnemers van twee wedstrijden door elkaar. Tijdens de lange beklimming op de Kortrijksestraat kan ik al enkele plaatsen goedmaken en ben niet van plan die nog af te geven. Twee gekenden, waaronder Tom, lopen niet veel voor mij, maar het blijft een uitdaging tot het einde van de wedstrijd. Ik verlies quasi niets, maar ik kan ook geen meter goedmaken. Er loopt nog iemand voor me die ik niet ken en hem zie ik wel steeds van dichterbij. Samen met hem, de vierde van de 7k-wedstrijd, beëindig ik de eerste ronde en kan dus opnieuw beginnen aan de zware ronde. Ik blijf een twintigtal meter hangen achter Tom en Alain.
Net voor de laatste echt zware helling komt er nog een steile afdaling en ook hier wil ik niet te veel tijd verliezen. Het is intussen al vrij donker geworden, maar het is gewoon rechtdoor tot op het gras. Maar daar gebeurt het! Mijn linker voet slaat om en ik kom terecht op de bovenkant van mijn voet en hoor een enorme krak en roep er spontaan nog ‘Krak!’ bovenop. Dit is niet goed. Dit is echt slecht.
Ondanks alles blijf ik doorlopen maar merk dat mijn twee voorliggers inhalen niet meer mogelijk is. Op het einde van de Prinsendreef, 1k voor het einde, vermindert Tom wat waardoor ik tot bij hem kan komen. Tijdens de afdaling van de Vossekoten loop ik net achter hem en net voor de finish laat hij me passeren waardoor ik nog zesde kan worden. Dank je Tom!
Na de aankomst is er maar één prioriteit: ijs! Ik wil zo snel mogelijk ijs leggen op mijn voet, want de enkel begint al snel te zwellen. Stappen is moeilijk en ik voel onmiddellijk dat lopen er de komende dagen niet meer inzit.
Hier gaat mijn ideale voorbereiding op de Chicago Marathon. .
Strava – Garmin – Runalyze

Enkele Brokkenlopers (vlnr: Tom-Werner-Tobi*-Arno-Jeroen-Andy-Ben)
*: misschien ooit brokkenloper

Zaterdag

Zoals verwacht is het echt niet goed. Lopen zit er helemaal niet in. Rusten en met mijn voet omhoog liggen, het enige wat goed zou zijn, zit er ook niet in. Het is vandaag Meeting voor Mon bij DCLA en ik ben er Jury. Naar DCLA dus!
Strava – Garmin – Runalyze

Zondag

Het stappen gaat maar een minuscuul beter. Gelukkig lukt fietsen wel en kan ik in de namiddag wat gaan fietsen.
Strava – Garmin – Runalyze

Ondanks de 0 in het weekend komt mijn weektotaal op 78km.

Overzicht deze week:

Maandag: 16k duurloop
Dinsdag: 12k duurloop + strides
Woensdag: Hill to Tempo
Donderdag: 12k duurloop + strides
Vrijdag: Wedtrijd
Zaterdag: 12k duurloop
Zondag: 22k duurloop

Duurloop, Interval, Lopen, Snelheid, Sport, Tempoloop, Training

Rest van februari: combinatie van blessure en trainen

Een reactie plaatsen

Na het doktersbezoek van maandag was ik toch wel aangedaan. Het was duidelijk dat deze pijn er niet zomaar is. Het zal dan ook een week niet (te veel) lopen zijn. Preventief is al niet meer juist, eerder correctief ga ik nu een week ontstekingsremmers nemen en regelmatig de voetzool koelen met ijs. Hopelijk krijgen we daarmee de ontsteking van de aanhechting van het peesblad (fascia plantaris) onder de voet op het hielbeen. Dit is een hele boterham om niet te moeten spreken van hielspoor.

Er is weinig aan te doen behalve een combinatie van onderstaande maatregelen, tenminste als je er nog niet te lang last van hebt, zoals ik dus.

  • Ontstekingsremmers: U kunt een periode ontstekingsremmers zoals Ibuprofen nemen
  • IJsapplicatie: De ontsteking kan verminderen door ijs te leggen ter hoogte van de pijnlijke plaats op de hiel
  • Aanpassen van de activiteiten: Tijdelijk de belasting verminderen door minder te sporten
  • Stretch oefeningen: Stretching van de fascia plantaris en de achillespees door 3x per dag verschillende stretchoefeningen te doen. Uw orthopeed zal u een formulier geven met hierop de oefeningen of u kan deze aanleren met de kinesist.

