Vandaag heb ik mijn uren sport al gehad, maar toch komt er nog een uurtje sport bij: pingpong.
De kids vragen om met hen te gaan pingpongen en dat kan een vader toch niet weigeren, niet?
Ik voel nochtans de kilometers van daarstraks in de benen. Het pingpongen verloopt zonder stress. We tellen geen punten en dus mag er al eens gelachen worden. Bovendien wordt er niet al te intensief gespeeld.
De vloer onder de tafel is bedekt met tapijt waardoor het balletje niet omhoog botst als het naast de tafel terechtkomt. Telkens het balletje oprapen, is misschien nog het zwaarste onderdeel van dit sportuurtje.
Kortom, het is een uurtje pingpong. Ooit zullen we wel over tafeltennissen kunnen spreken.… Lees verder
Tussen Kerst en Nieuw ben ik thuis van het werk. Het is een week echt verlof. Toch is het nodig dat ik naar het werk moet en waarom niet al lopend?
Het blijft echt lang mistig vandaag en dus wacht ik tot in de namiddag om in de meest gunstige omstandigheden te vertrekken.
Dit keer loop ik niet via het provinciaal domein, maar kies ervoor om eerst de grote steenweg over te steken. De voornaamste wegen worden dan: Zavelstraat, Platte Lostraat, Jan Vranckxpad en dan verder via de Philipssite naar het centrum van Leuven.
Het is en blijft toch wel vrij koud. Bovendien wil ik het tempo hoog genoeg houden, omdat ik een telefonische afspraak heb en toch niet te laat wil komen.… Lees verder
The fun-part of my life (open to public)
