Maandelijks archief: januari 2017

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Opnieuw de wintertoer

Een reactie plaatsen

De kuit is genezen! De duurloop van gisteren was dus niet te snel en de kuit heeft zich helemaal hersteld. De trainingen kunnen gewoon hervat worden.

De langere duurloop van gisteren is amper verteerd en vandaag (vrijdag) staat er een tempoloop op het menu. Het goede nieuws is dat de kuit nauwelijks nog voelbaar is. Goed dat ik toch enkele dagen rust heb genomen en het gisteren rustigaan heb gedaan. Op vrijdag wordt er met de brokkenlopers de wintertoer (15,4K) gelopen. Meestal loopt ieder voor zich aan een hoog tempo.

Vorige week had ik alles uit de kast gehaald om enkele collega’s in te halen, maar tevergeefs. Bovendien heb ik op het einde een fout weggetje genomen. Vandaag wil ik niets forceren, maar wil het tempo ook niet té laag laten komen. Als ik iets van de oneindig aantal trainingsschema’s moet volgen, zou ik regelmatig moeten lopen aan mijn gewenst marathontempo. Is 4’20” min/km haalbaar of mag ik al dromen van een sub3u en dus een 4’15” lopen?

Wintertoer Brokkenlopers

Na enkele rondjes op de piste vertrekken we in groep aan onze wintertoer. Het tempo ligt bij aanvang niet al te hoog en kan beschouwd worden als extra opwarming.

Na 2K draaien we de Schoolbergenstraat is en gaat de snelheid vrij snel wat hoger liggen. Bij het begin van de steile Martellekensweg wordt er al stevig doorgelopen. Toch blijven we met 4 samen. De snelste lopers houden zich in en hierdoor kunnen we lang met zijn vieren blijven lopen. Er is zelfs nog tijd en energie over om af en toe een gesprek te voeren.

Op de hellingen komt mijn hartslag telkens vrij vlot boven de 160 hs/min liggen. Dit betekent dat er zeker niet getreuzeld wordt. Ik ben hier al dik tevreden dat ik in dit groepje kan blijven.

Drie kilometer voor het einde gaat de snelheid stelselmatig omhoog. Net voorbij de Kastaar gaat zowel de snelheid als de weg omhoog. hier valt het eerste slachtoffer en zijn we nog met drie. Hier moet ik echt alles uit de kast halen en ligt mijn hartslag boven de 170 hs/min en het vermogen boven de 300W. Vanaf nu is het een langgerekt sprint tot het einde. De lichte afdaling die volgt dient enkel om de hartslag wat te laten zakken.

De laatste kilometer en de weg door het park is het echt tot het uiterste gaan. Het is intussen extreem aan het regenen en zijn niet alleen de voeten doornat. Toch ben ik heel tevreden met deze trainingstempoloop. Uitlopen zit er toch niet in, daarvoor regent het veel te hard en kies ik voor de warmere kantine.

     

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Enkele dagen rust voor LSD

Een reactie plaatsen

Sinds enkele dagen kamp ik met pijn in rechter kuit en neem enkele dagen rust. Vandaag wil ik de schoenen opnieuw aantrekken voor een rustige duurloop in de Heverleese bossen.

Enkele weken geleden liep ik een zalige duurloop in de Heverleebos. Vandaag wil ik dat nog eens overdoen. Het moet een heel rustige loop worden, want het is de bedoeling om de pijn in mijn kuit te laten verdwijnen. Vandaag is het pijnlijk gevoel iets minder en dat moet zo blijven of liefst nog verbeteren.

Op het middaguur vertrek ik in mijn eentje vanuit Leuven Centrum richting sportkot, kasteel Arenberg en via de Herendreef het bos in. Het moet een rustige duurloop blijven en dus moet ik op mijn hartslag letten. Ik zit al snel in de buurt van de 140 hs/min en dit zou niet hoger mogen worden. Voor je het bos induikt zijn er nog wat lichte hellingen te verwerken en daar is het zeker oppassen om de hartslag rustig te houden.

Eenmaal in het bos is het complete rust en stilte. Je komt er af en toe andere lopers tegen of eens een wandelaar en fietser, maar je loopt er voornamelijk alleen in alle rust. Je hebt dan ook alle tijd om te denken. Ik concentreer me op mezelf en geniet van de omgeving. Het is en blijft een zalig gevoel om in dit herfstlandschap te kunnen lopen terwijl de niet-lopende werkende mens nu aan zijn bureau zit. Ik zal deze tijd straks, als het regent, wel inhalen.

