Categorie archieven: Training

Lopen, Sport, Training

Hoogtemeters in ’t weekend

Een reactie plaatsen

Na vier keer gelopen te hebben tijdens de afgelopen werkweek, mag ik al niet meer klagen over deze week. Toch wil ik dit weekend nog graag een duurloop doen. Wegens andere activiteiten op vrijdag, was de zaterdag voormiddag niet het uitgelezen moment om te gaan duurlopen. Zaterdag namiddag is hiervoor veel beter geschikt. Net iets voor ik wil vertrekken, valt er toch wat té veel regen uit de lucht. Iets later is er geen tijd meer en eist het familieleven zijn tijd.

Het zal dan toch op zondag moeten gebeuren. Een echt lange duurloop zit er dan niet meer in, maar er zal vandaag toch gelopen worden. In de afgelopen week heb ik op Strava een mooie omloop gezien van iemand uit de buurt. Dit lijkt me vandaag een ideaal moment om het uit te proberen. In Google Earth teken ik het parcours na, zodat ik vijf minuten later een kml-bestand heb dat ik kan overzetten naar mijn horloge (Suunto Ambit3 Peak). Op die manier gebruik ik mijn horloge om te navigeren. Het nadeel, of misschien voordeel, is wel dat je op dat moment geen zicht hebt op hartslag en snelheid. Het is antuurlijk mogelijk om vlug van scherm te wisselen, maar het wordt dit keer dan maar lopen op gevoel. We zien achteraf wel hoe ik het gedaan heb.

Na het kruisen van de Diestsesteenweg wordt al snel duidelijk dat de onverharde wegen er nat bijliggen. De keuze voor de witte Asics Kayano’s was dan misschien toch niet zo’n goed idee. Anderzijds is er niets leuker dan te kunnen lopen zonder te moeten uitkijken naar auto’s of fietsers. In mijn geval, door al twee keer mijn voet om te slagen op korte tijd, is het toch meer dan goed uitkijken nar de ondergrond. Op deze onverharde, smalle weggetjes is de kans vrij reëel om verkeerd neer te komen. Ik moet dan ook dubbel voorzichtig zijn en me minder concentreren op snelheid. Toch is dit een parcours met veel afwisseling probeer ik mijn tempo op peil te houden. De hellingen probeer ik vlot naar boven te lopen en van de afdalingen profiteer ik zoveel mogelijk.

Bijna thuis wil ik toch eens proberen om de Bovenstraat volledig uit te lopen. Meestal stop ik al helemaal beneden, om niet mijn laatste meters te moeten lopen aan maximale hartslag. Als ik nu de Bovenstraat volledig uit loop, kan ik rustig terug naar huis lopen. Het eerste stuk is echt steil. In normale omstandigheden kan je er amper lopen. Je moet echt focussen om er echt lopend omhoog te gaan. Uiteindelijk haal ik op dit Strava-segment een tijd van 2’57”.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Sport, Training

Eerste werkweek afsluiten

Een reactie plaatsen

De eerste werkweek zit erop. Op sportief vlak mag deze zelfs een succes genoemd worden. Ik heb in deze vijf dagen niet minder dan vier keer gelopen met een totaal van meer dan 35km.

De vier looptochtjes verliepen allemaal over ongeveer dezelfde omloop. De ene keer was wel iets langer dan de andere keer. Enkel deze van dinsdag was toch wel wat sneller dan de andere. Mijn startersprincipe van de eerste weken/maanden slechts om de twee dagen te lopen werd al onmiddellijk verkracht. Bovendien laat ik me dan ook nog verleiden om snel te lopen. Het was een zogezegde “stille” wedstrijd. Zonder mekaar uit te dagen werd er steeds maar sneller gelopen en zolang niemand afhaakt wordt het snelle tempo aangehouden. Niemand brak.

Vandaag, vrijdag, ben ik alleen om via het sportkot, kasteel Arenberg en IMEC mijn lunchpauze ‘vol’ te lopen. Meestal loop ik in die ‘eenzame’ omstandigheden veel te snel. Dit keer wil ik het toch gewoon rustig houden. Op mijn ongeschreven planning staat nog een duurloop gepland deze week. Het weer is ideaal; de zon schijnt; het is niet te warm en er is zo goed als geen wind. Ondanks de ideale omstandigheden beheers ik me. Op mijn Suunto staat de hartslag centraal. Tijdens het lopen kijk ik dan ook enkel naar dit cijfer. Om de kilometer wordt ik via ditzelfde schermpje op de hoogte gebracht van het tempo de afgelopen kilometer. Met kilometertijden tussen 5’20” en 5’35” en een stabiele hartslag van 142 hs/m mag ik op dit moment niet klagen. In de toekomst zou ik dit toch verbeterd willen zien. De beste manier om dit te bereiken zijn de rustige duurlopen. Tijdens de weekends zal hiervoor hopelijk voldoende tijd vrijkomen. Als de komende weken de resultaten duiden op efficiënter lopen, durf ik al luidop denken aan een nieuwe marathon.

