Sinds mijn doktersbezoek van 11 juni heb ik niet meer gelopen. Het leek een eeuwigheid wanneer ik het verdict hoorde dat ik zes weken niet mocht lopen. Zoals je in mijn vorige berichten al kan lezen, weet je dat ik tijdens de jongste weken enkele kilometers op de fiets gezeten heb. Op enkele uitzonderingen na beperkte het fietsen zich tot de korte ritten tussen woon en werk en vice versa. Op dergelijke korte ritjes kan je moeilijk aan je conditie werken; het blijft eerder het aangename aan het nuttige koppelen. Tijdens dergelijke ritjes is het eerder dansen op een slappe koord. Ook al vertrek ik ruimschoots op tijd, toch probeer ik zo snel mogelijk de af te leggen afstand te overbruggen zonder te zweten. Uiteindelijk blijkt dat het moeilijkste van al. Meestal begin ik toch nog te zweten na aankomst. Ik kan het dan ook niet laten om tot het einde het tempo redelijk hoog te houden. In Leuven centrum gaat het dan ook lichtjes omhoog waardoor er iets harder getrapt moet worden. En als je weet dat verplaatsingen van en naar het werk gebeuren met een rugzak op je rug, breekt het zweet je rapper uit dan je zelf zou willen. In het naar huis rijden, heb ik het nadeel dat de laatste honderden meter klimmend zijn. Hier heb ik eveneens de gewoonte om nog iets harder op de pedalen te drukken. Eenmaal thuis breekt het zweet dan ook op verschillende plaatsen uit. De enige trainingen gedurende deze periode zijn dan ook de enkele uren die ik op de hometrainer het gezeten. Gelukkig hebben we op het werk een vrij goed uitgeruste fitnesszaal en het zou dom zijn daar geen gebruik van te maken. Tijdens dat uur, of soms iets meer, probeer ik de cadans vrij hoog te houden (>90 rpm) en enkel met de weerstand te spelen. Op die manier blijft de hartslag hoog genoeg zonder over de bovengrens uit te komen. Door het warme weer van de afgelopen weken is het wel puffen geblazen. Op een hometrainer heb je niet dat afkoelend briesje, zoals op de weg of in bos, waardoor je na tien minuutjes fietsen je afkoeling moet zoeken door te zweten en de verdamping van dit zweet.
De afgelopen dagen en weken was er dan wel weer tijd voor mijn andere hobby, zijnde fotografie. Zoals je kan merken in mijn online fotoalbum, ben ik voornamelijk geïnteresseerd in het fotograferen van mensen. Afgelopen zondag heb ik, samen met de kandidates Miss België 2016 van de provincies Antwerpen, Oost- en West-Vlaanderen. Het resultaat zie je hier (deel 1, deel 2 en deel 3). Twee dagen later, op dinsdag 21 juli, brachten ALLE kandidates van Miss België 2016 een bezoek aan Plopsaland, De Panne. Natuurlijk kon mijn fototoestel daar ook niet ontbreken. Het leverde dit album af, t.t.z. deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5. Op het eerste zicht zou je denken dat dit niets met sport te maken heeft, maar een hele dag rondlopen met professioneel fototoestel en toch wel meestal geconcentreerd blijven, kruipt niet in je kleren. Zelfs zonder rekening te houden met de activiteit zelf, duid mijn horloge toch een dagelijks verbruik aan van om en bij de 4000 kcal. Daar moet je toch al een deftig tripje voor lopen.
