Het verlof is intussen afgelopen. De eerste werkdag na het verlof is dus al een feit. Nu komt pas de echte routine terug. In de toekomst zullen dus weer enkele Sequoia’s per week gelopen worden.
De eerste dag en we zijn toch alweer met drie om deze bekende omloop af te leggen. De enkele druppeltjes die bij de start uit de lucht vallen, zijn niet talrijk genoeg om ons nat te maken. Na enkele minuten geven ze hun poging al op en komt de zon zelfs terug. De snelheid ligt de eerste kilometers vrij laag, zelfs het zweet breekt niet uit. Na 3,5 kilometer gaan we met twee iets sneller lopen waardoor de hartslag ook wat sneller is en ook het zweet zijn weg naar buiten gevonden heeft.
Het is al een heel tijdje geleden dat we de omloop langs de Sequoia’s gelopen hebben en vandaag proberen we hem terug langs daar te lopen. Het nadar-hekken staat er nog, maar je kan er gewoon langs lopen. Iets verder liggen er enkele bomen dwars over het parcours en nog verder liggen nog iets teveel restanten van de bos-exploitatie zodat vlot lopen onmogelijk is. Het ergste komt daarna nog. Onaangekondigd is de weg ter hoogte van IMEC helemaal afgsloten. Een poging langs de parking wordt door enkele buitenlandse arbeiders kordaat afgebroken. Een tweede poging langs de werfketen, idem dito. Tenslotte besluiten we dan maar helemaal rond te lopen langs de ingang van de nieuwe IMAC-toren.
Het tempo is er nu echt wel helemaal uit. Net voorbij Alma3 gaan we dan toch maar eens echt versnellen. Op de Finse piste is die versnelling al wat moeilijker want deze ondergrond is toch wel iets te zacht om goed te kunnen doorlopen.