Na een weekje was het al iets beter, maar nog zeker niet weg. Langer wachten om te gaan lopen, kan/wil ik niet en loop ik op zaterdag nog eens richting Pellenberg en doe een 15km aan een aardig tempo (4’23″/km). De pijn is te doen en dus besluit ik om de dag nadien het rondje via Horst en Kessel-Lo te doen. Wat de schoenen betreft liep ik zaterdag met Asics Kayano 23 en op zondag met de Saucony Guide 10S. Deze laatste zijn duidelijk niet zo goed in deze omstandigheden. De pijn was terug aanwezig en 23km lopen, ook aan rustig tempo, doet duidelijk niet goed.

Nu maak ik me pas echt zorgen. 8 weken voor de marathon van Rome en ik kan niet eens pijnvrij lopen!! En kom vooral niet af dat ik moet rusten!!

Na een rustdag op maandag is het dinsdag opnieuw tijd om te lopen. Veel zin om een nieuw parcours te vinden is er niet en daarom loop ik nog eens op en af naar The Shelter, goed voor 14km. Hierin steek ik toch wel wat tempowerk. Het is vooral dit tempowerk waar ik hopelijk een verbetering ga merken tijdens de marathon. Tempo en LSD zijn volgens mij de basistrainingen voor een marathon. Teveel tempowerk kan ik sowieso niet doen, omdat mijn loopstelsel die hoge belasting niet toelaat. Het blijft dansen op een slappe koord.

Amper één dag later maak ik er een extra sportieve dag van. In de namiddag haal ik de koersfiets eens buiten en doe een rondje van een goede 22km in iets meer dan drie kwartier. Het is zeker nog niet veel, maar dit wordt misschien wel begin van een hele fietscarrière. Alhoewel, hieraan twijfel ik zelf nog wel. Ondanks deze fietstocht ga ik ’s avonds naar de training van DCLA. Op het programma van de brokkenlopers staat dit keer iets nieuws en zelfs met twee keuzes. Ik kies het eenvoudigste model, zijnde 3 à 4 x (1000-200R-600-200R-1000-400R). Ik blijf toch iets meer focussen op langere afstand en geef de voorkeur aan 4x en loop de intervallen iets langzamer dan anders, zijnde aan 22″ à 22,5″/100m. Het wordt hierdoor een langere training en ik kijk er dan ook tevreden op terug. De hartslag blijft steeds net onder de 170 hs/min, waardoor dit een perfecte training is voor een verhoging van de VO2max. Dit wordt dan ook een vrij lange intervaltraining.

Donderdag wordt geen complete rustdag, maar crosstrainingsdag. Op de middag ga ik nog eens zwemmen en leg 2000m af in drie kwartier. Na de fietsbeurt van gisteren ben ik precies op weg om triatleet te worden. Toch houd ik het voorlopig op lopen.

Op vrijdag is het dan weer tijd voor een duurloop. In plaats van de training af te wachten, kies ik voor de zonnige namiddag en trek hiervoor mijn nieuwe Nike Zoom Fly’s aan. Benieuwd wat dit gaat geven. Voor het eigenlijke vertrek lijkt het net dat je op hoge hakken loopt, maar het wordt al snel duidelijk dat dit mijn nieuwe favoriete schoenen gaan worden. Mijn Garmin horloge weet niet wat er gebeurt, want de ‘Performance condition’ duidt een +5 aan. De duurloop via Horst en terug via Kessel-Lo, goed voor 23km worden dan ook sneller dan een normale duurloop gelopen, zijnde aan een tempo van 4’03″/km en dit aan een hartslag rond de 155 hs/min. Dit is gewoonweg schitterend voor mij.

Zondag is het dan weer het uitgelezen moment voor een echt langere duurloop. Dit moet dus zeker niet zo snel gebeuren en daarom niet opnieuw met de Nike’s, maar met de Guide 10S van Saucony. Na een 10k begint de pijn in de voet meer dan gewoon voelbaar te worden. De koppige ‘ik’ houd zich aan het (niet-bestaand) schema en loopt dus nog 23km verder met pijn. De pijn wordt daarmee alleen maar erger, tot extreem toe. Deze schoenen zijn dus niet geschikt voor mij en moeten weg. Iemand kandidaat?? Ondanks de pijn loop ik de 33km toch in 2,5u, wat neerkomt op een gemiddeld tempo van 4’30″/km met een gem. hartslag van 144 hs/min.

