Het was al dagen voorspeld dat het warm ging worden en dat was het ook. Hoe verloopt een marathon bij zeer warm weer?
Het begon al met de jaarindeling. De marathonmaanden zijn april en oktober en op die maanden wil ik wel een marathon lopen. In april stond Parijs op de agenda en in oktober zal het Eindhoven worden. Omdat ik maar twee à drie marathons doe per jaar en er zoveel mooie marathonsteden zijn, ben ik niet van plan om er eentje twee keer te doen. De Great Breweries Marathon vormt de uitzondering. Ik was vorig jaar zo gecharmeerd door de organisatie dat ik het dit jaar opnieuw wou proberen.
Toch is deze marathon geen doel op zich (in tegenstelling van de twee anderen). Een marathon in juni? Na de 3:01:47 van Parijs zou de volgende marathon een Sub3Hr moeten worden. Ik heb altijd gezegd:”Een PR lopen in juni? Het zou wel eens 30°C kunnen worden.” Het was het net niet. De thermometer is blijven steken op 28°C.
Ook al was deze marathon geen doel op zich, de training gebeurde wel. De maanden voordien verliepen zoals anders. Een LSD, tempoloop en intervaltraining wisselden elkaar af. De laatste twee weken heb ik me wel aan een schema gehouden. Maar zelfs met dat schema heb ik toch gezondigd door 9 dagen voordien aan een stratenloop deel te nemen en er 12km alles te geven. Mijn rustig loopje (10K) op donderdag loop ik sneller dan gepland. Bovendien wordt er op vrijdag, door allerlei omstandigheden, fout gegeten: koffiekoeken als ontbijt, koffiekoeken om 10u en een Mexicaans buffet ‘s avonds, waardoor ik vel te laat in mijn bed lag. Op zaterdagavond werd ik vrijgesteld van het verjaardagsfeestje van de kids en kon me dus rustig voorbereiden en iets eten. Het tuinfeestje van de buren zorgden wel voor een minder goede slaap.
Zondagmorgen 6u zei de wekker ten huize Hesy dat het tijd was om iets te eten. Na het ontbijt (boterhammen met confituur) had ik nog tijd genoeg om me te wassen en te scheren en om mijn looptenue aan te trekken. Iets voor 7u was ik al op weg. 
Gelukkig vind de start van de marathon plaats, lang voor die van de 25km waardoor er in de buurt van de brouwerij Duvel nog plaats is om te parkeren. Lid zijn van de Keep-on-Running groep heeft zo zijn voordelen. Els zorgde zelfs voor een privé-parking. Bij aankomst om 7.30u was parkeren helemaal geen probleem, maar voor de deelnemers van de 25K was deze parking een noodzaak. Bedankt Els, in naam van alle KOR-lopers.
Voor 8u was het dan ook nog vrij rustig op de terreinen van de Brouwerij Moortgat. Het afhalen van het deelnemerspakket (=enveloppe met borstnummer) en het t-shirt kon zonder te moeten aanschuiven. Na het opspelden van het borstnummer had ik nog tijd om ergens in de schaduw te gaan zitten. Een half uur voor de start en na een toiletbezoek heb ik, ondanks deze warmte, enkele minuten wat losgelopen en dus de spieren wakker gemaakt. Amper 10 minuten voor de start begaf ik mij naar het startvak en zocht een plaatsje achter de vlaggen van 2u59. Vorig jaar was dat achter de pacers van 3u30!!
Onmiddellijk na het startschot zie je dat er een aantal lopers voor de pacers van 2u59 weg zijn en dat er zich een aardig groepje gevormd is in de buurt van de twee vlaggen. Is het omdat ik niet sneller kan of omdat ik mij zo beter voel, maar ik blijf een tiental meter achter dat groepje hangen. Na een kleine kilometer kijk ik voor het eerst naar mijn horloge en merk dat de hartslag niet zichtbaar is. Toch vandaag niet!?! Ikbegin wat te prutsen aan de hartslagmeterband, maar nog komt er niets te zien. Een hele tijd later verschijnt hij dan toch: 170 en meer. Dit kan toch niet!?! De snelheid zit er wel goed in en het is al vrij warm, maar 170, nu al?? Ik maak me gelukkig niet te veel zorgen en weet dat ik toch op mijn gevoel loop. Na enkele kilometers wordt de hartslag realistischer. Intussen zorgt voldoende zweet voor een betere geleiding.
