Categorie archieven: Training

Lopen, Training

Eindelijk! Eerste looptochtje sinds zes weken

Een reactie plaatsen

Met veel plezier kan ik vandaag zeggen:”Eindelijk!” Ik heb dan ook zes weken gewacht, sinds het verdict van 11 juni, om opnieuw de loopschoenen aan te trekken. Gedurende deze periode heb ik bijzonder weinig aan sport gedaan. Tijdens deze 46 dagen ‘zonder lopen’ beperkte de sportieve inspanningen zicht tot fietsend woon-werkverkeer en af en toe eens een kort uitstapje met de fiets.
In deze periode waren gelukkig enkele dagen te warm om gezond te sporten. Op die dagen vond ik het dan ook minder erg dat ik niet mocht lopen. Op andere dagen was het weer dan weer ideaal om rustig door de bossen te lopen of om langere duurlopen af te werken. De dagen zijn op zijn langst en dus is er ’s avonds meer dan voldoende tijd. Bovendien liggen de boswegen er perfect bij, als er gesnoeid is tenminste.

Vandaag kan ik dus opnieuw een traditioneel bericht schrijven en ik voelde helemaal geen pijn in mijn bovenbeen waar de stressfractuur werd vastgesteld. Anderzijds voelde ik de spierpijn in mijn rechter hamstring des te meer. Tijdens de weken ‘niets-doen’ heb ik steeds een lichte pijn gevoeld aan de achterkant van mijn rechter dijbeen. Ik voel deze pijn zelfs erger worden als ik te lang zit. Daarom wil ik geen verband leggen met het lopen, maar tijdens het lopen blijft deze pijn wel voelbaar en op hellingen nijgt dit zelfs naar echte pijn.

Vanaf nu ga ik naast de normale looptrainingen ook meer en meer stevigheids- en stabiliteitsoefeningen doen. Het wordt dus hoogtijd om de recenste uitgaven van Runners World boven te halen en voor mezelf enkele gepaste oefeningen te zoeken die ik al dan niet dagelijks zal moeten uitvoeren. Het lijkt me zelfs een goed idee om hierover een apart bericht te schrijven. Weldra zal je dat hier ook te lezen krijgen. Heb je zelf ook ervaring met dergelijke oefeningen, laat het me dan weten. Hoe slimmer ik de komende dagen word, hoe interessanter het desbetreffende artikel zal zijn. Ik ga dus zeker niet opnieuw het warm water uitvinden. Het beperkt zich enkel tot een korte literatuurstudie en aan de hand van de referenties weten jullie ook waar ik (en niet Abraham) de mosterd gehaald heb. Het kan dus voor iedereen van pas komen.

Kortom, na 46 lange dagen, kan ik eindelijk opnieuw beginnen lopen. Het zal de eerste weken heel rustig lopen zijn, en met telkens een relatieve rustdag, waarin nog wel kan gesport (zwemmen, fietsen) worden, maar waarin niet gelopen wordt.

Movescount_logo     strava

 

 

Fotografie, Lopen, Training

Hopelijk de laatste week zonder lopen

Een reactie plaatsen

Sinds mijn doktersbezoek van 11 juni heb ik niet meer gelopen. Het leek een eeuwigheid wanneer ik het verdict hoorde dat ik zes weken niet mocht lopen. Zoals je in mijn vorige berichten al kan lezen, weet je dat ik tijdens de jongste weken enkele kilometers op de fiets gezeten heb. Op enkele uitzonderingen na beperkte het fietsen zich tot de korte ritten tussen woon en werk en vice versa. Op dergelijke korte ritjes kan je moeilijk aan je conditie werken; het blijft eerder het aangename aan het nuttige koppelen. Tijdens dergelijke ritjes is het eerder dansen op een slappe koord. Ook al vertrek ik ruimschoots op tijd, toch probeer ik zo snel mogelijk de af te leggen afstand te overbruggen zonder te zweten. Uiteindelijk blijkt dat het moeilijkste van al. Meestal begin ik toch nog te zweten na aankomst. Ik kan het dan ook niet laten om tot het einde het tempo redelijk hoog te houden. In Leuven centrum gaat het dan ook lichtjes omhoog waardoor er iets harder getrapt moet worden. En als je weet dat verplaatsingen van en naar het werk gebeuren met een rugzak op je rug, breekt het zweet je rapper uit dan je zelf zou willen. In het naar huis rijden, heb ik het nadeel dat de laatste honderden meter klimmend zijn. Hier heb ik eveneens de gewoonte om nog iets harder op de pedalen te drukken. Eenmaal thuis breekt het zweet dan ook op verschillende plaatsen uit. De enige trainingen gedurende deze periode zijn dan ook de enkele uren die ik op de hometrainer het gezeten. Gelukkig hebben we op het werk een vrij goed uitgeruste fitnesszaal en het zou dom zijn daar geen gebruik van te maken. Tijdens dat uur, of soms iets meer, probeer ik de cadans vrij hoog te houden (>90 rpm) en enkel met de weerstand te spelen. Op die manier blijft de hartslag hoog genoeg zonder over de bovengrens uit te komen. Door het warme weer van de afgelopen weken is het wel puffen geblazen. Op een hometrainer heb je niet dat afkoelend briesje, zoals op de weg of in bos, waardoor je na tien minuutjes fietsen je afkoeling moet zoeken door te zweten en de verdamping van dit zweet.

