Tag archieven: duurloop

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Kasteelloop tvv Mediclowns

Een reactie plaatsen

Op deze vrijdag (van de Memorial Van Damme) ruil ik mijn vrijkaart in om zelf te kunnen lopen voor het goede doel. In Kluisbergen, Kwaremont, wordt een kasteelloop georganiseerd door enkele collega’s van de NYC Marathon met Mediclowns.

Onmiddellijk na het werk rijd ik richting Kluisbergen. Op deze vrijdag namiddag zijn er rond Brussel en Antwerpen monsterfiles. De rit ernaartoe zal dan ook twee uur duren. Alle 60 deelnemers van de NYC Marathon met Mediclowns zijn uitgenodigd om dit als een gezamenlijke training te beschouwen. De start hiervoor is 19u.

Om dit initiatief extra kracht bij te zetten, heb ik aan Jan (de organisator) beloofd om er een lange duurloop van te maken. Kort na aankomst kleed ik mij om in loopkledij en drink ik zo veel mogelijk. de zon schijnt nog volop en het is vrij warm. Net voor ik eraan begin word ik het podium opgeroepen. Ik beloof om minstens 25 ronden af te leggen. Er was gezegd dat een ronde een kleine kilometer is. Eigenlijk ben ik van plan om er 30 te doen, maar gelukkig heb ik dát niet openbaar gemaakt.

Onder luid applaus begin ik aan mijn eerste rondje. Het eerste stuk gaat langs een onverhard pad door een dicht begroeid bos en zorgt dus voor een welgekomen schaduw. Het tweede stuk moet er gelopen worden langs een kasseiweg, gelukkig ook in het bos. Daarna volgt een vrij lang stuk over een betonbaan in volle zon. Hier voel je echt de warmte die er vandaag wel is. De hartslag ligt echt wel veel te hoog. Als dit straks niet beter wordt, zal ik de 25 ronden zelfs niet halen. Bovendien is een ronde niet bijna een kilometer, maar bijna 1,2 kilometer. 25 rondjes bedraagt hierdoor sowieso al 30K. Gelukkig heb ik niet luidop gezegd dat ik 30 rondjes wil doen.

Op dit uur is er echt weinig volk rondjes aan het lopen of stappen. De kinderen van de school zijn intussen vertrokken. Gelukkig is er nog wel wat publiek aanwezig. Telkens ik aan de ‘meet’ passeer, word ik door de directrice luid aangekondigd. Na enkele rondjes kennen de meeste mijn naam al en hoor ik alsmaar vaker mijn naam roepen. Na enkele rondjes zit het tempo er goed in en is de hartslag ook effectief wat gedaald. Toch voelen de benen moe aan. De 25 rondjes halen, blijft het doel, maar het zal toch met de nodige opoffering zijn.

Na een tiental rondjes komen de eerste marathonlopers aan voor de gezamenlijke training. Na 14 rondjes stop ik er even mee. Ik maak van deze korte pauze gebruik om me eens af te drogen, droog t-shirt aan te trekken en wat te drinken en te eten. Veel tijd krijg ik niet want ze willen beginnen aan hun rondjes. De energiereep ligt nog wat op de maag en zorgt voor een zwaar gevoel tijdens het eerste (15de) rondje. Bovendien zijn de kuiten helemaal stijf geworden.

Het tempo ligt gevoelig lager en maar goed ook. Het loopt alles behalve vlot. De benen zijn heel zwaar. Gelukkig blijft de hartslag vrij laag. Het is intussen al veel minder warm. Toch is het dankzij het gezelschap dat ik plezier blijf hebben in deze rondjes. Na een uur in dit tweede gedeelte begint er sleet op te komen. Het wordt moeilijker om het tempo erin te houden. We spreken af om er nog twee rondjes bij te doen. Het laatste rondje trekken we met twee het tempo op om zo samen de de supporterstent te passeren.