Intussen ben ik aan het einde van de Herendreef en loop langs het weggetje dat ik op 13 december liep. Ik probeer me te herinneren waarlangs ik toen liep en het lukt me aardig om hetzelfde weggetje te volgen. Na een tijdje zie ik een smalle, holle weg die een aardige beklimming doet vermoeden. Deze heb ik nog nooit genomen, dus waarom deze eens proberen. Ik moet sowieso uitkomen waar de Poggio eindigt. Na enkele 100m gaat de holle weg over in een kasseiweggetje. Hier ben ik nog nooit geweest. Bovendien staat hier zelfs een huis?!?

Gelukkig herken ik wel opnieuw als ik helemaal bovenaan ben; het komt inderdaad uit op de Parnassusdreef of zijn verlengde. Dit stukje wil ik nog wel eens lopen! Bovendien heb ik helemaal geen last van mijn kuit en dus wil ik dubbel genieten van deze mooie trailwegen. Het rondje bedraagt net geen 5K en dus begin ik eraan te denken om dit nog een derde keer te lopen. Na het beëindigen van een laatste rondje is het nog 5,5K om terug ’thuis’ te komen. Ik heb de voorbije dagen nog niet al te veel gelopen en ze voorspellen alleen maar slecht weer de komende dagen, dus dit moet mijn lange duurloop van deze week worden. We gaan er dus nog een derde rondje bijdoen. Ook dit derde rondje verloopt zonder één probleem.

Na wat rekenwerk merk ik dat ik elke rondje quasi even snel heb afgelegd. Op de helling heb ik steeds vrij stevig doorgelopen; de rest van de afstand heb ik echt rustig genietend verder gelopen. Dit is weer een mooi stukje bos dat ik moet onthouden.

Voor zij die exact willen weten war ik gelopen heb, kunnen gebruik maken van de links (naar Movescount en Strava) hieronder.

     

 

 

Duurloop, Lopen, Sport

DCLA Receptieloop

Een reactie plaatsen

Daags na een lange duurloop mag er gerust worden. Vandaag staat er nochtans opnieuw een loop geprogrammeerd en wel een speciale: een préreceptieloop.

Eigenlijk staat er vandaag de nieuwjaarsreceptie van DCLA op de agenda. De traditie (van een groep lopers) wil dat er voor elke receptie of etentje moet gelopen worden. Vandaag is dat dus niet anders. Om 20u begint de receptie en dus wordt er afgesproken op het normale uur: 18u15. Op die manier is er tijd om een duurloop van om en bij 1u15′ af te leggen. In plaats van de traditionele winter- of zomertoer, neemt Stefan ons op sleeptouw richting Korbeek-Lo.

Met een tiental personen, evenveel mannen als vrouwen, vertrekken we voor deze extra training. Het is regenachtig en donker; we zouden wel eens nat kunnen worden.

Het heeft ook geen zin om vooraan sneller of trager te willen lopen, want je kent het parcours niet en we blijven toch samen. Ik loop gezellig achteraan. Het is echt wel opletten waar je je voeten zet. Lopen langs verschillende wegen heeft het nadeel dat je goed moet uitkijken naar rondrijdend verkeer en naar stoepen, auto’s en andere hindernissen.

Stefan loodst ons langs mooie wegen en in een mooi tempo richting Korbeek-Lo. De snelheid ligt rond de 11km/u. Er kan dus nog vlot gepraat worden en dat gebeurt dan ook. Mijn hartslag blijft vrij rustig en blijft rond de 130 hs/min hangen, een ideaal rustig duurloopje dus.

Na een zestal kilometer krijgen we een zware helling voorgeschoteld. De snelheid gaat niet veel lager liggen en mijn hartslag blijft voor het grootste deel onder de 140 hs/min. Bijna bovenaan bereik ik toch een piek van 150 hs/min. Al bij al nog niet te hoog.

Na deze helling ligt de snelheid iets hoger, maar blijft mijn hartslag onder de 140 hs/min. Ik kan deze training dan ook helemaal beschouwen als een rustig herstelloppje, perfect opgewarmd voor wat erna nog komt.

Iets voor 20u staan we al aan de toog van de Elfkamper en kunnen we napratend genieten van enkele lekker bieren.

    

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Donkere 120min duurloop

Een reactie plaatsen

Amper twee dagen na mijn snelste wintertoer heb ik opnieuw zin in een langere duurloop. Het is dan wel al zondagavond.

