Lange duurloop op vrijdagmiddag

Na de min of meer tegenvallende intervaltraining van afgelopen woensdag en een rustdag, wil ik vandaag aan de basis werken met een lange rustige duurloop.

Het parcours ligt vast, de afstand niet. Om te starten loop ik naar Heverleebos en maak daar mijn vierkant rondje langs de Langen-daalstraat die langs het militair domein loopt. Het is al vrij warm en dus zal lopen met lage hartslag nog iets moeilijker worden.

Tot aan de eerste beklimming van de “Poggio” lukt het vrij goed om de hartslag onder de 140 hs/min te houden. Op de helling zelf let ik natuurlijk niet op de hartslag, maar probeer er wel goed ademend en zonder diep te gaan te blijven lopen. De maximale hartslag bedraagt 163 hs/min en dat valt al bij al nog wel mee.

Na deze beklimming is het de bedoeling om verder te lopen in rustige modus, maar toch liggen zowel de snelheid als de hartslag iets hoger. Het wordt dus opnieuw concentreren om in dat rustige langeduur-tempo te blijven lopen. Intussen rijst de idee om er niet één maar twee extra rondje bij te voegen. Op het knooppunt 76 draai ik dus niet linksaf richting E40, maar begin aan een tweede rondje. Hiervoor kies ik het smallere weggetje langs een kabbelend beekje. De weg ligt er vrij goed beloopbaar bij.

De tweede beklimming gebeurt vanuit een zijweggetje maar verloopt analoog en zelfs met exact dezelfde maximale hartslag van 163 hs/min. Dan begint het twijfelen. Ga ik er nog een rondje van 5K aan toevoegen of keer ik terug richting Leuven. Een duurloop van 25K op vrijdagmiddag, bij dit weer, is toch al helemaal niet slecht.

Toch kies ik ervoor om er dat extra rondje nog bij te doen. Dit keer loop ik langs de volledig rechte Nieuwendreef. Bij de derde beklimming van Poggio deel 2 loop ik zelfs nog iets sneller met een iets minder hoge gemiddelde hartslag, maar opnieuw met exact dezelfde piek van 163 hs/min.

Intussen ligt de hartslag veel hoger en krijg ik hem niet meer onder de 150 hs/min. Is dit dan toch het rondje te veel? Ben ik nu bezig met spierafbraak. Het is duidelijk dat 30km lopen zonder herbevoorrading en zonder defit te drinken vooraf, geen goed idee is. Wanneer zal ik het ooit leren?

 

        

Een weekje routine, met lange interval

De marathon is nog ver, maar toch zijn alle schema’s al gestart. Ik houd me voorlopig nog aan mijn traditioneel weekschema.

Na de wedstrijd van zondag in Glabbeek neem ik op maandag toch complete rust. Het is misschien dit keer niet echt nodig, maar de hamstring blijft voelbaar en ik wil in de eerste plaats blessurevrij blijven. Ik ben duidelijk geen 20 meer.

Op dinsdag moet er dan natuurlijk wel gelopen worden. Ondanks de rustdag van gisteren, ga ik vandaag ook niet voluit. Morgen staat er immers een intervaltraining op het programma. Mijn vertrouwde omloop “Sequoia” is toch iets te weinig en dus moet ik wat improviseren. Veel improvisatie komt er toch niet aan te pas; ik vertrek langs dezelfde weg en loop verder, onder de E40, tot aan The Shelter in Korbeek-Dijle. Zonder veel afwisseling keer ik langs dezelfde weg terug naar mijn startplaats. Dit wordt dan een looptochtje van 14,5K en dat aan een relatief rustig tempo.

Ter hoogte van km 4 haal ik iemand in en blijf dan naast hem lopen. Hij draagt oortjes en dit betekent voor mij dat hij geen gesprek wilt aanknopen. Ik zeg dan ook niks. Het duurt zelfs echt lang eer hij doorheeft dat er iemand langs hem loopt. Nadat hij het dan toch doorheeft, blijven de oortjes zitten en lopen we muisstil naast elkaar gedurende meer dan 10 minuten. Aan de tweede bunker, op km 6.5, draait hij terug. Dit keer volg ik hem niet en loop volgens mijn strikte planning tot aan het einde van dit pad (Stationsstraat) om daar 180° te draaien. Op de terugweg is er niemand meer om langs te lopen en houd ik tempo (4’45″/km) stabiel.

