Afgelopen zomer heb ik heel weinig gelopen en dus mag ik ook hier, in dit warme weer, niet overdrijven. Ik heb me voorgenomen, al sinds ik de eerste kilometer na mijn blessurepauze, om slechts om de twee dagen te lopen. Ook al het soms moeilijk om deze regel te volgen, toch wil ik dit tijdens mijn verblijf in Turkije, met toch wel warme omstandigheden, zo houden. Het tochtje van eergisteren heb ik zonder problemen verteerd, dus komt er zeker een vervolg.
De wegen in Belek zijn helemaal loper-onvriendelijk en dus besluit ik om op de weg van de hotels te blijven. Hier passeren ook wel veel bussen, maar er zijn geen zijstraten en dus enkel verkeer in dezelfde richting. Ik loop mooi links van de weg en kijk goed voor me uit. Allereerst wil ik mijn voet niet meer opnieuw omslagen, maar ook wil ik tijdig opzij kunnen springen als een chauffeur me niet gezien zou hebben. Het moet nochtans opvallen. Veel zotten die lopen bij meer dan 30°C zijn hier niet. Bovendien draag ik een fluogeel of fluogroen T-shirt, zodat ik echt wel moet opvallen. Naast enkele rare blikken krijg ik quasi geen reactie; enkel een taxichauffeur die vraagt of ik geen rit nodig heb.
Door gebrek aan goede conditie, maar toch wel door de hoge omgevingstemperatuur, loopt de hartslag vrij vlug op. Na één kilometer en een rustig tempo, loop ik al aan 145 hs/min en 500m verder loopt deze verder op tot boven de 150 hs/min. Enkele kilometer later, passeer ik al de grens van de 160 hs/min en loopt het zweet ook al meer en meer over gezicht en lichaam.
Het is dan ook een nuchtere ochtendloop, dus veel reserve heb ik niet. Alleen maar het besef dat ik hier aan mijn conditie werk en dat goed kan gebruiken, doet me doorbijten om het iets langer vol te houden dan twee dagen geleden. Gelukkig gebeurt het allemaal met de glimlach die af en toe scheef trekt door de inspanning. Ik zou natuurlijk ook trager kunnen lopen, maar ik ben toch niet van plan om heel lang te lopen, dus laat die hartslag maar wat stijgen. Ik blijf lopen aan ongeveer 11 km/u en dan mag die hartslag wat boven de 160 hs/min uitkomen. Zolang het maar geen 170 hs/min wordt!!
Na het lopen drink ik toch wel enkele glazen van de drank die normaal moet dienen om nieuwe gasten te verwelkomen. Daarna vraagt het toch wel heel wat tijd om uit te zweten. Zelfs na een frisse douche, stap ik zwetend naar het ontbijt. Een nieuw dagje met veel zon en relaxend aan het zwembad, kondigt zich aan.
