Tag archieven: duurloop

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Verkenning Loop Binkom

Een reactie plaatsen

Eind deze maand vindt het derde deel van de Marathon van Lubbeek plaats  in Binkom. Vermits ik aan de twee eerste sessies (Linden, Lubbeek) al deelgenomen heb, wil ik dit derde deel niet laten schieten. Meer zelfs, ik wil hier zelfs een goed resultaat behalen. Hiervoor ga ik vandaag al eens het parcours verkennen.

Een verkenning betekent eveneens het verkennen van de omgeving, mogelijke parkeerplaatsen en ook, heel belangrijk, de weg ernaar toe. Parkeren wordt al zeker een probleem. Het is belangrijk om tijdig aan te komen. Het parcours is vrij ingewikkeld en heeft ondermeer twee keerpunten en nog andere wegen waar in twee richtingen gelopen wordt. Zelfs met het parcours als GPX-bestand geladen in mijn horloge blijft het heel moeilijk.

Op deze zondagmiddag is het vrij warm. Ik heb geen extra drank voorzien, ook niet om onmiddellijk na het lopen iets te kunnen drinken. Ik vertrek op de plaats waar ik denk dat het vertrek zal zijn en begin vol goede moed aan mijn verkenningsloop. Echt fris voelen de benen niet. De tempoloop van afgelopen vrijdag is nog zeker niet verteerd en bovendien blijven mijn knieën, patellapees, voor wat pijn en onrust zorgen.

Mijn eerste kilometer leg ik nochtans af in 4’38”, helemaal niet slecht in de hierboven vermelde omstandigheden. Toch probeer ik de volgende kilometers op hetzelfde tempo af te leggen. De tweede (4’26”) en de derde (4’33”) worden zelfs nog iets sneller afgelegd. In de vierde kilometer ligt een keerpunt en een stuk afgesloten bosweg, waardoor de snelheid zelfs even tot 0 zakt. Toch heb ik nu ook maar 4’39” nodig. Na het terugkeren over dezelfde weg, is het moeilijk om de rest van het parcours te vinden. Ik zie de plattegrond wel, maar zo zie je niet in welke richting je overal moet lopen. In de vijfde kilometer ligt ook aan keerpunt en begin ik het echt wel warm te krijgen. Toch zakt de snelheid niet, 4’31” voor de laatste kilometer.

Hierna moet er opnieuw van de weg afgeweken worden. Door de vele brandnetels twijfel ik even en duw de horloge op pauze om een weg te vinden. Er is geen echt alternatief en dus wandel ik heel voorzichtig door de brandnetels en vergeet hierdoor opnieuw op start te drukken. De volgende kilometers gaan via boswegen, langs een perelaar en zo terug via de weg richting finish. Voor tussen de fruitbomen en hoge gras naar de weg, zijn zwaar om het tempo erin te houden. Aan de finish wil ik een korte pauze inlassen en merk hier dat mijn horloge de hele tijd op pauze gestaan heeft. Echt zonde.

Met de moed in mijn schoenen begin ik aan een tweede ronde. De wedstrijd zelf bestaat ook uit twee ronden van iets meer dan 7K. Ik besef nu pas echt hoe zwaar het hier gaat worden. Mede door de snelheid en het warme weer, zal de snelheid toch moeten zakken. Door de foute manipulatie van de horloge weet ik niet hoeveel kilometer ik reeds heb afgelegd, maar ik besluit toch om de tweede ronde niet volledig af te leggen.

Het is met gemengde gevoelens dat ik deze verkenning uitgevoerd heb. Enerzijds ben ik blij dat ik de wegen van de loop verkend heb, anderzijds besef ik nu wel hoe zwaar het gaat worden. Bovendien blijf ik met een minder gevoel achter en dit niet alleen door de pijnlijke knieën.

Lopen, Sport, Tempoloop, Training

DCLA Tempoloop – Pellenberg

Een reactie plaatsen

Vermits de intervaltraining van afgelopen woensdag goed verlopen is, loop ik vandaag ook de tempoloop met de brokkenlopers mee. Op het programma staat een looptocht richting Pellenberg, met enkele hellingen allicht.

