Categorie archieven: Duurloop

Kilometers, kilometers, …

Als voorbereiding op een marathon is er maar één type training heel belangrijk en dat zijn veel (trage) kilometers doen.

Na de echt lange en trage duurloop van afgelopen donderdag is het vandaag opnieuw tijd voor een duurloop. Als afwisseling, ook omdat ik van thuis vertrek, loop ik een heel ander parcours en steek ik er dit keer iets meer tempo in. Onder begeleiding van mijn zoon (met de fiets) en onder een mooi lentezonnetje, vertrekken we iets na de middag voor onze training. De eerste kilometer gebruik ik als snelle opwarming en daarna probeer ik het tempo er in te houden, zonder de hartslag te hoog te laten oplopen.

Richting Pellenberg lopen zonder hellingen is natuurlijk onmogelijk en het is op de hellingen dat ik niet op de hartslag let en het tempo ook niet wil laten zakken. Hierdoor gaat de hartslag effectief de hoogte in. De afdalingen moeten dan zorgen voor een dalende hartslag. Te veel zakken doet deze niet, want het hogere tempo heeft toch wel veel energie nodig. Zo lang de hartslag maar vlug genoeg daalt naar het nieuwe, vereiste niveau.

Parcours Pellenberg - Kessel-Lo

Op Km 5, net na een zware helling, ben ik mijn ‘begeleider kwijt. Hij wou de helling twee keer oprijden. Een helling is met de fiets ook een helling en vrij moeilijk op te rijden. Bovendien wou hij een binnen-weg nemen door een veld, maar ook dat viel tegen. Het duurde effectief enkele minuten eer hij opnieuw in mijn buurt was. De wegen in en rond Pellenberg blijven zorgen voor voldoende reliëf. Bij een tempoloop zorgen deze voor de nodige afwisseling. De afdalingen worden dan weer gebruikt om vlot, lees met snellere cadans, te lopen.

Na bijna 12K zijn we in de buurt van de finish, maar alles gaat prima en besluit om de tempoloop iets langer te maken. We vervolgen onze weg en houden de snelheid op voldoende hoog peil. Bijna thuis zorgen we ervoor dat de afgelegde afstand net boven de 20K uitkomt en met een klein lusje rond Sliepersveld, lukt dat net. Met 1u26min op 20K ben ik best tevreden.

        

En nog eens, veel rustige kilometers

Afgelopen dinsdag liep ik een stuk traag en een stuk iets sneller; vandaag staan er enkel langzame kilometers op het programma, maar dan wel vele en saaie, langs de vaart.

Na een dagje rust mag er vandaag gewerkt worden aan basis-uithouding en vetverbranding. Het is de bedoeling om de snelheid en de hartslag laag te houden, maar dit wel iets langer vol te houden zonder in het rood te gaan. Voor het vertrek probeer ik zoveel mogelijk vocht op te nemen. Naast water drink ik nog isotone drank.

Iets over 11u begin ik aan mijn langere duurloop langs de vaart. het doel is eenvoudig: LSD. Ik moet dus echt lang en traag lopen. Dat laatste is nog steeds mijn probleem. Tijdens dergelijke trainingen loop ik steeds te snel, waardoor het vaak zijn doel voorbij schiet. De bedoeling van dergelijke trage lopen is uithouding en vetverbranding, zonder te belastend te zijn. Te snel lopen is niet alleen belastend voor spieren en gewrichten; het zorgt er ook voor dat er niet alleen op vetverbranding gelopen wordt, maar dat er ook suikers verbruikt worden en als die op zijn dat er aan spierafbraak begonnen wordt.

Bij gebrek aan een lactaattest heb ik geen idee waar mijn omslagpunt ligt, maar een LSD loop je sowieso met een lage hartslag. Om echt goed te zijn zou deze zelfs onder de 130 hs/min moeten liggen. Vraag me niet waarom, maar als ik alleen loop, lukt me dit niet. Het kan toch niet moeilijk zijn om iets trager te lopen. Tijdens deze poging ligt mijn hartslag rond de 135 hs/min. Dit is zeker niet al te hoog, maar om door het leven te willen gaan als duursporter is dit nog steeds veel te hoog. De snelheid ligt hiermee net boven de 12 km/u. Deze cijfers zijn al beter dan enkele maanden geleden. toen zat ik rond de 140 hs/min bij deze snelheid. Maar LSD’s moeten Slower!

Vaak zeg ik dat ik loop naar kampenhout-Sas, maar ligt mijn eigenlijk keerpunt toch wel iets vroeger. Vandaag loop ik effectief tot aan dit sas, ter hoogte van de Mechelsesteenweg, of beter gezegd Leuvensesteenweg. Na 15,7K keer ik 180° om en kan beginnen aan mijn tweede helft van deze duurloop. Tot nu toe ging alles perfect. Hopelijk is de wind braaf vandaag en kan ik zonder problemen terug naar Leuven lopen. Ligt het aan de wind of aan de snelheid, maar de hartslag komt meer en meer rond de 140 hs/min te liggen. De snelheid blijft nochtans vrij constant.

