Categorie archieven: Lopen

Afgelopen woensdag moest ik alweer overdrijven. Het begint afgezaagd te worden, maar telkens ik alleen loop, maak ik er wedstrijd van. Ik weet maar al te goed dat dit geen goede manier van trainen is en toch doe ik het. Na woensdag heb ik nog twee dagen lichte stijfheid gevoeld in de quadriceps.
Vandaag loop ik terug met enkele collega’s tijdens de middagpauze en dan kan ik het wel: rustig lopen. Het tempo tijdens deze loop ligt rond de 10 km/u en dat is een ideale trainingssnelheid. Het is dan ook een snelheid die elke min of meer geoefende lopen lang kan volhouden. Bovendien blijft de hartslag dan vrij laag. Op die manier kan je gemakkelijk blijven praten. Het is mogelijk om met volle zinnen te spreken. Zolang je een normaal gesprek met deftige zinnen kan aangaan, loop je aeroob en train je je uithouding en dit zonder te forceren. Na een lange pauze is dit de enige gezonde manier om terug wat basisconditie op te bouwen. Bovendien ga je aan een heel rustig tempo de gewrichten en de spieren veel minder belasten en minimaliseer je de kans op overbelasting of andere blessures.

Deze week, de eerste na een verplichte break van zes weken, heb ik toch alweer drie keer (8km – 11km- 8km) gelopen. Ik kijk dan ook met een tevreden gevoel terug. Woensdag heb ik, door wat sneller te willen lopen, wel beseft dat de conditie meer dan een beetje weg is. Toch blijft het de ambitie om opnieuw op te bouwen naar de lange afstand. Een marathon blijft voor mij toch wel iets dat ik opnieuw wil doen. De 42km moeten op een aangename manier kunnen afgelegd worden en dan ook nog liefst niet te ver achteraan. De meeste stadsmarathons (Brussel, Amsterdam, Eindhoven, …) van het najaar vallen in oktober, maar hiervoor kan ik mij nu niet meer voorbereiden. Later op het jaar wordt het hier in België en omgeving wat te koud, dus wordt het moeilijk om in 2015 nog eentje te doen. We bereiden ons in ieder geval verder voor en hopen in eerste instantie om blessurevrij het aantal kilometers op te bouwen.

Herstel, Lopen, Snelheid, Sport, Training

Tweede run en al overdreven

29 juli 2015 Werner Een reactie plaatsen

Afgelopen maandag heb ik, na een lange pauze, mijn eerste loopje afgewerkt. Het lopen ging zonder enig probleem, alhoewel ik toch wel een pijn voelde aan mijn rechter hamstring. Het is dezelfde pijn die ik zelfs zittend ook voel, maar iets erger. Op het eerste zicht lijkt dit een spierprobleem te zijn, meer bepaald iets wat lijkt op een te korte spier. Ik ben nooit een voorstander geweest van stretchen na het lopen, maar hierdoor zal ik het wel moeten.

Bovendien werk ik dagelijks een schema af dat niet alleen stretchoefeningen inhoudt, maar eveneens stabiliteits- en stevigheidsoefeningen. De komende dagen concentreer ik mij vooral op deze pijne hamstrings. Via diverse websites en youtube-filmpjes heb je genoeg voorbeelden hoe je deze uitvoert.

Vandaag heb ik niet gelopen tijdens de lunchpauze, maar heb toch de loopschoenen aangetrokken. De batterijen van mijn hartslagband moeten vervangen worden en dus moet ik eerst nieuwe aanschaffen en kan ik daarna pas lopen. Nadat de batterij vervangen is, kan het horloge terug gekoppeld worden met de hartslagband en kan ik mij verder omkleden.
Iets over vier vertrek ik dan. De afstand mag nog niet te groot zijn en dus neem ik maar een gekend parcours van 11K dat ik voor de zomer al enkele keren gelopen heb. Op die manier kan ik achteraf een vergelijking maken en vaststellen hoe slecht mijn conditie na deze zes weken is. De eerste meters zijn bergaf waardoor de snelheid er sowieso vlug inzit. Daarna maak ik dan de eerste fout door deze snelheid te hoog te houden. Ik blijf rond de 12 km/u lopen ondanks de felle tegenwind. De hartslag gaat daardoor al vrij snel de hoogte in. In een mum van tijd zit ik al boven de 150 hs/min. In plaats van daarmee rekening te houden, blijf ik domweg het tempo zo hoog houden. Na enkele kilometer pomp mijn hart al aan een tempo boven de 160 hs/min. De tweede helft zou ik dan de wind in de rug moeten hebben, maar op dat ogenblik bewegen de bomen quasi niets meer. De wind is dan ook helemaal weggevallen en om de snelheid te behouden, wordt mijn hartslagfrequentie steeds hoger. Ik kom op dat moment al continu boven de 170 hs/min uit. Veel te hoog dus. Dit zijn al inspanningen die ik in een wedstrijd niet zou mogen tegenkomen en nu doe ik ze al op mijn tweede training!!