De dag na de zware intervaltraining heb ik echt helemaal geen last gehad. Vroeger had ik af en toe  stijve spieren na een zware inspanning; nu blijkt dit (definitief) tot het verleden te behoren. Bovendien heb ik zelfs geen last gehad aan mijn knieën waar ik toch wel voor gevreesd had. Alles wijst erop dat ik vanavond ook de duurloop, of hoogstwaarschijnlijk tempoloop, met de brokkenlopers kan meelopen.

Om 18.15u vertrekken we voor onze looptocht. De snelste brokkenlopers zijn al vlug aan het zicht onttrokken. Zij lopen echt wel een pak sneller. Met zijn vieren blijven we toch samen. De eerste kilometers, langs de smalle straten met veel bochten, gaan niet heel snel. Dan komt er een zware helling aan: de Trolieberg. We lopen dezelfde snelheid, maar stijgen wel meer dan 50m op één kilometer, niet veel later gevolgd door opnieuw 20m hoogtewinst op een halve kilometer. Op beide toppen bereikt mijn hartslag een piek van 170 hs/min en we zijn amper 4 km weg.

Gelukkig volgt daarna een afdaling. Na de afdaling is mijn hartslag niets gedaald! Het begin van de afdaling verloopt nog redelijk rustig. Het tweede deel wordt er niet meer rustig gelopen, maar lopen we stevig door, ik toch. Daarna gaat het snel verder, met kleine hoogteschommelingen. De snelheid ligt steeds boven de 14km/u en dat is duidelijk iets te snel voor mij. Mijn hartslag zakt niet meer onder de 170 hs/min. Het is dan ook met veel moeite dat ik de anderen volg. Elke minuut, bijna elke seconde wil ik zeggen dat de anderen niet moeten wachten. Alsof ze dat überhaupt al zouden doen.

Gelukkig voor mij zit Jeroen ook stilaan aan zijn limiet. Ik kan hem met héél veel moeite volgen en wil hem steeds zeggen: “Ga maar, ik kan niet meer.” Het is echt afzien, op mijn tanden bijten tot op het bot. Bij het oversteken van de Tiensesteenweg is het gelukkig rood licht en moeten we even wachten. Eentje is nog net over; met zijn drieën zijn we maar al te blij dat er een korte pauze is. Hierna lopen we ‘rustig binnen. Het is nog een goede twee kilometer. Ondanks het rustige tempo gaat mijn hartslag opnieuw de hoogte in en blijft hangen rond de 170 hs/min. Dit rustige tempo blijkt achteraf wel 13 km/u te zijn.

Deze trainingsduurloop moet dus gecatalogeerd worden als tempoloop. De snelheid lag duidelijk veel te hoog voor een duurloop. Bovendien kwam de kniepijn weer te voorschijn. Hierdoor besteedde ik extra aandacht aan mijn landing. Ik probeerde zo weinig mogelijk op mijn hiel neer te komen.

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA duurloop in omgekeerde richting

Een reactie plaatsen

Vrijdagavond staat, zoals steeds, in het teken van de DCLA-training. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor Tibo en Tobi, staat er tussen 18u en 20u steevast de training geprogrammeerd.

Als recreant train ik niet op de piste, maar lopen we onze intervals in het provinciaal domein en onze duurloop in de straten rond Kessel-Lo. Om voor wat afwisseling te zorgen, lopen we niet altijd hetzelfde parcours. Vorige week lieten we onze fantasie de vrije loop. Vandaag kiezen we ervoor om onze zomertoer in omgekeerde richting te lopen, met kleine aanpassingen.

Op dit ogenblik is mijn niveau iets beter dan de meeste van de groep van Miel, waarmee ik vorig jaar gestart ben en met veel moeite kon volgen. Intussen loop ik al heel wat beter en kan op het einde nog goed versnellen. In goede dagen loop ik mee met de ‘brokkenlopers’ of de groep van Jeroen. In deze groep ben ik opnieuw de zwakste. Door een steeds zeurende pijn in mijn knieën, wil ik zeker niet te snel lopen vandaag en kies dan ook voor de groep van Miel.