        

Op woensdag staat er, traditiegetrouw, een intervaltraining op het programma. Dit keer wordt het geen moeilijk schema, ook al had Jeroen ons een mooi alternatief voorgesteld, met progressieve snelheidsopbouw. Ik houd het bij de eenvoudige rechttoe-rechtaan vijverrondjes. Als snelheid kies ik voor 22″/100m. Ik zou misschien iets sneller moeten kunnen, maar ik denk dat ik al blij mag zijn als ik dit vandaag kan volhouden. Spijtig genoeg ben ik de enige die hiervoor kies en dus bepaal ik zelf het tempo. De eerste vijverronde leg ik af in 5′ rond en blijf dus echt goed in de buurt van de vooropgestelde 22.

Na een recuperatie van 600m (3′) begin ik aan mijn tweede ronde. Het begint al direct zwaarder te worden. Ondanks de relatief lange recuperatie voel ik dat dit niet de eerste is. Ik probeer de snelheid op mijn niveau te houden en klok deze ronde af na 5’03”. Net iets trager. Toch maar vol goede moed en met de nodige motivatie aan de volgende ronde beginnen, resultaat 4’57”. Opnieuw iets sneller, maar de hartslag heeft wel de grens van de 180 hs/min bereikt. De verzuring is hiermee ontegensprekelijk ingezet, zonder lactaattest om dit aan te tonen. De recuperatie rond de kleine vijver moet voor de nodige herstelling zorgen.

We zijn sowieso al half, maar de volgende ronden moeten nog gelopen worden. Bij de vierde moet ik weer vrij diep gaan om deze te kunnen afleggen in 5′. De vijfde ronde loop ik opnieuw tegen de limiet aan om net boven de 5′ uit te komen (5’03”). Ik pas voor een zesde ronde omdat ik vrees dat dit er eentje te veel gaat worden.

        

Glabbeek Loopt 2017

Een extravagant weekend afsluiten met een loopwedstrijd is misschien niet het beste idee, toch staat het me nu te wachten.

Vrijdag, onmiddellijk na het werk gaat het richting Carré, ja, deze in Willebroek. Tenminste, de Carré was hier. Intussen zijn er buiten én binnen heel wat wijzigingen aangebracht en prijkt de naam BANYU nu op de gevel. Hier is het verzamelen geblazen voor de Nationale Missendag. Het is de dag dat alle kandidaten voor Miss België 2018 worden voorgesteld aan de verzamelde pers. In de vooravond worden er groepsfoto’s gemaakt en later op de avond stellen ze eerst zichzelf individueel voor. Na middernacht passeren ze allemaal opnieuw de revue in bikini voor een gevulde Carré, of is het nu toch Banyu.

Daags nadien, op zaterdag, staat Werchter Boutique op de agenda. Met de fiets gaat het iets na de middag richting Werchter en na een veilige, lees bewaakte stalling, gaan we naar de ingang. 

Aan de ingang heerst een aangename drukte, maar er is geen echte overrompeling. Volgens mij zijn de meeste al binnen en zijn wij aan de late kant. Het zal onze pret niet derven. We vinden dan ook snel onze vrienden terug en zo kunnen we starten aan een aangename dag vol muziek en goed weer. Misschien perfect weer voor een lange duurloop. Het duurt dan ook tot ver voorbij middernacht eer we opnieuw op onze fiets zitten en we terug richting huis kunnen fietsen, maar eerst tussen de duizenden andere festivalgangers geraken.

Gelukkig kan ik zondag wat langer blijven liggen, want na twee verschoven nachten volgt vandaag: Glabbeek Loopt.