De zon is al volledig verdwenen. Intussen zijn er heel wat lopers bijgekomen, waarvan sommige ook marathonlopers. Zou ik met mijn 26 ronden (wat overeenkomt met 31K) genoeg ronden afgelegd hebben om dit event af te sluiten als deelnemer met de meeste rondjes op de teller?

De avond wordt om middernacht afgesloten met een fakkeltocht. Alle aanwezigen wandelen nog een rondje met een fakkel in de hand.

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport

Er moet gelopen worden, ook op zondag als het regent

Een reactie plaatsen

Afgelopen vrijdag heb ik het rustig aan gedaan, omdat ik mijn been en knieën wou sparen. Anderzijds komt de New York Marathon steeds dichterbij en moet er dringend meer getraind worden.

Op zaterdag stond ik een volledige dag naast de atletiekbaan met de kinderen. Met een medaille, een gouden zelfs, rond de nek keert een mens tevreden terug. Op zondag is het opnieuw mijn beurt om sportief te zijn. Er moet dringend met langere duurlopen gestart worden. Net na het ontbijt zie ik buiten een aangenaam zonnetje. Zonder lang te twijfelen, kleed ik mij om. Zonder echte oorzaak, voel ik me alsof ik een kater heb. In plaats van een lange duurloop, ga ik het iets korter houden. Plan: rondje Finse piste en één of meerdere keren rond de grote vijver in het provinciaal domein.

Na een rustige start, ga ik toch alweer iets sneller lopen. Het wordt sowieso geen lange rustige loop en dus moet het maar iets intensiever. De tweede en derde kilometer gaan al iets sneller. Net voor ik aan de Finse piste kom, zie ik katleen tegen. Zij is net vertrokken om in de Lindense bossen te lopen. In plaats van het saaie rondje Finse piste en vijver, kies ik ervoor om met haar mee te lopen. Het tempo ligt dan iets lager, maar eigenlijk is dat voor mij eens goed. Meestal doe ik mijn lange duurlopen te snel en nu loop ik wel rustig.

We lopen rustig, maar toch niet te traag het zomerparcours van de DCLA-joggers. Net op de weg aan het Bed van Napoleon komen we een ander groepje tegen met o.a. Marijke. Zij is niet met het groepje vertrokken en loopt dus vanaf hier met ons mee. Beter gezegd: wij lopen met haar mee. We lopen nog steeds op een heel rustig tempo, maar wel via nieuwe wegen en zelfs langs een wei met poortjes. Tot km 17 loop ik samen met Katleen. Opnieuw ter hoogte van de Finse piste, draai ik richting huis.

Ondanks de 17K die reeds afgelegd zijn, neem ik niet de kortste weg naar huis. Het weer is intussen weer zonnig en ik heb er opnieuw zin in gekregen. Het wordt dus toch een langere loop. Ik drijf zelfs mijn snelheid op naar 13 km/u. Op twee stukken loop ik echt intensief: Vlierbeekpad en Veeweidestraat. Op beide stukken loop ik een PR, en dit na 20K.

Met weinig goesting vertrokken en toch een mooie lange duurloop gelopen. Met dank aan de collega’s waarmee ik kon en mocht meelopen.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Vrijdagse duurloop (met Miel)

Een reactie plaatsen

Het is vrijdag en dan staat er een duur- of tempoloop met de collega’s van DCLA op mijn agenda. Vandaag is dat niet anders, maar met dit verschil dat mijn linker onderbeen extreem dik is. De oorzaak ligt waarschijnlijk bij een insecten- of spinnenbeet.

Veel pijn doet het niet, maar het is goed voelbaar en het hindert echt wel. Om verdere problemen te vermijden, kies ik ervoor om niet met de brokkenlopers te lopen. Zij hebben op hun agenda een tocht van 20K langs de Lubbeekse heuveltjes staan. Om in geval van problemen met linkervoet steeds te kunnen terugkeren, richting huis of DCLA, kies ik een duurloop met de groep van Miel.