De dag na een intensieve tempoloop verplicht ik mezelf om wat rust in te lassen. Op zondag staat er een veldloop van de kids gepland, dus dat krijgt een hoogste prioriteit. Het duurt dan ook tot in de late namiddag eer het aan mij is om wat sport te doen. De klok duidt bijna 17u aan eer ik effectief klaar ben om te vertrekken. Het is dan bijna donker en moet dan ook zorgen voor voldoende verlichting.

Doel van de dag: duurloop van om en bij de 16K. In deze donkere en mistige omstandigheden kies ik om gewoon richting Horst te lopen via de Houwaartsebaan en dan zie ik wel hoe ik terugkeer. Zoals bij duurlopen wenselijk is, probeer ik nu ook om mijn snelheid en hartslag laag genoeg te houden. Op die manier wordt het lichaam het minst belast. Het is en blijft mijn belangrijkste prioriteit: marathonvoorbereiding zonder overbelastingen of andere ongemakken. LSD (long/slow/distance) is het toverwoord.

De laatste maanden spreek ik bijna over niets anders, maar de uitvoering blijkt toch een karwei. Hoe kan het toch mogelijk zijn dat traag lopen moeilijker is dan sneller lopen? Vandaag is het niets anders; ik loop nog steeds te snel. Ondanks te hoge snelheid, kan ik mijn hartslag in de zogezegde zone 1 houden. Hij schommelt dan ook rond de 135 hs/min. Enkel op de hellingen gaat hij wat hoger liggen.

Intussen blijf ik maar stappen zetten in het vochtige donkere landschap. De weg van Horst naar Holsbeek is nog nooit zo saai geweest. Met een snelheid van net geen 12 km/u leg ik de ene kilometer na de andere af. Ondanks het saaie en eentonige karakter van deze loop, besluit ik toch om verder te lopen naar Kessel-Lo en op die manier de 20K vol te maken. De wegen zijn gelukkig niet onbekend en op die manier kan ik ontspannend blijven lopen.

Nog voor ik aan het provinciaal domein ben, kies ik ervoor om het parcours van de Horstroute verder te volgen, ook al zal ik dan boven de 21K uitkomen. Het ‘loopt’ allemaal nog vlot en dit keer heb ik niet echt een tijdsdruk. Tot mijn verbazing blijkt het provinciaal domein nog open en kan ik de weg erdoor nemen. Om het Negenbunderpad te nemen, is het wat te donker geworden en dus neem ik maar een kleine omweg via de Kortrijksestraat. Op die manier ga ik zelfs boven de 22K uitkomen. 22K of 23K, wat maakt het uit. Er zit nu geen doel of uitdaging meer in. Opeens kies ik voor een nieuwe invalshoek: ik ga voor de 120 minuten.

Als ik bijna thuis ben, moet ik dan wel een kleine omweg maken om de 120 min vol te maken. Net voor ik thuis ben, staat de klok op 2 uur en zonder de eerstvolgende minuut vol te maken, klok ik af op 2u00’52”. De laatste meters jog ik nog wat verder, zonder klok.

Ondanks het saaie en eentonige karakter van deze loop, ben ik tevreden dat ik het gedaan heb.

     

 

Lopen, Snelheid, Sport, Tempoloop, Training

Wintertoer brokkenlopers

Een reactie plaatsen

Na een lange periode loop ik vandaag eens de echte brokkenlopers-wintertoer.

Vooraleer effectief te vertrekken, warm ik mij eerst op met enkele rondjes op de piste. Na 4 rondjes is het bijna 18.15u en is het dus tijd om aan de wintertoer te beginnen.

De eerste kilometer gaat nog vrij rustig. Zolang we op de Holsbeeksesteenweg blijven, blijven we redelijk gegroepeerd. Vanaf de bocht naar de Schoolbergenstraat zijn de snelsten al vertrokken. Ik wil niks forceren en blijf achteraan hangen. Niet veel later versnelt JP en pas na de woorden:”Ga maar.” versnel ik ook. Intussen heb ik al wel wat achterstand op JP en de zware klim van de Martellekensweg komt eraan. Met een hartslag ver in de 170 hs/min haal ik hem toch nog in. Mijn bedoeling was om dan verder met hem mee te lopen, maar hij vertraagt wat en ik kies om toch door te lopen. De snellere waren dan al gaan vliegen. Het zou dus een eenzaam rondje worden.

Niet veel later zie ik er twee voor me uitlopen. Als ik deze kan bijhalen, loop ik niet meer alleen. Het probleem is wel dat zij intrinsiek veel sneller zijn dan ik. Als zij dus ook doorlopen, haal ik hen nooit in. Vol goede moed begin ik aan de achtervolging. Er volgen nog enkele pittige hellingen en misschien vertragen ze daar wat. Met snelheden tussen 14,5 en 16 km/u kom ik amper korter. Bij het verlaten van de Kortrijkstraat, na de hellingen dus, hang ik amper 50m achter.