Werner met kandidates Miss België 2016 in Brugge
De afgelopen dagen en weken was er dan wel weer tijd voor mijn andere hobby, zijnde fotografie. Zoals je kan merken in mijn online fotoalbum, ben ik voornamelijk geïnteresseerd in het fotograferen van mensen. Afgelopen zondag heb ik, samen met de kandidates Miss België 2016 van de provincies Antwerpen, Oost- en West-Vlaanderen. Het resultaat zie je hier (deel 1, deel 2 en deel 3). Twee dagen later, op dinsdag 21 juli, brachten ALLE kandidates van Miss België 2016 een bezoek aan Plopsaland, De Panne. Natuurlijk kon mijn fototoestel daar ook niet ontbreken. Het leverde dit album af, t.t.z. deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5. Op het eerste zicht zou je denken dat dit niets met sport te maken heeft, maar een hele dag rondlopen met professioneel fototoestel en toch wel meestal geconcentreerd blijven, kruipt niet in je kleren. Zelfs zonder rekening te houden met de activiteit zelf, duid mijn horloge toch een dagelijks verbruik aan van om en bij de 4000 kcal. Daar moet je toch al een deftig tripje voor lopen.

Lopen, Training

week 5 van het niet-lopen

1 reactie

Gelukkig staat de klok niet stil. Op die manier loopt de teller gestadig op en kan ik zelf beginnen aftellen tot ik weer mag lopen. De voorbije periode zijn al wel de mooiste stratenlopen (zoals The Classic, …) gepasseerd en moet ik de komende weken nog enkele mooie recreatieve wedstrijden (Bosloop, …) links laten liggen. Bovendien komt het tweede gedeelte van het jaarlijks marathon hoogtepunt te dichtbij om er eentje uit te kiezen. Op mijn wenslijstje stonden diverse mooie wedstrijden gaande van Amsterdam, Eindhoven, … Allemaal mooie en vlakke stadsmarathons die toch niet te ver zijn. Als ik dit jaar nog eens een marathon wil lopen, zal het in de eerste plaats korter bij de winter moeten zijn en zal de voorbereiding vlekkeloos moeten verlopen. Vlekkeloos betekent dat je je schema moet kunnen afwerken zoals gepland en dat niet alleen geen blessures je daarvan doen afwijken, maar vooral dat ook de nodige beschikbare tijd voor handen moet zijn. In de voorbereiding van een lange afstandswedstrijd zitten regelmatige langere duurlopen en die vragen dan ook de nodige tijd. Bovendien worden de avonden steeds korter, tenzij je in het donker verder wil lopen. Uit het verleden weet ik dat zelfs in de weekends, die daar doorgaans geschikter voor zijn, niet altijd de nodige tijd daarvoor beschikbaar is. Het vraagt niet alleen voor de loper de nodige inspanningen; het is vooral de familie die eronder te lijden heeft. De loper heeft plezier aan deze duurlopen van enkele uren, maar tijdens die periode ben je niet beschikbaar voor je familie.

In ieder geval ben ik mijn nieuwe loopseizoen aan het voorbereiden. De eerste weken zullen voornamelijk bestaan uit korte en trage duurlopen, afgewisseld met wat zwemmen en fietsen. Het is zeker de bedoeling om de eerste weken geen twee dagen achter elkaar te lopen. In de tweede helft van augustus is het mijn beurt om de buitenlandse zon te gaan opzoeken. Het is zeker de bedoeling om ook daar regelmatig te gaan lopen. Ondanks ik van nature uit een avondmens ben, en bijgevolg niet goed vroeg kan opstaan, probeer ik toch ’s morgens eerst te gaan lopen en daarna samen met de rest van het gezin samen gaan ontbijten.