Voorbij de 25K ligt de hartslag zo goed als permanent boven de 140 hs/min. Ik vrees dat het gebrek aan vochtinname hier de boosdoener is. Ook al is de luchtvochtigheid vrij hoog en de snelheid normaal, verlies ik meer zweet dan gehoopt. Ik heb geen drinken meegenomen en moet het dus doen met de extra vochtinname van vóór het vertrek. Intussen zijn we al twee uur aan het lopen en heeft mijn lichaam echt wel dorst gekregen. In plaats van te vertragen, houd ik de snelheid net iets hoger. De laatste kilometers, met de stijgende hoogtemeters richting Leuven Centrum en verder de Naamsestraat omhoog, ga ik zelfs nog wat versnellen.

Dit zou zo wat mijn langste training moeten worden. Met iets meer dan 2,5 uur is dit alvast een lange training geworden. De marathon mag er stilaan aankomen. De grote test volgt nog volgende week zondag op de VijverRun33 in Zolder.

        

Afscheid Rik met bubbels

Na een dagje rust, staan er vandaag een training in twee delen op het programma. We beginnen met een afscheidsloopje van Rik. Aansluitend loop ik alleen nog wat extra kilometers.

Zoals de meeste wordt een lange loopbaan gevolgd door een (hopelijk lange) periode verdiende rust. Op het werk is er iemand die zijn loopbaan stilaan afsluit. Gedurende zijn volledige loopbaan heeft hij meerdere keren per week (en weekend) gelopen. Mede dankzij hem ben ik drie jaar geleden begonnen met mijn eerste stappen in Heverleebos. Net voor hij alles inpakt, willen we met enkele lopende collega’s nog eens zijn rondje lopen. Bij aankomst wacht een fles bubbels.

Met zijn vijven lopen we steeds rond hem. Natuurlijk wordt er ook over het werk gepraat. Toch blijft hij in het middelpunt van de belangstelling staan, al was het maar dat we allemaal op zijn tempo lopen. Meestal doet hij er alles aan opdat de snellere lopers verder vooruit lopen; vandaag geeft hij toe en tolereert ons gezelschap.

        

Na de gezellige borrel aan de bosrand, is het opnieuw tijd voor de verdere training. In Heverleebos hebben we twee veelgebruikte omlopen. Na de kortere (7,5K) die we net samen gelopen hebben, ga ik nu voor de iets langere (10,7K) en ook iets sneller. Het eerste rondje is dan ook een mooie opwarming voor deze tweede loop.

Zonder echt te weten hoever ik nog ga lopen, houd ik het tempo nog binnen de perken. Het wordt wel een extensieve duurloop met een hartslag net onder de 150 hs/min. Op de hellingen verandert het extensieve naar het intensieve.

Uiteindelijk maak ik er toch nog een loopje van 16K van. Dit brengt het trainingstotaal op 23,5 km.

        

 

 

Citytrip Londen, dus lopen in Hyde park (deel 2)

Mooie liedjes duren niet lang en vandaag is het al de laatste dag van onze city-trip naar Londen. Toch nog eerst een nuchtere ochtendloop door Hyde park alvorens de koffers terug in te pakken.

Op deze zondagmorgen sta ik weer vroeger op dan mijn kamer-genoten en vertrek in stilte voor een nuchtere duurloop. Het is dit keer een druilige ochtend, gevolgd door gietende regen. Wat kan er nu typischer zijn dan lopen in Hyde Park door de gietende regen?

Dit keer gebruik ik mijn oriëntatievermogen om zonder begeleiding van mijn horloge naar Hyde Park te lopen. Ook dit keer loop ik via de noordrand tot aan de oostrand. Daarna volg ik de vijver (The Serpentine) die centraal in Hyde Park ligt. Zonder het zelf goed te beseffen blijf ik deze volgen, ook al was ik helemaal te noorden. Door de hevige regenval had ik geen besef meer wat noord en zuid was en dit keer liep ik dus al opnieuw oostwaarts, terwijl ik nog steeds ervan uitging dat ik westwaarts liep. Gelukkig was ik in het oosten al geweest en herkende ik dat ik nu opnieuw op het verste punt aangekomen was.

Er zat dus niets anders op dan opnieuw in de goede richting verder te lopen. Als ik voor de derde keer (op één dag) de noordrand van de vijver passeer, kies ik voor een route naar het centrum van Kensington Gardens om het standbeeld van de fysicus Watts te bekijken. Na 13,5K ben ik terug aan de zuidwest-corner om verder richting hotel te lopen. Ik vind dat ik vandaag nog wat extra kilometers kan gebruiken en loop dan eens op en af The Board Walk. Door wind, regen en vooral door het hoogteverschil wordt dit nog een pittig gedeelte van de nochtans semi-rustige, maar natte, duurloop.