Hiermee sluit ik deze week af met 92 goede loopkilometers, een fietstocht en een zwemsessie én met drie keer op en af naar het werk met de fiets. Zo heb ik het graag!

Na deze topweek volgt een week van lopen en letten op de pijn. Dinsdag loop ik, met Asics Kayano dit keer, een tochtje van een goede 15km aan 4’30” en het blijft goed voelbaar. De intervaltraining op woensdag pas ik zelf een beetje aan en ga voor 5x (1000-200R-800-400R). Na 4x besluit ik toch maar om er mee op te houden. De pijn komt steeds maar meer opzetten. Dit is echt niet goed. Opnieuw moet ik extra rust inbouwen. Tot het weekend. Op zaterdag doe ik een kort tempoloopje van 12km met een snel einde en op zondag wil ik profiteren van de oostenwind en een stevige tempoloop doen op mijn vertrouwde parcours via Horst naar Kessel-Lo. Na 4km wil ik 15km een hoog tempo aanhouden, een ‘beetje’ geholpen door de wind. Spijtig genoeg, niet op de volledige 15km waardoor de laatste 3km nog vrij zwaar worden, zeker de laatste kilometer. Het is niet alleen de laatste, maar ook wind op kop en stijgend. Als dat geen doorbijten was om deze aan 3’52” te kunnen lopen!!

Hiermee kan ik een pijnlijke week toch relatief positief afsluiten. Alleen weten jullie nu dat de snelle 15km toch wel een beetje te danken zijn aan de goed gerichte wind tussen Horst en Kessel-Lo. Men zegge het vooral niet voort

Lopen, Sport, Training

Is vier maal per week opeens te veel?

Een reactie plaatsen

Deze week liep ik vier keer, met een +30K op zondag, maar dit blijkt te veel. Liep ik teveel kilometers of te intensief?

Na de veldloop van vorige zondag had ik de smaak opnieuw goed te pakken. De zin in lopen was helemaal terug en daarom wachtte ik niet langer en ging daags nadien, op maandag al een duurloopje doen. Ondanks het tijdsgebrek tijdens de lunchpauze maakte ik toch nog tijd vooraleer naar huis te gaan. Ik kon dus nog net voor de duisternis een aangenaam loopje doen richting The Shelter in Vaalbeek. Met slechts 3%  <140 hs/min kan je dit niet echt een rustig duurloopje noemen. De snelheid lag nochtans niet al te hoog, maar de hartslag duidelijk wel.

  

Woensdag is het 1 november en op dergelijke feestdagen is er slechts een beperkte training bij DCLA. De brokkenlopers zetten dan maar een duurloopje langs de wintertoer op het programma. De overgang van zomer naar winter zorgt telkens voor dilemma’s in kledijkeuze: korte of lange broek, dunne of dikkere shirt, … ? Reeds vrij snel na de gezamenlijke start lopen Davy en ik iets sneller. We spreken af om aan 4’20”-4’25” min/km te lopen. Voor mij is dit niet echt rustig, maar wel goed haalbaar. Met een gemiddelde hartslag van 150 hs/min is dit toch wel eerder een tempo-duurloop dan een duurloop. Toch verliep het allemaal vrij vlot en kwam ik nergens in ademnood.

  

Het is verlof en na een echte luie dag op donderdag en vrijdag wordt er toch getraind op vrijdagavond. Dit keer is het niet anders en lopen we de wintertoer, opnieuw. Met dezelfde type outfit maar met toch iets frisser weer, zal het ook vandaag wel lukken, ook al lopen we iets rustiger. We starten inderdaad heel rustig. Na iets minder dan 2km stelt Davy voor om de snelheid wat op te drijven. Er wordt geen tempo afgesproken en daarmee is hij weg, enkel Stijn volgt. Onmiddellijk hang ik 5m achter en dit gat krijg ik zelfs nooit dichtgelopen. Tot op 2,5km van het einde blijf ik hen op meters achtervolgen. Vanaf dan wordt de afstand steeds groter. De helling van de Schoolbergenstraat en verder voorbij het provinciaal domein zijn er teveel aan. Ik krijg het tempo niet meer onder de 4’00” min/km. Deze loop ligt hiermee dichter bij wedstrijdniveau dan tempoloop.