Morgen breng ik terug een bezoek aan GRIT Sports clinic voor een loopanalyse. Hiervan breng ik morgen een verslag uit.

Lopen, Training

Eindelijk! Eerste looptochtje sinds zes weken

27 juli 2015 Werner Een reactie plaatsen

Met veel plezier kan ik vandaag zeggen:”Eindelijk!” Ik heb dan ook zes weken gewacht, sinds het verdict van 11 juni, om opnieuw de loopschoenen aan te trekken. Gedurende deze periode heb ik bijzonder weinig aan sport gedaan. Tijdens deze 46 dagen ‘zonder lopen’ beperkte de sportieve inspanningen zicht tot fietsend woon-werkverkeer en af en toe eens een kort uitstapje met de fiets.
In deze periode waren gelukkig enkele dagen te warm om gezond te sporten. Op die dagen vond ik het dan ook minder erg dat ik niet mocht lopen. Op andere dagen was het weer dan weer ideaal om rustig door de bossen te lopen of om langere duurlopen af te werken. De dagen zijn op zijn langst en dus is er ’s avonds meer dan voldoende tijd. Bovendien liggen de boswegen er perfect bij, als er gesnoeid is tenminste.

Vandaag kan ik dus opnieuw een traditioneel bericht schrijven en ik voelde helemaal geen pijn in mijn bovenbeen waar de stressfractuur werd vastgesteld. Anderzijds voelde ik de spierpijn in mijn rechter hamstring des te meer. Tijdens de weken ‘niets-doen’ heb ik steeds een lichte pijn gevoeld aan de achterkant van mijn rechter dijbeen. Ik voel deze pijn zelfs erger worden als ik te lang zit. Daarom wil ik geen verband leggen met het lopen, maar tijdens het lopen blijft deze pijn wel voelbaar en op hellingen nijgt dit zelfs naar echte pijn.

Vanaf nu ga ik naast de normale looptrainingen ook meer en meer stevigheids- en stabiliteitsoefeningen doen. Het wordt dus hoogtijd om de recenste uitgaven van Runners World boven te halen en voor mezelf enkele gepaste oefeningen te zoeken die ik al dan niet dagelijks zal moeten uitvoeren. Het lijkt me zelfs een goed idee om hierover een apart bericht te schrijven. Weldra zal je dat hier ook te lezen krijgen. Heb je zelf ook ervaring met dergelijke oefeningen, laat het me dan weten. Hoe slimmer ik de komende dagen word, hoe interessanter het desbetreffende artikel zal zijn. Ik ga dus zeker niet opnieuw het warm water uitvinden. Het beperkt zich enkel tot een korte literatuurstudie en aan de hand van de referenties weten jullie ook waar ik (en niet Abraham) de mosterd gehaald heb. Het kan dus voor iedereen van pas komen.

Kortom, na 46 lange dagen, kan ik eindelijk opnieuw beginnen lopen. Het zal de eerste weken heel rustig lopen zijn, en met telkens een relatieve rustdag, waarin nog wel kan gesport (zwemmen, fietsen) worden, maar waarin niet gelopen wordt.

Fotografie, Lopen, Training

Hopelijk de laatste week zonder lopen

24 juli 2015 Werner Een reactie plaatsen

Sinds mijn doktersbezoek van 11 juni heb ik niet meer gelopen. Het leek een eeuwigheid wanneer ik het verdict hoorde dat ik zes weken niet mocht lopen. Zoals je in mijn vorige berichten al kan lezen, weet je dat ik tijdens de jongste weken enkele kilometers op de fiets gezeten heb. Op enkele uitzonderingen na beperkte het fietsen zich tot de korte ritten tussen woon en werk en vice versa. Op dergelijke korte ritjes kan je moeilijk aan je conditie werken; het blijft eerder het aangename aan het nuttige koppelen. Tijdens dergelijke ritjes is het eerder dansen op een slappe koord. Ook al vertrek ik ruimschoots op tijd, toch probeer ik zo snel mogelijk de af te leggen afstand te overbruggen zonder te zweten. Uiteindelijk blijkt dat het moeilijkste van al. Meestal begin ik toch nog te zweten na aankomst. Ik kan het dan ook niet laten om tot het einde het tempo redelijk hoog te houden. In Leuven centrum gaat het dan ook lichtjes omhoog waardoor er iets harder getrapt moet worden. En als je weet dat verplaatsingen van en naar het werk gebeuren met een rugzak op je rug, breekt het zweet je rapper uit dan je zelf zou willen. In het naar huis rijden, heb ik het nadeel dat de laatste honderden meter klimmend zijn. Hier heb ik eveneens de gewoonte om nog iets harder op de pedalen te drukken. Eenmaal thuis breekt het zweet dan ook op verschillende plaatsen uit. De enige trainingen gedurende deze periode zijn dan ook de enkele uren die ik op de hometrainer het gezeten. Gelukkig hebben we op het werk een vrij goed uitgeruste fitnesszaal en het zou dom zijn daar geen gebruik van te maken. Tijdens dat uur, of soms iets meer, probeer ik de cadans vrij hoog te houden (>90 rpm) en enkel met de weerstand te spelen. Op die manier blijft de hartslag hoog genoeg zonder over de bovengrens uit te komen. Door het warme weer van de afgelopen weken is het wel puffen geblazen. Op een hometrainer heb je niet dat afkoelend briesje, zoals op de weg of in bos, waardoor je na tien minuutjes fietsen je afkoeling moet zoeken door te zweten en de verdamping van dit zweet.