Op hun agenda staat de aangepaste zomertoer. Dit wordt dus een tocht van bijna 15K langs de Lindense bossen en heuveltjes. Met een snelheid van net boven de 11 km/u beginnen we eraan. De eerste kilometers dienen dan ook als opwarming. Hier wordt er dan ook nog wat gepraat tussen verschillende collega’s. Verder (in de bossen en op heuvels) is dit moeilijk omdat er dan meer moet geconcen-treerd worden op de ondergrond en/of ademhaling.

Eénmaal we het bos induiken en de eerste heuvels zich aanbieden, gaat het tempo wat lager. Bovendien is het voor de meeste een nieuwe weg. Daar komt nog bij dat de ondergrond heel ongelijk is en zeer moeilijk beloopbaar. Het is echt oppassen geblazen. Meerdere lopers slagen al eens een voet om, gelukkig nooit ernstig.Het blijft letterlijk op te tippen lopen en goed uitkijken. Verder blijven we het MTB-parcours volgen en blijft het vrij moeilijk lopen. Sommige stukken weg zijn zelfs helemaal dichtgegroeid waardoor er door het veld moet gelopen worden. Hierdoor blijft de snelheid vrij laag en kan er echt gesproken worden van een duurloop.

Het pas na 10K wanneer er terug goed beloopbare wegen zijn. Vanaf hier blijft de snelheid steeds boven de 11,5 km/u. Via de nieuwe wijk aan Vlierbeek lopen we terug richting Heuvelhofpark en de atletiekpiste. Om er een echte duurloop van te maken, kies ik ervoor om nog wat extra rondjes te lopen op de Finse piste. En natuurlijk doe ik dat te intensief. Ik loop iets meer dan anderhalve ronde op de boomschors en kom zo net boven de 15K uit voor deze duurloop.

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport

Lange duurloop lost geen spierpijn op

Een reactie plaatsen

Afgelopen zaterdag heb ik afgezien en vandaag zijn de quadriceps nog steeds niet volledig hersteld. In plaats van een korte recuperatieloop is het eigenlijk hoog tijd dat ik aan mijn langere duurlopen begin. Binnen twee maanden staat namelijk de NYC Marathon op mijn agenda.

Daags na de wedstrijd was er geen tijd voor een loopje want dan moesten Tibo en Tobi, die trouwens ook nog spierpijn hadden van hun wedstrijd, deelnemen aan het PK aflossingen (4x60m en 3x600m) in Huizingen. Zij moeten dus extra lang opwarmen. Na deze wedstrijd voltooien we onze vakantie aan zee.

Maandag voel ik mijn bovenbenen nog steeds.Toch wil ik vandaag een loopje doen. De wind komt vanuit de zee en zal in de eerste helft licht in het voordeel waaien, maar dus in het nadeel bij het terugkeren. Deze maand heb ik nooit langer gelopen dan 14K en als ik de Strava-uitdaging van deze maand nog wil halen, heb ik niet veel tijd meer. Het plan wordt dus om te lopen richting Middelkerke en door te lopen tot ik 10K op de teller staan heb en dan terug te keren. Op die manier moet ik wel doorlopen tot ik ’thuis’ ben. Ik heb geen drank mee en moet dus toekomen met een halve liter en een banaan.

Zonder kniepijn en vol goede moed vertrek ik vanuit Oostende (Mariakerke) richting Middelkerke. Dit traject heb ik de laatste weken al meerdere keren gedaan en begin ik al te goed te kennen. Niet alleen de weg naar Middelkerke, maar zelfs verder tot in Westende verloopt gelijkaardig. De snelheid ligt op 12 km/u, of er net onder, met een hartslag van 140 hs/min, licht stijgend naar 145 hs/min.