Paloma-Grida-Village-Fitness-Center
Als het dan ook al té warm mocht zijn, kan ik nog altijd in de gekoelde fitnesszaal op de loopband gaan trainen. En als ik bovenstaand fotootje bekijk zal ik moeten lopen als het al donker is, want dan kan ik ook achter mij kijken, door het raam als spiegel te gebruiken. 🙂 😛

Het blijft toch afwachten hoe ik deze té lange pauze zal verteren. Ik hoop echt dat ik snel terug plezier vind in het lopen en vooral dat ik terug de conditie opbouw die me toelaat om nog mooie wedstrijden te lopen, ook al is het voor mij niet de bedoeling om hoog in het klassement te eindigen. Het is en blijft een individuele sport en ik beschouw elke wedstrijd vooral als een wedstrijd tegen mezelf of tegen mijn eigen PR’s. Het blijft toch een doel om in de (nabije) toekomst deel te nemen aan een marathon en liefst eentje (of meer) van de World Marathon Majors.

Lopen, Training

Een beetje pijn niet, een dokter wel

Een reactie plaatsen

Vandaag staat er geen sport op mijn programma. Integendeel. Waar de meeste sporters schrik van hebben, is toch wel een doktersbezoek. Ik ben niet anders, dus het wordt zeker geen leuke dag.
Hoe vriendelijk een dokter ook is, zelden kom je er buiten met goed nieuws. Vandaag krijg ik mijn resultaten van de botscan van afgelopen vrijdag. De pijn voel ik nog amper, dus hoogstwaarschijnlijk zal het een maat voor niets zijn. Zodra ik bij hem binnen was, zei hij al dat het is waar hij voor gevreesd had: een stressfractuur. Dit betekent klaar en duidelijk: NIET MEER LOPEN. Ten minste dit is het geval voor de eerste zes weken. Alternatieve trainingen, waar geen schokken bij te pas komen, zijn wel mogelijk.
Het duurt waarschijnlijk toch nog eventjes eer ik over dit slecht nieuws heen ben. Er zit dus niets anders op dan alternatieven te gaan zoeken. Gelukkig hebben ze op het werk een fitnesszaal met meerdere toestellen. Ik kan dus mijn zomerse middagpauzes vanaf nu binnen gaan doorbrengen. Het zal dus zittend zweten zijn op een hometrainer of crosstrainer. Het is echt wel de slechtste periode van het jaar om dergelijke beperking opgelegd te krijgen.
Ik hoop maar dat deze periode snel achter de rug is. Een collega heeft net vier weken met zijn voet in het gips mogen rondlopen en is ook nog niet aan hardlopen toe. Ik zal dus niet meer met hem lachen.
Bovendien wou ik zo graag nog een marathon doen dit jaar. Dit zal dus niet meer kunnen in oktober, vrees ik. In ieder geval wil ik geen zes weken op mijn gat blijven zitten. Ik zal alle alternatieven uitproberen en wie weet, ga ik tegen dat ik terug buiten mag lopen, het crosstrainen nog graag doen.
Deze zomer zal dus echt moeten dienen om een goede basis uithouding op te bouwen en daarna kunnen de specifieke looptrainingen terug voor de rest zorgen.
Zoals ik gisteren nog vertelde: een beetje pijn kan me niet doen stoppen; een dokter kan het dus wel!