Het lijkt een wedstrijd. ik probeer die kleine achterstand goed te maken, maar het lukt me niet. Mijn kilometertijden liggen tussen de 3’51” en 4’01” maar ik kom geen meter korter. Bij de afdaling van Steenveld probeer ik iets sneller te lopen dan anders, maar dat doet meer kwaad dan goed. Ik krijg een ‘steek’. Dit keer niet aan de zijkant (milt?) maar midden, net onder de borstkas. Ik probeer met de pijn mijn snelheid hoog te houden en zo rustig en diep mogelijk te ademen.

De afstand achter mijn voorliggers is opnieuw iets gegroeid. In de donkere stukken richting abdij van Vlierbeek, zie ik ze zelfs niet meer. Toch loop ik zo snel ik kan. Voorbij de abdij, richting Heuvelhofpark, komt Simon mij opeens voorbij gelopen. Hoe kan dat? Ik het een foute weg genomen. In plaats van vóór de abdij rechts te draaien, richting provinciaal domein, heb ik de gebruikelijke weg (van de opwarming voor interval) gevolgd. Dit is duidelijk iets korter.

Ik leg de (foute = 15,2K) wintertoer af in 1u02′. Dit is veruit mijn snelste tempoloop. Spijtig genoeg telt deze niet, want ik heb niet het juiste parcours gevolgd. Toch ben ik tevreden van mijn loop.

     

 

 

Interval, Lopen, Sport, Training

Eerste intervaltraining van ’t jaar

Een reactie plaatsen

De eerste woensdag in 2017 betekent onmiddellijk de eerste intervaltraining van 2017. De eerste van een lange reeks?

Op woensdag 4 januari telt het jaar al 3 werkdagen, heb ik al 2x gelopen en doe ik mijn eerste intervaltraining. ik hoef niet te wachten tot de aanvang van de training om te weten wat me te wachten staat. Jeroen zorgt er tijdig voor dat we ons kunnen voorbereiden, psychisch althans. De eerste intervaltraining van het nieuwe jaar wordt een piramidetraining. Twee keer van 800 naar 400 en terug naar 800, met aangepast tempo. Dat gaat als volgt:
2 x (800-400R-600-200R-400-200R-600-200R-800-400R)
tempo: 800 en 600 aan 800m-tempo; 400 1 à 2″/100m sneller.

Vooraleer de eigenlijke training aan te vatten, moet er eerst opgewarmd worden. Deze opwarming bestaat uit een vijftal kilometer op de weg, richting Linden en terug. Deze wordt al meer dan vlot gelopen en daarom doe ik eerst enkele rondjes op de piste. Om 18.15u vertrekken we dan samen aan de opwarmingsronde. De 5K wordt afgelegd in 21’18” wat al vrij snel is.

 

Op de piste starten we eerst met twee rondjes waarin we enkele korte versnellingen doen, zodat de hartslag en de spieren zich kunnen voorbereiden op het echte werk. Ik leg voor mij de lat vandaag op een 800m-tempo van 22s (22″/100m) wat neerkomt op 3’40″min/km. De eerste 800m wordt afgelegd in 2’55”, perfect op schema dus. Met een hartslagpiek van 171 hs/min bij het eerste snelle stuk blijkt de 22″ iets te hoog gegrepen vandaag. De volgende 600m bewijst dit: 2’18”.

De 400m probeer ik iets sneller te lopen en met 1’24” lukt me dit dus toch aan 21″ te lopen. De volgende 600m wordt gestart zonder volledige recuperatie en begint iets stroever. Toch worden deze en de erop volgende 800m gelopen binnen de 23″/100m.

 

Na de 400m ‘rust’ begin ik aan hetzelfde scenario. De eerste 800m verloopt iets moeilijker. Ik blijf zelfs net boven de 3′ min, opnieuw eerder een 23″ en niet de beoogde 22″. Na deze 800m neem ik maar 200m rust i.p.v. 400m, een vergissing. De volgende 600m worden afgelegd aan 23″. De snelle 400m kan ik opnieuw houden aan 21″ en de afsluitende 800m aan 22″.

Het lukte me dus vandaag niet om alles aan 22″/100m te lopen. Ik had nochtans gisteren niet gelopen en zou dus voldoende uitgerust moeten zijn.