  

Hierna moet ik zeker een rustdag inlassen en wordt het tijd om nog eens aan de basis te werken met een LSD (long slow distance). Mijn eerste plannen om nu zondag al opnieuw het veld in te duiken berg ik dus maar op en plan enkel een zondagse duurloop. Het weer is echt wisselvallig en fris. Het wordt dus een eerste keer lopen met lange broek (dun). Ondanks het zonnetje voelt het toch maar fris. Met wat rugwind en in de zon verlopen de eerste kilometers perfect. Het tempo ligt net boven de 4’40” en toch kan ik de hartslag onder de 140 hs/min houden. Zelfs wanneer ik opnieuw in westelijke richting loop en de wind tegenwerkt blijft mijn tempo stabiel. Het hoofd daarentegen raakt leeg en ik denk er zelfs aan om te stoppen. Net op dat moment begint het te regenen en moet ik voorover hangen om een evenwicht te zoeken tegen de wind in. Ik krijg het koud en mijn handen smeken om handschoenen. Natuurlijk voel ik nu net ook een lichte pijn aan de buitenkant van mijn linker knie. Toch maar niet stoppen en gewoon doorlopen. De regen houdt gelukkig op en het zonnetje komt er zelfs opnieuw door; alleen de knie blijft me parten spelen. De laatste kilometers worden zelfs een lijdensweg. De snelheid en hartslag blijven vrij stabiel, maar het wordt enorm lastig om vol te houden.

Hierna is het tijd om languit in de zetel te gaan liggen en te kijken naar de NYC Marathon met o.a. Koen Naert, Manuela Soccol en de gebruikelijke toppers, zoals Keitany, Flanagan, Kipsang, …

  

De pijn in de knie blijft, zelfs na een nachtrust blijft de knie pijn doen. Dit is balen en hopen dat de pijn snel verdwijnt.

Herstel, Lopen, Sport, Training

Hamstringsparend bosloopje

1 reactie

Na de lange duurloop van afgelopen zondag (eergisteren) heb ik gisteren een dagje rust genomen. Het heeft me echt deugd gedaan. Meer zelfs, de pijn in de rechter hamstring was zelden te voelen. Ik besluit hier voorlopig uit dat een rustige duurloop, zonder hellingen en versnellingen, niet verder schadelijk zijn voor mijn hamstring-probleem.

In plaats van een tempoloop, kies ik vandaag ook voor een rustig en kort duurloopje en hoop dat de pijn wegblijft. Samen met een collega vertrekken voor een tochtje van 8 kilometer. Voor het vertrek wordt afgesproken om elkaar niet op te jagen en een rustig tempo aan te houden. Ik mag het tempo zelf bepalen en loop dus ongeveer dezelfde snelheid van zondag, zijnde 11,5 km/u. Dit keer loop ik enkel op gevoel en zonder hartslagmeter. De enige test is de spreektest. Zolang je met volzinnen kan spreken, loop je aan een voldoende rustig tempo. Hoe korter de zinnen worden, hoe intensiever je loopt. Kan je enkel nog zuchtend antwoorden, wordt het hoogtijd om het rustiger aan te doen. In ons geval is een normaal gesprek mogelijk, dus zijn we goed bezig.

Gedurende de volledige loop en zelfs achteraf, voel ik weinig tot niets van mijn ‘pijne’ hamstring. Ik hoop dat ik hiermee op het goede of herstellende spoor zit. Morgen ga ik de intervaltraining toch maar overslaan. Na de gemeenschappelijke opwarming, blijf ik rustig rondjes draaien op de Finse piste.

Movescount_logo     strava

 

 

Lopen, Sport, Training

Kort, maar dramatisch

Een reactie plaatsen

Het is weer een warme zomerdag. Met temperaturen in de buurt van de 30°C en met een vochtigheidspercentage van boven de 80% voelt het dan nog zwoel aan. Ik ben dan ook bij de gelukkigen die met de fiets naar het werk kan. Vandaag is dat niet anders. Na het werk doe ik dan ook met de fiets de geplande en niet-geplande taken. Eén van deze taken is het afhalen van bestelde loopschoenen in het Kiala-punt.

Asics Kayano 21
Asics Kayano 21

Vanaf nu kan je me dus ook zien rondlopen in deze Asics Kayano 21. De GEL-KAYANO kan bogen op meer dan twee decennia succes op de baan en helpt overpronerende hardlopers om ook op de lange afstand stabiel en comfortabel te lopen. Mede door het warme weer, maar hoogstwaarschijnlijk door de Trolieberg, kom ik helemaal bezweet thuis aan. En dat na enkele kilometers!!