Lopen, Training

Een beetje pijn doet me niet stoppen

Een reactie plaatsen

Morgen krijg ik pas het verdict van de botscan die afgelopen vrijdag werd genomen. Maandag verliep alles vrij goed, dus waarom zou ik vandaag ook niet gaan lopen?
Sinds vanmorgen voel ik weer wat pijn in mijn rechter dijbeen, maar dit keer meer aan de binnenzijde. Het lijkt een totaal andere oorzaak te hebben, maar wel even storend. Bovendien voel ik wat pijn in mijn rechter hamstring. Heeft dit iets te maken met wat ik voorheen had of is er toch iets meer aan de hand? De laatste weken fiets ik ook dagelijks van en naar het werk. Een normaal mens zou dit rustig doen; ik moet dan ook weer snel genoeg kunnen rijden, zodat ik bezweet toekom. Deze inspanningen zijn eigenlijk nieuw voor mij en kunnen ook de oorzaak zijn van sommige (nieuwe) pijnen. Voorlopig ben ik in een sukkelstraatje terechtgekomen en hoop er zo snel mogelijk weer uit te raken. Morgen heb ik een afspraak bij mijn sportdokter en zal ik meer te weten komen, tenminste wat betreft de resultaten van de botscan.
Tegen 12u sta ik weer in de startblokken. De zon is weer van de partij en dit keer is er minder koude wind en dus heel wat warmer dan maandag. Het is dus zeker warm genoeg om rustig te lopen in short en t-shirt. Enkele minuten later zijn we toch met vier om ons zelfde toertje te lopen. We vertrekken echt rustig. Niemand heeft de intentie om wat sneller te lopen. Er blijft dan ook tijd en energie over om nog wat te babbelen. Het doet dan ook eens deugd om met collega’s eens niet over het werk te praten. Als het niet gaat over onze eigen sportervaringen, dan toch vaak over sport die we zien op tv of waarover we iets gelezen hebben. Zolang er onder mekaar gesproken wordt, blijft het tempo ook rustig en vrij constant. Iets voor halfweg zijn we toch in twee gesplitst, ook al waren we maar met vier bij de start. Met zijn tweeën lopen we ons tempo gewoon verder. Het is weer enkel op het einde dat ik mijn hartslag wat omhoog jaag, zonder te overdrijven weliswaar. Vandaag lopen we dan ook zo goed als hetzelfde tempo als maandag, zijnde 5’50 min/km. Met dit weer is lopen nog leuker. Alhoewel, eigenlijk is het altijd plezant. 🙂

Movescount_logo    strava

 

 

Lopen, Training

Toch nog eens de sequoia

Een reactie plaatsen

Als ik het niet opzoek, weet ik zelfs niet wanneer ik de laatste keer ‘onze’ vertrouwde ronde gelopen heb. Ondanks de misschien minder goede vooruitzichten, ga ik vandaag toch nog eens die 8,8km lopen. Ik wil zeker niks verergeren en ga zeker niet versnellen. Het zal echt heel rustig lopen zijn. Rik heeft gezegd dat hij ook gaat lopen en hij is iemand die zich niet laat verleiden om sneller te lopen. Het volstaat dus in zijn buurt te blijven en alles komt goed.
Iets over twaalf sta ik klaar. Het zonnetje is van de partij, maar door de noordoosten wind blijft het toch wel vrij fris. Ik heb dan toch maar twee t-shirts aan gedaan, zodat ik alvast geen koud heb. Net voor het vertrek komt ook Mira zich aansluiten. De vrees om me te laten verleiden om met haar een hoger tempo te lopen, gaat snel weer weg. Zij is ook overtuigd om het rustig aan te doen. We vertrekken dus met zijn drieën. Iedereen houdt zich aan de belofte om het tempo niet op te trekken. De pijnen in mijn benen blijven voelbaar, maar zonder te storen. Het blijft dus toch wel afwachten wat donderdag het oordeel van Dr. Parys zal zijn. Naast de gekende pijn in mijn dijbeen, begin ik nu ook wat te voelen aan mijn hamstring van datzelfde been. Ik hoop dat dit enkel te maken heeft met de toename van fietskilometers.
Sinds enkele weken rijd ik dagelijks met de fiets naar het werk. Met fietsen heb ik hetzelfde probleem als met lopen: door de kleinste uitdaging laat ik me verleiden om sneller te gaan. Strava is daar alvast eentje van. Hij wijst me elke keer op bepaalde tussentijden en prestaties van de segmenten waar ik dagelijks passeer. Elke keer kom ik bezweet aan op mijn eindbestemming, ondanks deze korte afstand. Intussen groeit de interesse om wat meer te gaan fietsen en dus ook de interesse in een ‘fatsoenlijke fiets’. Ik schuim dan ook dagelijks de tweedehandsmarkt af naar een goede fiets. Intussen gaat mijn interesse uit naar een 29″ mountainbike. Op die manier kan ik deze fiets gebruiken als woon-werk verkeer, maar kan ik er ook de bossen mee onveilig maken.
Ik wijk af; het is een artikel over mijn maandagloop in de bossen van Heverlee. Kortom, wij blijven aan dit rustig tempo met een snelheid iets boven de 10 km/u lopen. Enkel op de laatste helling (Karmelietenberg) loop ik iets intensiever naar boven, maar ook hier zonder te forceren. Na 51,5 minuten zijn we terug ‘binnen’.
Het heeft weer deugd gedaan.

Movescount_logo     strava