Ondanks de vrij lage snelheid blijf ik wat last hebben van mijn knieën; de linkse zelfs nog iets meer dan de rechtse. Na enkele kilometer heb ik toch de indruk dat de pijn iets minder is. Het is natuurlijk ook zo dat ik me dan ook meer moet concentreren op de loop zelf. In het bos lopen vraagt wel degelijk meer concentratie en zeker als je net achter iemand anders loopt. Je hebt dan moeilijker een overzicht op de grond voor je. Het is dan heel goed uitkijken waar je je voeten zet. Bovendien heeft het fel geregend en liggen er overal plassen. Dubbel uitkijken dus.

Ik let bij deze loop helemaal niet op het tempo, noch op de hartslag. Het enige wat ik vandaag doe, is de rest volgen. De laatste kilometers worden gelopen zoals vorige week. Hier neem ik iets meer het voortouw, maar bij elke bocht houd ik even in, zodat de rest opnieuw volgt. Om toch even wat snelheid te lopen, ga ik op het einde een stuk van de Finse piste erbij nemen. Dat stuk loop ik dan even heel intensief, met een hartslag die piekt op 175 hs/min. Op die manier ga ik eventjes wat dieper en doe ik iets meer dan 15K in plaats van iets minder.

De pijn in de knie is nooit volledig weggeweest. Ik zal de komende dagen helemaal niets doen en hopen dat daarmee de pijn volledig verdwijnt. Dat zien we op woensdag wel.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Training

Zelfde toer, andere collega

Een reactie plaatsen

Zoals je kan lezen, loop ik tijdens mijn middagpauze, vaak met collega’s. Vandaag doe ik onze traditionele toer, de Sequoia, maar dit maal met een andere collega. Hij loopt zelden tijdens de middag en ook vandaag lopen we in de namiddag.

Het is natuurlijk niet iemand die voor de eerste keer loopt, maar eerder op een ander moment en via andere wegen. Omdat ik zelf niet kon lopen tijdens de middag, zoek ik een ander ‘slachtoffer’ om samen te kunnen lopen. Terwijl de anderen een koffie drinken in de namiddag, kleden wij ons om en trekken erop uit. Dit keer speel ik als gids en begeleid hem langs de bekende omloop langs het sportkot, het kasteel Arenberg en in het bos rond het oude Jezuïetenklooster.

Hij is ook niet aan zijn proefstuk toe. Naast voetbal en zwemmen, doet deze collega ook regelmatig een looptraining. We lopen dan ook vlot aan 12 km/u. Het is een snelheid die we beide goed kunnen lopen, want er kan gedurend nog een gesprekje af. Het gaat zelfs zo goed, dat we samen besluiten om een extra rondje van de Finse piste lopen. Deze extra kilometer lopen we heel wat intensiever.

Na de Finse piste keren we via de normale weg terug naar onze startplaats. Het was een leuke training en dit ondanks het regenweer.

Movescount_logo     strava

 

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA duurloop, maar dan anders

Een reactie plaatsen

Op vrijdagavond loop ik samen met de collega’s van DCLA een duurloop van om en bij de 15km. Om routine te vermijden, lopen we dit keer niet de gewone zomertoer, maar improviseren we erop los. De hellingen worden gebruikt om wat te versnellen, waardoor de hartslag enkele keren serieus de hoogte in gaat. 2016-07-29-1

Op het afgesproken uur vertrekken we met enkele lopers van DCLA voor onze wekelijkse duurloop. Veel volk is er tijdens de vakantie niet, maar met zijn zessen vormen we toch een mooi loopgroepje. Voor het vertrek hoorde ik enkele praten om wat af te wijken van het gewone parcours en ik laat me dus verrassen dit keer.  De eerste kilometers verlopen zoals steeds, zijnde langs het gekende Negenbunderpad en aan een rustige snelheid.

In Lindenbos wijken we wel degelijk af van het gekende parcours. Na een kleine vergissing nemen we het pad langs de zuidkant van het bos, maar waardoor we wel een serieuze helling te verwerken krijgen. Door de versnelling op het einde van de helling, krijg ik mijn eerste hartslagpiek (152 hs/min).