Ik kan de gedachte nu al niet meer uit mijn hoofd zetten. Hoogstwaarschijnlijk zijn Strava, Runner’s web, Runner’s World, e.d. niet de geschikte sites om deze gedachte uit mijn hoofd te krijgen. Integendeel. Je leest er niets anders dan hoe je een marathon moet of kunt voorbereiden; hoe je blessurevrij moet lopen; hoe je moet eten; … Kortom, ik moet en zal nog eens starten aan deze idyllische afstand van 42,195 km

Tijdens mijn laatste verlof week heb ik ook vier keer gelopen en haalde in die week een totaal van 45km. Nu heb ik nog twee dagen om minstens evenveel te lopen.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Training

Geen karakter: toch gelopen

Een reactie plaatsen

Het is bij deze bewezen. Ondergetekende heeft geen karakter. Gisteren eindigde ik met de woorden: En vooral: morgen NIET lopen! Vandaag heb ik mijn woord niet gehouden; ik heb toch weer dezelfde omloop afgelegd.

Eén simpel vraagje was al voldoende. Er werd me gevraagd of ik tijdens de middagpauze mee ga lopen. Wie zegt daar nu neen tegen. Dit keer werd er wel duidelijk afgesproken om rustig te blijven lopen. Bovendien zijn de weersomstandigheden perfect om te lopen. De zon schijnt, het is niet te warm en er is weinig tot geen wind. Natuurlijk weet ik dat mijn conditie nog niet ’top’ is en dat ik zeker voldoende rust moet inbouwen om niet opnieuw geblesseerd te geraken. Gelukkig voel ik niets na de intensieve loop van gisteren. Ik voel nergens pijn en heb ook geen stijve spieren. Wel heb ik een blaar overgehouden en die zal vandaag waarschijnlijk iets groter worden.

Om 12u kleed ik mij om, maar zie nog niemand. Gelukkig moet ik niet te lang wachten eer de collega’s zich ook omgekleed hebben. Ik weet niet wat ik zou gedaan hebben, indien ze niet komen opdagen. Misschien was ik wel terug naar binnen gegaan. Het is niet zo. We zijn met vier en we gaan rustig lopen. Het moet echt een herstelloop worden. Met zijn vieren blijkt dit vrij goed te lukken. We blijven allemaal goed samen en houden ons aan de rustige snelheid van 10 km/u. Het is lang na dat eentje een andere/kortere weg kiest dat het tempo toch iets omhoog gaat, maar nog steeds zonder te forceren. Op de laatste helling (Karmelietenberg) zien we in de verte de collega die het hazenpad gekozen had. Meer was er niet nodig om op deze steile helling de hoogste versnelling in te schakelen en hem zo snel mogelijk proberen in te halen. Net voorbij de top hadden we hem dan toch te pakken.

Het blijft toch een vrij rustige loop, ondanks het sprintje waarbij mijn hartslag toch weer tot 182 hs/min piekte.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Training

Tweede dag op rij, én al te snel

Een reactie plaatsen

Gisteren had ik het volmondig over routine. Vandaag breek ik al mijn eerste regel sinds mijn blessure. Ik had me voorgenomen om elke vorm van overbelasting te vermijden en daardoor slechts om de twee dagen te lopen. Een crosstraining op de dagen dat er niet gelopen wordt, is natuurlijk altijd een mogelijkheid. Gisteren hebben we vrij rustig gelopen, maar toch met een kleine versnelling erin. Vandaag wil ik uiteindelijk toch wel opnieuw lopen, maar dan zeer rustig.

Iets over 12u zijn we met vier om te gaan lopen. We vertrekken, zoals steeds, vrij rustig. Het is moeilijk anders lopen in binnen de ring. Op de stoep moet je uitkijken naar andere wandelaars, geparkeerde fietsen, … en andere eventuele hindernissen. Naaste de stoep, op de openbare weg, is het toch best goed uit te kijken naar al het ander verkeer. Achter elk hoekje kan wel een auto of een fietser tevoorschijn komen. De tunnel onder de ring zorgt ook voor moeilijk lopen, enerzijds met de trappen en anderzijds door het eventuele plotse opduiken van fietsers of groepjes wandelaars. Er zijn scholen vlakbij en dan kan je iets over 12u wel eens meer volk tegenkomen dan gewenst.

Na de tunnel lopen we met twee al duidelijk iets sneller, maar op die manier zijn we mooi opgesplitst en lopen we in twee groepjes van twee. Na het kasteel van Arenberg is er een vrij lang recht stuk en daar wordt al snel duidelijk dat het tempo vrij strak ligt. Mijn hartslag ligt dan al in de buurt van de 160 hs/min. Met een constante snelheid van 12,6 km/u denk je dat je snel loopt, maar dan nog word je vlot ingehaald door een andere loper. Er zijn altijd wel betere lopers. Wij lopen echt wel een stevig tempo, zeker voor twee 45plussers. De vierde kilometer wordt dan zelfs gelopen aan 13km/u. Daarna beginnen de hindernissen, zoals omgehakte bomen die dwars over de weg liggen waar je zelfs niet kan over springen; je moet er echt voorzichtig over stappen. De snelheid is er dan volledig uit. De komende hectometers blijft het een weg zoeken tussen de takken. Daarna wordt snel terug tempo gemaakt. Het gesprek is dan al een tijdje stil gevallen. Mijn hartslag toont dan al aan dat ik niet veel reserve meer heb. Op het stijgend gedeelte t.h.v. IMEC blijft de snelheid boven de 12 km/u liggen.