Na het afhalen van de kids, met de fiets uiteraard, vragen zij me om een toertje te gaan lopen. Het staat helemaal niet op mijn planning, maar met een doos nieuwe schoenen in mijn handen en wetende dat ik hen nog gemakkelijk kan volgen, besluit ik toch maar om mee te gaan lopen. Toch is het slechts eentje van de twee kids echt gemotiveerd en zowel zijn broer als zijn papa overtuigt om samen te gaan lopen. Niet veel later ben ik omgekleed en kunnen de nieuwe schoenen ingelopen worden. Dit zijn schoenen met extra steun voor overpronerende lopers, dus laat ik mijn steunzolen thuis. De blaren die ik zondag opgelopen heb, zijn nog niet verdwenen, maar hopelijk verergert het door deze loop niet. Na ongeveer anderhalve kilometer krijgt eentje last van wat buikpijn, maar na wat peptalk besluit hij toch om verder mee te lopen. De meest gemotiveerde maakt er een Fartlek-training van terwijl de twee anderen rustig aan dezelfde snelheid blijven lopen. In de Prinsendreef spurten we een keer allemaal gelijk. Het gaat toch vrij snel. Die kleine jongens’ beentjes kunnen al vrij snel lopen. Na de Prinsendreef gaat het via de Vossekoten bergaf tot thuis. Tussen de bomen blijf ik maar zeggen:”Pas op waar je je voeten zet!”. En wie trapt er op een tak en slaagt dan zijn voet om? Ik, natuurlijk! Gelukkig zijn we dan bijna thuis en kan ik er wat ijs opleggen.

Werk-Woon met fiets: Movescount_logo     strava

Looptochtje met kids:  Movescount_logo     strava

 

Update: ’s nachts komt de pijn steeds meer opzetten en ’s morgens kan ik natuurlijk niet meer stappen. Hopelijk is er niets ernstigs geraakt en is de pijn vlug verdwenen. Voorlopig zit lopen er zeker niet meer in. Dramatisch einde van wat een sportieve dag had moeten zijn. 🙁

Lopen, Training

Week afsluiten met rustige herstelloop

Een reactie plaatsen

Afgelopen woensdag moest ik alweer overdrijven. Het begint afgezaagd te worden, maar telkens ik alleen loop, maak ik er wedstrijd van. Ik weet maar al te goed dat dit geen goede manier van trainen is en toch doe ik het. Na woensdag heb ik nog twee dagen lichte stijfheid gevoeld in de quadriceps.
Vandaag loop ik terug met enkele collega’s tijdens de middagpauze en dan kan ik het wel: rustig lopen. Het tempo tijdens deze loop ligt rond de 10 km/u en dat is een ideale trainingssnelheid. Het is dan ook een snelheid die elke min of meer geoefende lopen lang kan volhouden. Bovendien blijft de hartslag dan vrij laag. Op die manier kan je gemakkelijk blijven praten. Het is mogelijk om met volle zinnen te spreken. Zolang je een normaal gesprek met deftige zinnen kan aangaan, loop je aeroob en train je je uithouding en dit zonder te forceren. Na een lange pauze is dit de enige gezonde manier om terug wat basisconditie op te bouwen. Bovendien ga je aan een heel rustig tempo de gewrichten en de spieren veel minder belasten en minimaliseer je de kans op overbelasting of andere blessures.

Deze week, de eerste na een verplichte break van zes weken, heb ik toch alweer drie keer (8km – 11km- 8km) gelopen. Ik kijk dan ook met een tevreden gevoel terug. Woensdag heb ik, door wat sneller te willen lopen, wel beseft dat de conditie meer dan een beetje weg is. Toch blijft het de ambitie om opnieuw op te bouwen naar de lange afstand. Een marathon blijft voor mij toch wel iets dat ik opnieuw wil doen. De 42km moeten op een aangename manier kunnen afgelegd worden en dan ook nog liefst niet te ver achteraan. De meeste stadsmarathons (Brussel, Amsterdam, Eindhoven, …) van het najaar vallen in oktober, maar hiervoor kan ik mij nu niet meer voorbereiden. Later op het jaar wordt het hier in België en omgeving wat te koud, dus wordt het moeilijk om in 2015 nog eentje te doen. We bereiden ons in ieder geval verder voor en hopen in eerste instantie om blessurevrij het aantal kilometers op te bouwen.

Movescount_logo     strava