De traditionele 10 Miles heeft plaats geruimd voor een nog traditionelere 10K, maar aan een wedstrijd georganiseerd door onze zusterclub DCLA Halen probeer ik toch deel te nemen. Na lang zoeken op meerdere websites en Strava had ik een idee van het parcours, maar dat lijkt nu een maat voor niets, want er is een volledig nieuwe omloop, bestaande uit twee ronden van ongeveer 5,4K. Er zijn veel hellingen en onverharde stukken. Gelukkig ligt het droog, want ik heb niet de goede schoenen bij voor moeilijk beloopbare stukken. De hellingen zijn voor iedereen zwaar en dat is voor mij niet anders.

Reeds voor de start zag ik al enkele kleppers rondlopen. De top drie is hiermee gekend en de volgorde zullen zij wel uitmaken, ook al durf ik deze nu al opschrijven. Na aankomst van de laatste loper van de 5K, maken wij ons klaar voor de start van de 10K. Ik durf me niet helemaal op de eerste rij zetten, maar probeer me toch niet volledig te laten insluiten.

Na het startschot schieten Hans, gevolg door Danny en Birger en iemand met DCLA-shirt heel snel weg. Na enkele inhaalmanoeuvres kom ik op de vijfde plaats terecht. Na een goede kilometer moet de man in DCLA shirt de rol van de twee anderen lossen. Hier begin ik al te hopen dat hij zich vergaloppeerd heeft en dat ik hem nog kan inhalen. Toch blijf ik op 50m hangen. Ik probeer mijn tempo zo hoog mogelijk te houden, maar kom geen meter korter.

Integendeel zelfs, bij elke bocht verdwijnt hij uit mijn gezichtsveld en moet ik ook zelf de weg zoeken en de bochten inschatten. Achter mij komt er voorlopig geen dreiging en dus blijft het doel om de vijfde plaats veilig te stellen. Het tempo moet dus wel hoog blijven, want achter mij zitten ze ook niet stil en hopen ze waarschijnlijk ook dat ik wat moet vertragen. De vierde plek zit er niet meer in en het blijft dus steeds alles geven om niet zesde of zelfs zevende te worden. Achter mij wordt een stevige strijd gevochten met de eerste dame voor de zesde stek.

Na aankomst is het nog niet duidelijk of ik een podiumplaats gehaald heb. De eerste twee zijn zeker ouder dan 35 en de derde is het zeker niet. Alles hangt dus af van de vierde. Hij is op enkele maanden na, net geen 35. Goed voor mij, want hiermee ben ik derde bij de +35. Het leukste komt nog. Als aandenken is het niet zomaar iets, maar een vertind loopschoentje. SCHITTEREND !! Bedankt.

        

Uitslagen

Week tussen twee wedstrjden

Afgelopen zondag liep ik in Lubbeek een wedstrijd van 14K en komende zondag sta ik opnieuw aan de start van een stratenloop, dit keer een 10K in Glabbeek.

Tijdens de wedstrijd viel de last aan de hamstring nog redelijk mee waardoor ik me niet onmiddellijk zorgen maak. Tijdens de trainingen deze week blijven ze toch parten spelen. Na een rustdag op maandag, loop ik dinsdag een rustig Sequoia-rondje. Zelfs bij het rustig lopen blijft de lichte blessure voelbaar.

        

Op woensdag skip ik daardoor de intervaltraining.

Echt nietsdoen is ook geen oplossing en daarom kies ik ervoor om op donderdag opnieuw een langere duurloop (21K) te doen door heverleebos. Zoals verwacht is het lopen geen probleem, maar ben ik er nog steeds niet gerust in.

        

Door enkele ander activiteiten op vrijdagavond en zaterdag wordt er niet meer gelopen, maar ook niet echt gerust. Deze avonden lig ik dan ook veel te laat in mijn bed. Niet echt sportman-minded. Gelukkig kan ik mij dat permitteren; ik loop trouwens sowieso enkel voor eigen rekening.

Hopelijk lukt het me om op zondag een degelijke wedstrijd te lopen. Ik loop er in de kleuren van DCLA en kan dus niet te veel afgaan.

 

SMS-loop in Lubbeek

Vandaag staat de tweede wedstrijd van de marathon van Lubbeek op het programma.

