Vrijdagavond staat, zoals steeds, in het teken van de DCLA-training. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor Tibo en Tobi, staat er tussen 18u en 20u steevast de training geprogrammeerd.
Als recreant train ik niet op de piste, maar lopen we onze intervals in het provinciaal domein en onze duurloop in de straten rond Kessel-Lo. Om voor wat afwisseling te zorgen, lopen we niet altijd hetzelfde parcours. Vorige week lieten we onze fantasie de vrije loop. Vandaag kiezen we ervoor om onze zomertoer in omgekeerde richting te lopen, met kleine aanpassingen.
Op dit ogenblik is mijn niveau iets beter dan de meeste van de groep van Miel, waarmee ik vorig jaar gestart ben en met veel moeite kon volgen. Intussen loop ik al heel wat beter en kan op het einde nog goed versnellen. In goede dagen loop ik mee met de ‘brokkenlopers’ of de groep van Jeroen. In deze groep ben ik opnieuw de zwakste. Door een steeds zeurende pijn in mijn knieën, wil ik zeker niet te snel lopen vandaag en kies dan ook voor de groep van Miel.
Ondanks de vrij lage snelheid blijf ik wat last hebben van mijn knieën; de linkse zelfs nog iets meer dan de rechtse. Na enkele kilometer heb ik toch de indruk dat de pijn iets minder is. Het is natuurlijk ook zo dat ik me dan ook meer moet concentreren op de loop zelf. In het bos lopen vraagt wel degelijk meer concentratie en zeker als je net achter iemand anders loopt. Je hebt dan moeilijker een overzicht op de grond voor je. Het is dan heel goed uitkijken waar je je voeten zet. Bovendien heeft het fel geregend en liggen er overal plassen. Dubbel uitkijken dus.
Ik let bij deze loop helemaal niet op het tempo, noch op de hartslag. Het enige wat ik vandaag doe, is de rest volgen. De laatste kilometers worden gelopen zoals vorige week. Hier neem ik iets meer het voortouw, maar bij elke bocht houd ik even in, zodat de rest opnieuw volgt. Om toch even wat snelheid te lopen, ga ik op het einde een stuk van de Finse piste erbij nemen. Dat stuk loop ik dan even heel intensief, met een hartslag die piekt op 175 hs/min. Op die manier ga ik eventjes wat dieper en doe ik iets meer dan 15K in plaats van iets minder.
De pijn in de knie is nooit volledig weggeweest. Ik zal de komende dagen helemaal niets doen en hopen dat daarmee de pijn volledig verdwijnt. Dat zien we op woensdag wel.