De afgelopen dagen en weken was er dan wel weer tijd voor mijn andere hobby, zijnde fotografie. Zoals je kan merken in mijn online fotoalbum, ben ik voornamelijk geïnteresseerd in het fotograferen van mensen. Afgelopen zondag heb ik, samen met de kandidates Miss België 2016 van de provincies Antwerpen, Oost- en West-Vlaanderen. Het resultaat zie je hier (deel 1, deel 2 en deel 3). Twee dagen later, op dinsdag 21 juli, brachten ALLE kandidates van Miss België 2016 een bezoek aan Plopsaland, De Panne. Natuurlijk kon mijn fototoestel daar ook niet ontbreken. Het leverde dit album af, t.t.z. deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5. Op het eerste zicht zou je denken dat dit niets met sport te maken heeft, maar een hele dag rondlopen met professioneel fototoestel en toch wel meestal geconcentreerd blijven, kruipt niet in je kleren. Zelfs zonder rekening te houden met de activiteit zelf, duid mijn horloge toch een dagelijks verbruik aan van om en bij de 4000 kcal. Daar moet je toch al een deftig tripje voor lopen.

Lopen, Training

week 5 van het niet-lopen

16 juli 2015 Werner 1 reactie

Gelukkig staat de klok niet stil. Op die manier loopt de teller gestadig op en kan ik zelf beginnen aftellen tot ik weer mag lopen. De voorbije periode zijn al wel de mooiste stratenlopen (zoals The Classic, …) gepasseerd en moet ik de komende weken nog enkele mooie recreatieve wedstrijden (Bosloop, …) links laten liggen. Bovendien komt het tweede gedeelte van het jaarlijks marathon hoogtepunt te dichtbij om er eentje uit te kiezen. Op mijn wenslijstje stonden diverse mooie wedstrijden gaande van Amsterdam, Eindhoven, … Allemaal mooie en vlakke stadsmarathons die toch niet te ver zijn. Als ik dit jaar nog eens een marathon wil lopen, zal het in de eerste plaats korter bij de winter moeten zijn en zal de voorbereiding vlekkeloos moeten verlopen. Vlekkeloos betekent dat je je schema moet kunnen afwerken zoals gepland en dat niet alleen geen blessures je daarvan doen afwijken, maar vooral dat ook de nodige beschikbare tijd voor handen moet zijn. In de voorbereiding van een lange afstandswedstrijd zitten regelmatige langere duurlopen en die vragen dan ook de nodige tijd. Bovendien worden de avonden steeds korter, tenzij je in het donker verder wil lopen. Uit het verleden weet ik dat zelfs in de weekends, die daar doorgaans geschikter voor zijn, niet altijd de nodige tijd daarvoor beschikbaar is. Het vraagt niet alleen voor de loper de nodige inspanningen; het is vooral de familie die eronder te lijden heeft. De loper heeft plezier aan deze duurlopen van enkele uren, maar tijdens die periode ben je niet beschikbaar voor je familie.

In ieder geval ben ik mijn nieuwe loopseizoen aan het voorbereiden. De eerste weken zullen voornamelijk bestaan uit korte en trage duurlopen, afgewisseld met wat zwemmen en fietsen. Het is zeker de bedoeling om de eerste weken geen twee dagen achter elkaar te lopen. In de tweede helft van augustus is het mijn beurt om de buitenlandse zon te gaan opzoeken. Het is zeker de bedoeling om ook daar regelmatig te gaan lopen. Ondanks ik van nature uit een avondmens ben, en bijgevolg niet goed vroeg kan opstaan, probeer ik toch ’s morgens eerst te gaan lopen en daarna samen met de rest van het gezin samen gaan ontbijten.