Na de pijnlijke rustige duurloop van vrijdag ben ik er allesbehalve gerust in. Toch zal er van inhouden of voorzichtig lopen geen sprake zijn. Met het gehele gezin zijn we ruim op tijd afgezakt naar de sportterreinen van Lubbeek. Tibo en Tobi lopen de 4K en ik zal mijn plaats van het criterium verdedigen. Na slechts één wedstrijd kan je moeilijk spreken van een tussenstand; het is dus afwachten wie er vandaag aan de start verschijnt. Na een korte screening zin de twee eerste van Linden opnieuw present. Kevin en Hans zullen opnieuw vechten voor de eerste plaats. Birger is ook van de partij en zal hier ook bij de eersten eindigen.

Het weer is toch wel wisselvallig. Het heeft al geregend vandaag, maar intussen is de zon alles aan het opwarmen. Een half uur voor de eigenlijke start begin ik samen met Kevin en Hans aan een opwarming langs de eerste kilometer van de eigenlijke wedstrijd. Op die manier hebben we de helling toch al eens gevoeld. Daarna blijft er nog voldoende tijd over voor een laatste stress-plasje en nog wat extra korte versnellingen.

Enkele minuten voor de start (15u) staan alle lopers, zowel die van de 4, 7 als 14km klaar voor de start. Het is vandaag niet anders. Telkens erger ik me aan de lopers die op de eerste rij staan, wetende dat ze tijdens de eerste 100m worden ingehaald. Als er dan nog een vader met zijn jonge zoon, hand in hand, op de eerste staan, krijg ik het helemaal. Niets aan te doen; iets over 15u klinkt het startsignaal en kan ik beginnen aan de eerste inhaalmanoeuvres, waaronder de zonet vermelde.

Wetende dat de eerste kilometer al een heel zware is, zoek ik hier een evenwicht tussen snel genoeg en niet overdrijven. Toch bereik ik na 900m en 40m hoger al een hartslag van 173 hs/min. SMS-loop LubbeekDaarna is het vooral tempo lopen en zien dat je niet valt. Er volgt een heel moeilijk stuk, dalend, onverhard en bochtig, met bovendien meerdere lopers op korte afstand.

Na een tweede helling, op 2.3K, kruisen we de grote weg en is het al veel minder druk rond me. De snelste zijn reeds ribbedebie. Ik zie nog één iemand kort voor me uitlopen, maar ik kan er niet te veel op goed maken. Wanneer ik er bijna voorbij kan, draait hij rechtsaf, richting aankomst. Hij doet dus maar 4K. Dan heb ik niemand meer voor me uitlopen. Net voor de extreem steile Kalvarieberg zie ik opnieuw iemand lopen, maar hij loopt rechtdoor naar beneden en dus was dit iemand van de 7K. Vanaf dan (5,5K) wordt het nog een lange solo-tocht.

Alleen lopen betekent dat je zelf de afpijling moet zoeken. Bovendien merk ik aan de seingevers dat de afstand met mijn voorligger vrij groot is. Het wordt nu helemaal enkel tempo lopen en zorgen dat ik niet ingehaald worden. Ik heb geen idee hoeveel voorsprong ik heb en kan natuurlijk ook niet wachten tot ik iemand hoor aankomen. Onderweg hoor ik iemand zeggen dat ik 7de hang. Moet ik hier blij mee zijn? Vorig jaar was ik hier al zesde. Nu loop ik sneller en ben voorlopig zevende. Het doel blijft toch hetzelfde: positie houden en zorgen om niet meer ingehaald te worden.

Na 13,7K en 55’21” bereik als zevende de aankomst en heb toch nog meer dan een minuut voorsprong op de eerste achtervolger. Wat dit betekent voor de tussenstand van het criterium weet ik niet, maar degene die vandaag voor me zijn, waren in Linden ook voor me. Gelukkig zijn hier maar twee Lubbekenaren bij en zit een derde podiumplaats als inwoner van Lubbeek er nog in.

Tobi en Tibo hebben ook hier weer zeer verdienstelijk gelopen met respectievelijk een achtste en negende plaats. Proficiat mannen!!

 

        

Uitslagen: 4K7K14K