Wat me in deze marathon opvalt is de juiste kilometeraanduiding of moet ik zeggen, de juiste kilometeraanduiding van mijn horloge. Bij elke kilometeraanduiding langs de weg zit mijn horloge er amper 10 à 20m naast. De 5K passeer ik na 21’05” wat neerkomt op een gemiddelde van 4’13″/km. Dit is zoals ik het graag gewild had. het lopen verloopt nog steeds vrij vlot. Ik maak zoveel mogelijk gebruik van elke bevoorrading, zowel water als AA drink en zelfs de bananen neem ik graag. Toch is de bevoorrading met bekertjes niet goed. Er is veel te weinig in. Het zijn amper twee slokjes en dat is echt onvoldoende. Vorig jaar werd de AA aangeboden in flesjes, zodat je deze over een grotere afstand kon uitdrinken. Toch bereik ik de 10K zonder problemen na 42’29”. Nog steeds op schema dus.
Deze tred blijft zich vlot handhaven tot voorbij halfweg. Het halfway point bereik ik na 1u29 en de snelheid kan zonder problemen aangehouden worden. Toch begint de warmte zich te laten voelen. Niet veel later, rond 26km komen de eerste krampen al dreigen. Het is opnieuw de rechterkuit die als eerst begint te smeken om aandacht. Vanaf dan is het dansen op een slappe koord. Na de rechter begint niet veel later ook de linker. En alsof dat nog niet genoeg is, zijn het nu ook de voeten die meedoen. Reeds voor de start vroeg ik me af of mijn schoenen niet te vast waren. Ik vraag het me nu nog steeds af. Hoe strak mag je de veters aantrekken??
De laatste 8km zijn niet meer plezant te noemen. De krampen bepalen mijn snelheid. Ik durf zelfs niet meer op en af een voetpad lopen, omdat elke andere beweging zorgt voor een echte kramp. Nu blijf ik flirten met een uiterst dunne grens. Zelfs de tenen trekken zich regelmatig krom. Deze extra strekken tijdens het lopen is echt wel moeilijk. Door de iets lagere snelheid, gaat ook mijn hartslag naar beneden. Zelfs met deze warmte blijf ik heel regelmatig onder de 160 hs/min. Normaal ligt deze na 35km hoger dan ervoor.
Ondanks de lagere snelheid haal ik af en toe nog een loper in. Ik ben dus duidelijk niet de enige die het lastig heeft. Zelfs één van de pacers van 2u59 heeft zijn vlag achter gelaten en loopt op zijn tempo de wedstrijd verder uit. OP een bepaald moment vraagt iemand me hoeveelste ik dan ben, maar dat is voor mij een raadsel. Ik ga er wel van uit dat ik bij de eerste 50 ben. Enkele kilometer voor het einde roept iemand me toe dat ik 17de zou zijn. Ik, 17de?? Dat kan niet! Na verder uitlopen bereik ik toch de brouwerij en sleep me verder door en rond deze gebouwen.
Aan de finish hoor ik de speaker omroepen dat ik 16de ben. Dit had ik helemaal niet verwacht. Hiermee ben ik echt wel superblij. De tijd van 3u04’49” is misschien minder snel dan in Parijs, toch denk ik dat deze prestatie nog beter is. Als tweede eindigen in de M45-categorie bewijst toch dat ik dit mag denken.
Na het drinken van enkele flesjes AA en het recupereren van mijn sportzak, kan ik mij afdrogen en omkleden. Hierbij krijg ik pas echte krampen en zie ik nog meer af dan tijdens de laatste kilometers.
In ieder geval is het nu hoog tijd voor iets lekkers. Waar zijn we nu ook al weer??