Als het dan ook al té warm mocht zijn, kan ik nog altijd in de gekoelde fitnesszaal op de loopband gaan trainen. En als ik bovenstaand fotootje bekijk zal ik moeten lopen als het al donker is, want dan kan ik ook achter mij kijken, door het raam als spiegel te gebruiken. 🙂 😛

Het blijft toch afwachten hoe ik deze té lange pauze zal verteren. Ik hoop echt dat ik snel terug plezier vind in het lopen en vooral dat ik terug de conditie opbouw die me toelaat om nog mooie wedstrijden te lopen, ook al is het voor mij niet de bedoeling om hoog in het klassement te eindigen. Het is en blijft een individuele sport en ik beschouw elke wedstrijd vooral als een wedstrijd tegen mezelf of tegen mijn eigen PR’s. Het blijft toch een doel om in de (nabije) toekomst deel te nemen aan een marathon en liefst eentje (of meer) van de World Marathon Majors.

Fietsen, Fietstrainingen, Lopen, Sport

Halfweg het niet-lopen

1 juli 2015 Werner Een reactie plaatsen

Zoals je hier kon lezen, mag ik een tijdje niet meer lopen. Anderzijds zit ik toch niet helemaal stil. Sinds ik een nieuwe mountainbike (MTB) gekocht heb, maandag 15 juni, neem ik het fietsen iets serieuzer. Voorlopig zit ik aan een honderdtal kilometer per week. Dit is met een fiets zeker niet veel. Het is dan ook quasi enkel woon-werkverkeer en als je dicht bij je werk woont, tellen de kilometers niet echt op. Bovendien is er het nadeel dat fietsen met een rugzak niet echt aanspoort tot veel fietsen.
Het weer is de laatste weken gewoonweg prachtig. De laatste dagen is het eigenlijk té warm en dat maakt het nog zwaarder om met een normale rugzak te fietsen. Het niet-lopen blijft toch lastig om dragen. De optimist in mij moet ik nu zeggen dat ik al drie weken ver ben, halfweg dus, maar de andere ik antwoordt dan dat er nog drie weken zonder lopen volgen. Mijn volgende afspraak met de dokter is einde juli en als ik tot dan niet meer loop, zullen het dus nog vier weken zijn. Voorlopig moet ik mij dus bezig houden met fietsen.

Afgelopen maandag heb ik dan toch eens gewaagd om wat meer boswerk te verrichten. Na het werk trek ik richting Heverlee en na het afzetten van mijn rugzak, duik ik via de Herendreef het Heverleebos in. Ik heb niet echt een parcours voor ogen, dus het wordt wat rondfietsen. De wegen liggen er vrij goed bij. Door gebrek aan wegenkennis, moet ik wel af en toe rechtsomkeer maken omdat niet alle boswegen goed bereidbaar zijn. In het midden van dit bos wordt een nieuw fietspad aangelegd en voorlopig zorgen keien ervoor dat het niet fietsbaar is. Na wat heen en weer rijden, kom ik eindelijk op een gekend punt, een punt waar ik al lopend meermaals ben gepasseerd. Ik beluit dan maar om het parcours via het depot van Meerdaal te fietsen. Als het lopend goed lukt, zal het al fietsend ook wel lukken. Eén ding is al snel duidelijk: fietsen gaat veel vlugger dan lopen. Alhoewel het niet altijd gemakkelijker is. Tijdens de afdaling ter hoogte van het Don Bosco-college moet ik door het afschuwelijk slechte wegdek toch wel enkele keren de billen dichtknijpen en de schokken opvangen. Toch kom ik vrij snel ter hoogte van het depot en draai ik rechts. Deze weg, die meestal vol plassen ligt, is nu helemaal droog en goed berijdbaar. Onderweg kom ik nog enkele vrouwen tegen die wat verloren gelopen waren, maar iets later kan ik weer rechts draaien richting de kapel van de Zoete Waters. Vanuit het lopen weet ik dat het hier heel dalend is: opletten dus.

Oud-Heverlee, Zoete Waters, kapel O.L.Vrouw van Steenbergen

Zoals wel vaker, na een afdaling volgt een beklimming. Het is dit keer niet anders. Deze beklimming via de Kapellendreef en Pragenstraat is dankzij het lopen geen onbekende. Het is wel de eerste keer dat ik deze met de fiets doe. Zonder echt te overdrijven probeer ik mijn krachten goed te doseren en het lukt me dus wel om niet stil te vallen, ook al moet mijn hart pompen aan 170 hs/min. Met een totaaltijd, volgens Strava, van 2’26” kom ik bij mijn eerste poging op een 30/240 plaats. Wetende dat ik de grote baan heel langzaam ben overgestoken, vind ik dit een mooie prestatie. In Heverlee neem ik even halt om een frietje te eten en daarna gaat het via de gewone weg richting huis.
Het heeft deugd gedaan en dat is toch wat telt.

En toch wil ik terug gaan hardlopen. 🙂

Hesy's Blog