Na een marathon en lang voor een volgende marathon is het ideaal om de basis aan te pakken. Nu is het tijd om me te focussen om de langere trage duurlopen, ook wel LSD (long, slow, distance) genoemd.
Na de intervaltraining was een dag rust echt wel nodig. Vrijdagavond moest ik de training aan me laten passeren wegens administratief werk bij DCLA. Zaterdag is het dan hoog tijd om opnieuw de loopschoenen aan te trekken. Vandaag wil ik een langere en heel rustige duurloop doen, want morgen worden hevige stormen verwacht. Heel veel wedstrijden (veldcross Kortenberg, cyclocross Koksijde, …) worden afgelast.
Na een laat ontbijt, stel ik het middagmaal uit tot ’s avonds. Kort na de middag maak ik mij klaar voor deze duurloop. De temperatuur ligt onder de 10°C en dus kies ik voor een lange, dunne, loopbroek en zelfs voor een dun regen/wind-jasje en zelfs handschoenen. Deze laatste doe ik na enkele km opnieuw uit, maar ben toch blij dat ik ze in de tweede helft, met wat tegenwind, opnieuw kan aantrekken.
Het is niet alleen de start van een nieuwe trainingsperiode, maar bovendien de maidentrip met een nieuw paar loopschoenen. Na meer dan 1000km tevreden gelopen te hebben met een paar Saucony Omni, koos ik dit keer opnieuw voor Saucony’s, maar met iets minder demping: Saucony Guide. Ik weet niet of het verstandig is om onmiddellijk meer dan 20km te lopen met nieuwe schoenen, maar ik heb er alle vertrouwen in. Quasi volledig in het nieuw:
– Horloge: Suunto Spartan Ultra All Black Titanium HR
– Loopshirt: Under Armour CoolSwitch Run
– Schoenen: Saucony Guide 9
begin ik onder een prachtige zon aan mijn duurloop.
Door te starten met een beklimming gaat mijn hartslag onmiddellijk de hoogte in. Na 200m bedraagt deze al 150 hs/min. Dat is allesbehalve wat ik voor ogen heb. Ik wil toch wel onder de 140 hs/min blijven. Gelukkig lukt me dit niet veel later. Met de zon aan de hemel en met de wind schuin achter me voelt het zelfs warm aan. De handschoenen gaan uit en alleen al om niet té warm te krijgen, houd ik de snelheid voldoende laag. Met een snelheid van 12 km/u of er net onder kan ik de hartslag net onder de 140 hs/min houden. Om goed te zijn, zou ik nog trager moeten lopen.
Ter hoogte van het kasteel van Horst draai ik terug richting Leuven en blaast de wind wel inmijn gezicht. Hierdoor daalt de gevoelstemperatuur en ben ik blij dat ik min handschoenen opnieuw kan aantrekken. Ik heb de indruk dat door de vele trainingen ik niet alleen slanker word, maar ook minder resistent tegen de koude. Gelukkig bestaat er goede kledij en kan ik me tijdens het lopen goed warm houden. De loopshirt van Under Armour doet perfect wat het moet doen. Ondanks het zweet, blijf ik het warm hebben en voelt het niet aan dat alles nat wordt.
Tijdens de lange weg van Holsbeek naar Kessel-Lo begint het toch lang te worden. is het de vermoeidheid of is traag lopen te saai? Intussen is de zon verdwenen en loop ik maar onder een grijze wolkenmassa. Gelukkig blijft de regen weg. Opeens, t.h.v. km 17,5 word ik aangereden door een fietser. Gelukkig niet al te erg, maar hierdoor ben ik wal wat geagiteerd en komt de hartslag boven mijn symbolische grens van 140 hs/min te liggen. Daarna lukt het me niet meer om deze terug onder de 140 hs/min te brengen. De snelheid doen dalen; zou geholpen hebben, maar deze tracht ik toch aan te houden.
Uiteindelijk kom ik na 22,5K en 1u54′ thuis aan. Ondanks de opkomende vermoeidheid, voel ik me nog vrij goed. De komende weken zou dit het scenario moeten zijn voor de langere duurlopen, maar dan toch nog iets trager, zeker wat de hartslag betreft.
Wat de nieuwigheden betreft kan ik alleen maar tevreden zijn. De horloge doet perfect wat ze moet doen en zo ook het nieuwe shirt én de loopschoenen.