Tijdens het lopen hoorde ik spreken over de kerk van Linden en vanuit dit bos wees ik de anderen de weg naar deze kerk. Na een smal padje lopen we de Vossekoten in. Dit weggetje, dat bijna passeert bij mij thuis, brengt ons, al klimmend, voorbij de watertoren. Omdat ik mijn eerste loopervaring in Linden opdeed langs deze weg, neem ik de groep mee op sleeptouw. We volgen een heel eind het rode mountainbike parcours van Lubbeek.

Sommige zandweggetjes liggen er slecht bij. In het Natte voorjaar zijn deze kapot gereden door de mountainbikers waardoor het goed uitkijken is om de voeten niet om te slaan. Het tempo gaat hierdoor iets naar beneden. Gelukkig geraken we er allemaal goed door en komen zo terug op bekend terrein voor iedereen.

Na iets meer dan 9K lopen we in de richting van Kessel-Lo. Nu is het de bedoeling om aan min of meer de juiste afstand te halen wanneer we terug aan de atletiekpiste komen. Iedereen weet wel een mooi weggetje richting Kessel-Lo en zo lopen we via de Sneppenstraat en via de nieuwe wijk in Vlierbeek richting DCLA. Met nog een klein rondje over het gras aan de binnenkant van de piste kom ik aan een volle 15K.

Door het afwisselend tempo hebben we weer een mooie training achter de rug.

Movescount_logo     strava

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Duurloop naar en in Heverleebos

Een reactie plaatsen

Na een dagje rust, maar wel met enkele sauna- en stoombadbezoeken, is het vandaag weer tijd voor een duurloopje. Ik zal mijn middagpauze dus iets moeten rekken.

Er zijn geen andere collega’s die vanmiddag mee gaan lopen en dus doe ik alleen een loopje. We zijn al eind juli en ik heb deze maand zelfs nog geen +20K-loop gedaan. Vandaag is het niet al te warm en bovendien de laatste gelegenheid om een duurloop te doen. Het is zeker geen must en ik zie onderweg wel hoe lang ik het ga uithouden.

Gemakkelijkheidshalve vertrek ik identiek als een normale middagloop, aka Sequoia. De eerste vier kilometer zijn volledig hetzelfde. In plaats van rechts te draaien, rond het oude klooster, loop ik nu rechtdoor, onder de E40 en daarna verder richting Heverleebos. Ondanks alles verloopt dit gekend gedeelte vrij stroef. Het lijkt erop dat mijn lichaam er alles aan doet om af te zien van een langere duurloop.

Toch loop ik rechtdoor richting Heverleebos en zie dan wel of ik ter hoogte van de Herendreef terug richting Leuven loop of verder het bos in. Eer we zo ver zijn, staat mijn hoofd volledig op de lange afstand en denk ik niet verder na. Het lopen gaat vanaf dan ook gemakkelijker. De cijfers (snelheid, hartslag, …) tonen dit gevoel niet echt aan, maar het voelt opeens minder zwaar. Intussen begin ik te rekenen langs waar ik moet lopen om net boven de afstand van een halve marathon uit te komen.

Eénmaal in Heverleebos kies ik een bekend parcours, zijnde via Nieuwendreef en Parnassusbergdreef. Op die manier krijg ik ook de Poggio te verwerken. Deze zware helling komt dan net na een stijgend gedeelte van de Nieuwendreef. Deze laatste nodigt door zijn lang recht stuk uit om sneller te lopen. Na dit snelle stuk komt dan net de extra zware helling. Dit zorgt voor twee intensieve stukken achter elkaar en dat kan zeker wel tellen als training.

Intussen gaat het lopen heel wat vlotter dan de eerste kilometers; het is alsof ik nu kan blijven lopen. Op de Herendreef, terug richting Leuven, blijft de snelheid goed hoog liggen. Ter hoogte van de Celestijnenlaan heb ik net 17km achter de rug. Als ik nu doorloop, kom ik niet aan de 21km en dus draai ik opnieuw links, opnieuw de Dijleweg op. Vanaf hier loop ik het verkorte parcours van de Sequoia-ronde. Op die manier kom ik zeker boven de 21km uit en dus wordt mijn gesteld doel zeker gehaald. Bovendien is het zelfs niet echt moeilijk om een redelijke snelheid aan te houden. Met een hartslag net boven de 150 hs/min blijft de snelheid toch in de buurt van de 13km/u liggen.