De dag na een wedstrijd is toch anders dan een dag na een training. Daags na eender welke training heb ik zelden last van iets. Vandaag voel ik toch wel enkele stijve spieren en wel mijn billen. Het zal vanmiddag zeker niet meer worden dan een herstelloopje. Reeds in de voormiddag zeg ik al tegen collega’s dat ik ‘s middags niet meer zal doen dan een rustige ronde. Hopelijk gaat er op die manier niemand versnellen, want ik eenmaal vertrokken ben, houd ik me zelf niet aan mijn vooropgesteld plan en versnel ik gewoon mee.
Van bij het vertrek is al heel snel duidelijk dat R. zijn eigen tempo loopt en de anderen niet volgt. Met zijn drieën lopen we toch een vrij constant tempo van 11 km/u of 5’23” min/km. Het is dus effectief bij een gezapig tempo gebleven. Hopelijk zijn alle gevolgen van zondag nu volledig verdwenen.
Update: Op dinsdag voelde ik nog meer ‘pijn’ in mijn billen en heb dus niet gelopen.