Zoals je kan merken, loop ik de laatste weken steeds minder en minder. Het is nochtans de mooiste periode van het jaar om te lopen. Het weer is ideaal: niet te warm, droog, weinig wind, kortom geen weer om binnen te blijven zitten. De pijn in mijn rechter dijbeen blijft me parten spelen. Na lang aarzelen heb ik toch een afspraak gemaakt bij een sportdokter en heeft me voor verder onderzoek doorverwezen naar een ziekenhuis voor een botscan. Gelukkig moet je daar niet te lang op wachten en vandaag kon ik al terecht in het Heilig Hart ziekenhuis van Leuven.
Om twaalf uur krijg ik de noodzakelijk spuit met het radioactieve goedje en twee uur later mag ik terug komen voor de eigenlijke scan. Tijdens de scan moet je stil blijven liggen en mag je de ogen sluiten. Dit maakt het heel gemakkelijk. Intussen heb ik mijn middagdutje kunnen doen. Het mocht van mij nog wat langer duren. 🙂
Natuurlijk krijg je de uitslag pas van je eigen dokter. Nadat ik zei dat ik dus nog steeds mocht blijven trainen, heeft er een dokter een vlugge diagnose gesteld. Volgens hem is er toch wel iets te zien, maar hij kon niet zo snel zeggen of het de gevreesde stressfractuur is of enkel een beenvliesontsteking.
Tegen mijn zin pas ik dus vandaag voor mijn DCLA-training. Op het programma staat een gewone duurloop van 15km en bij deze uitzonderlijke temperatuur van 30°C is het misschien niet onverstandig om toch maar wat te rusten. Nu blijft het afwachten tot donderdag eer ik meer weet.
Tijdens het onderzoek van mijn klachten (pijn) stelde Dr. Parys ook vast dat mijn benen een verschillende lengte hebben. Mijn rechterbeen is iets langer dan mijn linker. In het goede geval, geen fractuur dus, zal ik een loopanalyse ondergaan. Hieruit moet dan blijken welke schoenen ideaal zijn en welke steunzool of steunzolen ik best draag. We zijn dus nog niet verlost van de doktersbezoeken, maar als ik dan toch van plan blijf om nog veel kilometers te lopen, kan ik het beter in de goede omstandigheden. Ik wil echt nog wel jaren blijven lopen. Een andere oplossing om geen snelheid of lange afstanden meer te trainen en enkel nog wat te gaan joggen. Voorlopig blijf ik kiezen voor het intensievere werk. Ik zou toch nog graag enkele marathons lopen.

Comments

comments