Na het keerpunt werkt de zijwind in het nadeel. Toch laat ik de snelheid niet dalen. Het voordeel van tegenwind is dat deze verkoelend werkt. Anderzijds zorgt de toenemende weerstand voor meer warmteproductie. De eerste kilometers na het keerpunt blijf ik dezelfde snelheid aanhouden, terwijl de hartslag intussen wel is blijven toenemen tot 150 hs/min. Vanaf Middelkerke, terug op bekend terrein versnel ik wat (naar 12,3 – 12,5 km/u) waardoor ook mijn hartslag verder toeneemt (naar 160 hs/min).

Na 17,5 km word ik voorbij gereden door twee fietsen, mét motortje. Na een vriendelijke goedendag zeg ik hen dat ik even meeloop. Ik moet hiervoor wel versnellen tot boven de 13 km/u, zelfs 13,7 km/u gedurende een hele tijd. Het gaat nog redelijk, maar als mijn horloge de 18K aanduidt, met een laatste kilometer van 4’35” besluit ik toch om ze verder te laten rijden en terug mijn snelheid ga verder lopen. Er moeten nog steeds 3K gelopen worden.

Deze laatste 3K loop ik verder aan 12,5 km/u. Dit zou een perfecte marathonsnelheid zijn voor mij, maar dan niet aan de te hoge hartslag van 160 hs/min. Iets voorbij de 21K heb ik mijn doel bereikt en heb uiteindelijk ook deze maand een afstand van de halve marathon gelopen.

De bovenbenen doen nadien nog meer pijn dan ervoor. Het is dus geen goed idee om een vrij intensieve lange duurloop te doen om spieren los te schudden. Gelukkig is het de dag nadien wel veel   beter.

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Nuchter, Sport, Training

Nog maar eens een rechte nuchtere ochtendloop

Een reactie plaatsen

We zijn aan zee en dat moet iedereen geweten hebben. Ondanks ik niet op het strand loop, blijf ik toch op de dijk lopen waardoor er weinig bochten te zien zijn.

Voor de vierde keer blijf ik iets minder lang in bed liggen en trek voor het ontbijt mijn loopschoenen aan. Gelukkig ben ik op verlof en moet dus niet extra vroeg opstaan voor een nuchtere ochtendloop. Iedereen slaapt wat langer en ontbijt heel wat later. Toch blijven de pijnlijke knieën voor ongerustheid zorgen.

Vandaag is dat niet anders. In plaats van één dag over te slagen, heb ik nu een dag langer gewacht. Afgelopen zondag liep ik vrij intensief en daardoor lastte ik een extra rustdag in. Toch blijven de knieën al pijnlijk aanvoelen als ik van de achtste verdieping met de trap naar beneden ga. Toch wil ik niet helemaal blijven stilzitten. Ik zal het het wel wat rustiger aan doen. Het komende weekend staat er een wedstrijd op de kalender en die zou ik toch wel willen lopen. Het is dan ook de derde manche van de marathon van Lubbeek.

Dit keer is er niet echt sprake van kop- of rugwind, maar eerder van zijwind. De wind waait dit keer vanuit het binnenland. Het wordt dan ook een extreem warme dag en zelfs voor 9u is het al behoorlijk warm. Zelfs met enkel een singlet zal het zweten worden. Ik houd de snelheid binnen de perken, maar loop toch aan een hartslag in de buurt van de 140 hs/min. De snelheid die ik daarbij kan halen bedraagt 12,3 km/u. Deze snelheid zou een eindtijd van de marathon opleveren van 3u27′, maar dan mag er geen verzwakking komen de laatste 10K.

Tijdens het lopen blijft dit door mijn gedachten spelen: “Hoe kan ik blijven lopen, zonder de pijn in de knieën te verergeren?” Er blijven slechts twee maanden tussen nu en de volgende marathon. Mag ik deze rustige duurlopen nog blijven doen? Mag ik af en toe nog een jogging/stratenloop doen? Zou elke dag ijs leggen het probleem verhelpen? Intussen loop ik verder richting Casino van Middelkerke. Na 5K twijfel ik even om terug te keren en zo de loop in te korten tot 10K. Toch blijf ik aan hetzelfde tempo verder lopen en maak mijn rondje rond het ronde marktplein voor het bewuste casino.