Na iets meer dan 15K verlaat ik dan Hyde Park richting hotel. Helemaal doorweekt van regen en zweet bereik ik de hotelkamer en is het ook voor de andere tijd om zich klaar te maken voor een laatste dagje Londen.

        

LSD langs de vaart

De marathon komt steeds dichterbij en dus moeten er meer kilometers gelopen worden. Ondanks het slechte weer staat er vandaag een lange duurloop op het programma.

De middagpauze zal vandaag iets langer moeten duren. Na de kortere duurloop van gisteren is het vandaag het geschikte moment voor de langere versie.  De buienradar duidt een periode van quasi geen regen aan en daarvan wil ik profiteren. De wind blaast vrij fel vanuit het westen en hopelijk heb ik daar niet te veel last van.

Mijn vorige duurloop langs de vaart bedroeg 20K of 1u25min en deze keer wil ik toch nog iets verder lopen. Bij een duurloop langs de vaart is het dan ook gemakkelijk om de afstand en de tijd te bepalen: halfweg draai je 180° om en keer je langs dezelfde weg terug. Vandaag plan ik dus om na 12,5K of na 1u terug te keren.

Iets vroeger dan de eigenlijke start van mijn middagpauze vertrek ik aan deze iets langere duurloop. Van bij de start ligt de snelheid rond de 13 km/u. Dit is eigenlijk veel te hoog voor een LSD (long-slow-distance). Ooit zal ik het nog wel leren. Anderzijds staat de wind vanaf de zijkant fel te blazen en werkt dit toch in mijn voordeel. Het is te hopen dat deze langs de zijkant blijft en niet veel in het nadeel werkt tijdens de tweede helft, in omgekeerde richting. Na 58min bereik ik het keerpunt van 12,5km.

Na dit keerpunt kan ik de snelheid aanhouden met een hartslag die steeds onder de 140 hs/min blijft. De wind is duidelijk beter voelbaar. Hoe verder ik loop, hoe meer de vaart naar het zuiden draait en hoe meer de wind in het nadeel blaast en hoe meer last ik ervan ondervind. De laatste kilometers langs de vaart is het echt vechten tegen de wind. Op sommige momenten moet ik zelfs mijn mond wegdraaien om nog te kunnen ademen. De hartslag is intussen gestegen om in hetzelfde ritme te blijven.

Na iets minder dan 2u (1:57) ben ik terug aan mijn startpunt en kijk ik toch tevreden terug op deze duurloop, weliswaar veel te snel gelopen om een goede duurloop te zijn. Ooit …

        


 

Het weekend van de social runs

Het afgelopen weekend stond echt in het teken van groepslopen. Op zaterdag met enkele joggers van DCLA en op zondag met een jogginggroep in eigen dorp.

Na de intensieve dag van vrijdag, zou ik het dit weekend rustig houden. Dit betekent niet dat ik dat er weinig gelopen gaat worden. Toch voelde ik op zaterdag dat het beter was om niet te veel te doen. Ik paste mijn “schema” aan. In plaats van een LSD van een 30-tal km, houd ik het echt heel rustig en besluit om enkel het loopje mee te doen met een aantal joggers van DCLA. Het weer op zaterdag is echt schitterend en ik heb hier misschien wel een mooie kans laten liggen.

Om 16.30u, onder een prachtige zon, vertrekken we voor onze groepsloop, maar wat blijkt? We zijn maar met twee die voor de 15K @12km/u kiezen. Dat is niet de bedoeling en dus wachten we voor de tweede groep, die van 10k @10km/u. Het is natuurlijk niet de duurloop die ik echt wou doen, maar het is dan toch een dag die eigenlijk rust verdient. Ondanks de lage snelheid, wordt het toch af en toe een pittig loopje. Richting (Hoog-)Linden lopen zorgt steevast voor de nodige hoogtemeters.

     

Tijdens het etentje dat volgde op de gezamenlijke loop, beloof ik iemand om op zondag in Linden mee te lopen met het groepje dat wekelijks vertrekt om 10.15u vanop de parking aan de Kasteeldreef. Iets over 10u vertrek ik al joggend naar de afgesproken plek. Op mijn weg naar de parking kom ik al veel lopers tegen in omgekeerde richting. Er is dus nog zeker een groot potentieel om de loopgroep uit te breiden. Op het afgesproken tijdstip zijn we zelfs met zijn achten.

Niet veel na het vertrek komt er al een opsplitsing. Met zijn vieren lopen we door de verschillende bossen van Linden, Kessel-Lo en Holsbeek. Om extra training in te lassen, lopen we met zijn tweeën een klein omwegje om op die manier de Chartreuzenberg mee te pakken. Uiteindelijk bereiken we na 14,5K op nieuw de parking.

Met zijn tweeën lopen we dan nog een stukje verder en uiteindelijk loop ik nog alleen verder naar huis. Deze laatste kilometers zijn dan nog de snelste van de dag, en zelfs van het weekend.  🙂