Vandaag staat er geen sport op mijn programma. Integendeel. Waar de meeste sporters schrik van hebben, is toch wel een doktersbezoek. Ik ben niet anders, dus het wordt zeker geen leuke dag.
Hoe vriendelijk een dokter ook is, zelden kom je er buiten met goed nieuws. Vandaag krijg ik mijn resultaten van de botscan van afgelopen vrijdag. De pijn voel ik nog amper, dus hoogstwaarschijnlijk zal het een maat voor niets zijn. Zodra ik bij hem binnen was, zei hij al dat het is waar hij voor gevreesd had: een stressfractuur. Dit betekent klaar en duidelijk: NIET MEER LOPEN. Ten minste dit is het geval voor de eerste zes weken. Alternatieve trainingen, waar geen schokken bij te pas komen, zijn wel mogelijk.
Het duurt waarschijnlijk toch nog eventjes eer ik over dit slecht nieuws heen ben. Er zit dus niets anders op dan alternatieven te gaan zoeken. Gelukkig hebben ze op het werk een fitnesszaal met meerdere toestellen. Ik kan dus mijn zomerse middagpauzes vanaf nu binnen gaan doorbrengen. Het zal dus zittend zweten zijn op een hometrainer of crosstrainer. Het is echt wel de slechtste periode van het jaar om dergelijke beperking opgelegd te krijgen.
Ik hoop maar dat deze periode snel achter de rug is. Een collega heeft net vier weken met zijn voet in het gips mogen rondlopen en is ook nog niet aan hardlopen toe. Ik zal dus niet meer met hem lachen.
Bovendien wou ik zo graag nog een marathon doen dit jaar. Dit zal dus niet meer kunnen in oktober, vrees ik. In ieder geval wil ik geen zes weken op mijn gat blijven zitten. Ik zal alle alternatieven uitproberen en wie weet, ga ik tegen dat ik terug buiten mag lopen, het crosstrainen nog graag doen.
Deze zomer zal dus echt moeten dienen om een goede basis uithouding op te bouwen en daarna kunnen de specifieke looptrainingen terug voor de rest zorgen.
Zoals ik gisteren nog vertelde: een beetje pijn kan me niet doen stoppen; een dokter kan het dus wel!
Een beetje pijn niet, een dokter wel
(84 keer bezocht, waarvan 1 vandaag)