Blessurepreventie is het actuele thema. Vele lopers blijken net na een marathon de meeste kans op blessures te hebben. Ik voel mijn hamstring steeds en moet dus blijven opletten.

Net zoals in 2015 blijk ik ook in 2017 last te hebben van een gevoelige rechter hamstring. Deze kwaal achtervolgt me al sinds ik ben beginnen hardlopen. Extra oefeningen ter versterking zullen toch nodig zijn. Trouwens core stability over het algemeen is een vereiste. Het bewijs werd afgelopen dinsdag geleverd. In het komende weekend staat de tweede manche van het criterium ‘Marathon van Lubbeek‘ op de agenda en hier heb ik toch wel een prioriteit van gemaakt.

Gisteren heb ik mijn gedeelte ‘snelheid’ al gehad en daarom ruil ik de DCLA-woensdag training in voor een duurloop op het parcours van zondag. Op die manier spaar ik toch wel de gevoelige hamstring en verken ik het uitdagende (lees: zware) parcours van de SMS-loop in Lubbeek. Er staat een stevige wind en zonder echt bewust intensief te lopen, blijk ik toch een vrij hoge hartslag te hebben. Al bij al wordt het dus toch een vrij stevige duurloop. Dit was niet echt wat ik had moeten doen. Ondanks de lichte pijn ben ik wel blij het parcours verkend te hebben.

Gezien de lichte pijn van woensdag, ben ik op vrijdag des te meer overtuigd om het rustig aan te doen. Het is dan ook de bedoeling om niet sneller te lopen dan het tempo van Jeroen. Maar, deze vrijdag zijn er slechts drie andere brokkenlopers en deze volgen, is geen goed idee. Het zal dan maar een zomertoer worden op mijn eentje.

Na enkele minuten haal ik Marijke en Lieven (van de groep van Miel) in en dus besluit maar om bij hen te blijven. Dit tempo zou ik toch wel pijnloos moeten aankunnen. Het wordt dan toch een rustige duurloop en dan nog wel eentje met een leuke babbel. Iets over halfweg loopt Marijke een andere weg in en lopen Lieven en ik de zomertoer verder. Deze tweede helft lopen we iets intensiever en ondanks het tempo zeker niet hoog ligt, blijkt de hamstring toch iets meer voelbaar. Het baart me toch wel wat zorgen voor zondag.

Op vrijdag, vijf dagen na de marathon is het toch opnieuw tijd voor een duurloop.

Na de marathon van afgelopen zondag in Parijs was er eerst tijd voor ontspanning, met een city-trip in Parijs. Het was de eerste keer voor de kids in deze wereldstad en daarom stonden de bekendste trekpleisters op de agenda: Louvre, Sacré-Coeur, …

Gelukkig had ik de dagen na de marathon niet te veel last van stijve spieren. Om maandag voelde ik het natuurlijk wel, maar het wandelen ging vrij normaal. Dinsdagmiddag waren de sporen volledig uitgewist. Het duurt toch tot vrijdag eer ik de loopschoenen opnieuw aantrek.

Het was al een hele tijd geleden dat ik met mijn loopgroep van DCLA nog had meegelopen. Door de vernieuwing van de piste is er op vrijdag echt weinig volk en diegene die er dan waren lopen echt snel. Vermits dit tempo echt niet in mijn ‘schema’ past, loop ik samen met Ellen van een andere loopgroep. Wij houden het tempo op een redelijk niveau, zodat we beide er iets aan hebben. Voor haar is het net niet te snel en voor mij is het ook voldoende, zeker met de vrij warme kleren die ik aanheb. Ik was sowieso van plan om het rustig te houden.