De terugweg richting Oostende brengt weinig nieuws aan het licht. Ik blijf dit tempo aanhouden. De versnelling die ik de vorige keren tijdens de voorlaatste kilometer deed, laat ik vandaag ook achterwege. Ik blijf de snelheid van 12,5 km/u aanhouden, ook al heb ik er een hartslag van net boven de 150 hs/min voor nodig. Dit zou echt lager moeten. Het doel wordt toch om deze snelheid te kunnen lopen aan een lagere hartslag, liefst zelfs niet boven de 140 hs/min. Hiervoor moet ik nog veel langere duurlopen doen.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Tempoloop, Training

Gezandstraald met zand in ’t zicht

Een reactie plaatsen

Het is eigenlijk geen weer. Er staat een stevige zuidwesten wind, maar het regent niet. Door de stevige wind is er niemand op het strand en zelfs de fietsers blijven binnen. Toch ben ik niet te houden. Net na de middag besluit ik om het erop te wagen. Ik loop nu mijn zelfde parcours van de laatste dagen en maak op mijn terugweg gebruik van de wind om het enige Strava-segment zo snel mogelijk af te leggen.

De temperatuur valt best mee. Het is zelfs vrij warm. Vol goede moed, vooral denkend aan de terugweg, loop ik vanuit Oostende naar Middelkerke. De wind blaast me continu terug richting Oostende. Het wordt dus lopen tegen de wind in, het lichaam wat verder voorover gebogen. Ter hoogte van Raversijde staan er geen appartementsgebouwen meer en voel je de wind nog feller. Hier zit er nog meer zand in de wind. Mijn lichaam wordt volledig gezandstraald. Erger is de zand in de mond en ogen. Door het zweet blijft de zand overal plakken. Het wordt zelfs onmogelijk om de ogen open te houden. Een goede bril was nu wel nodig geweest. Weer iets bijgeleerd.

Met maar één oog half open loop ik verder tot in Middelkerke. Ondanks alle moeilijkheden blijf ik toch een snelheid van 12 km/u (=5’00 min/km) houden. De knieën blijven toch wel pijnlijk. Ik probeer dan ook zo weinig mogelijk op mijn hielen neer te komen. Met de nodige concentratie lukt het me meestal om meer vooraan op de voeten neer te komen. Ook bij deze snelheid blijft mijn cadans schommelen rond de 170 st/min. Dit was vorig jaar slechts 160 st/min. De tegenwind zal er waarschijnlijk ook iets mee te maken hebben.

Na het keerpunt ben ik verlost van de tegenwind en het zandstralen. Dit betekent dat de snelheid moet opgevoerd worden. Het bewuste segment begint al na 500m en bedraagt meer dan 4K. Goed bewust van de afstand leg ik de eerste kilometer toch af in 3’52”. De hartslag bereikt pas op het einde van deze kilometer 170 hs/min. Het zijn nu nog 3K! De volgende kilometers verlopen analoog. De hartslag blijft flirten met de 170 hs/min en de snelheid bedraagt steeds net boven de 15 km/u. Pas tijdens de vierde en laatste kilometer loopt de hartslag nog iets hoger op, tot 176 hs/min. Omdat ik nu toch al 4,2K op mijn snelste loop, probeer ik dit nog iets langer vol te houden om zo mijn beste tijd op de 5K ook te verbeteren.

Het lukt me natuurlijk ook. Het zou erg zijn, moest het met dit windvoordeel niet lukken. 19’22” bedraagt nu mijn beste tijd. Natuurlijk weet ik, en jij nu, dat dit gelopen is met iets te veel rugwind.