Met een gemiddelde hartslag van 165 hs/min is deze training echt wel intensief te noemen. Ondanks de trage eerste kilometers en de veelvuldige hindernissen, halen we een gemiddelde snelheid van 12 km/u. Helemaal niet slecht.
Nu eerst enkele dagen wat rustiger lopen, daarna af en toe toch eens wat snelheid trainen. En vooral: morgen NIET lopen!

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Training

Terug aan het werk

Een reactie plaatsen

Het verlof is intussen afgelopen. De eerste werkdag na het verlof is dus al een feit. Nu komt pas de echte routine terug. In de toekomst zullen dus weer enkele Sequoia’s per week gelopen worden.

De eerste dag en we zijn toch alweer met drie om deze bekende omloop af te leggen. De enkele druppeltjes die bij de start uit de lucht vallen, zijn niet talrijk genoeg om ons nat te maken. Na enkele minuten geven ze hun poging al op en komt de zon zelfs terug. De snelheid ligt de eerste kilometers vrij laag, zelfs het zweet breekt niet uit. Na 3,5 kilometer gaan we met twee iets sneller lopen waardoor de hartslag ook wat sneller is en ook het zweet zijn weg naar buiten gevonden heeft.

Het is al een heel tijdje geleden dat we de omloop langs de Sequoia’s gelopen hebben en vandaag proberen we hem terug langs daar te lopen. Het nadar-hekken staat er nog, maar je kan er gewoon langs lopen. Iets verder liggen er enkele bomen dwars over het parcours en nog verder liggen nog iets teveel restanten van de bos-exploitatie zodat vlot lopen onmogelijk is. Het ergste komt daarna nog. Onaangekondigd is de weg ter hoogte van IMEC helemaal afgsloten. Een poging langs de parking wordt door enkele buitenlandse  arbeiders kordaat afgebroken. Een tweede poging langs de werfketen, idem dito. Tenslotte besluiten we dan maar helemaal rond te lopen langs de ingang van de nieuwe IMAC-toren.

Het tempo is er nu echt wel helemaal uit. Net voorbij Alma3 gaan we dan toch maar eens echt versnellen. Op de Finse piste is die versnelling al wat moeilijker want deze ondergrond is toch wel iets te zacht om goed te kunnen doorlopen.

Movescount_logo     strava

 

Lopen, Training

Rustige duurloop, eindelijk nog eens

Een reactie plaatsen

Het is weekend. In de meeste loopschema’s wordt dan een lange duurloop voorzien, omdat de meeste mensen dan tijd hebben hiervoor. Doordat de kinderen geen voetbal meer spelen op zaterdag, ziet deze dag er voor ons heel anders uit. Opeens is iedereen het huis uit en heb ik tijd voor mij alleen: het ideale moment om de loopkledij aan te trekken en op pad te gaan.

Met veel goede moed vertrek ik richting Pellenberg. Langs die route kan ik na 10K op elk moment een korte weg naar huis lopen. Je weet maar nooit. Als mijn hartslag zonder reden de hoogte in gaat, is het tijd om rustig ‘binnen’ te lopen. Op dit moment is het nog geen goed idee om tot het uiterste te gaan. Rustig terug opbouwen is nu de enige juiste manier.

Ondanks de amper 14°C vertrek ik toch in een vrij lichte shirt. Na enkele kilometer blijkt het veel warmer aan te voelen dan wat de thermometer me vertelde voor de start. Het moet een rustige duurloop worden en mij hartslagmeter zal ook dit keer bepalen aan welke snelheid ik loop. Door het warme gevoel (en ook door de mindere conditie) zit ik al snel in de buurt en zelfs boven de 140 hs/min. Op hellingen kijk ik niet en loop ik gewoon rustig verder. Als het terug vlak wordt, probeer ik zo snel mogelijk terug onder de 140 hs/min uit te komen. Voorlopig lukt dit nog. Met een grote glimlach en met goed gehumeurd loop ik verder door de Pellenbergse straatjes.

Pellenberg - Kessel-Lo
Pellenberg – Kessel-Lo

Na iets meer dan een half uur verdwijnt de zon achter enkele wolken en wordt het onmiddellijk wat frisser. Vanaf dan blijft de hartslag makkelijk onder de 140 en blijft zowat hangen op 133 hs/min bij een snelheid in de buurt van 10,6 km/u. Op die manier zal ik na 10k niet de kortste weg naar huis moeten nemen. Op een bepaald moment (Wimmershof) kies ik er zelfs voor om eens door te trekken op een helling, like in the good old days. Op het vlakke stuk daalt mijn hartslag terug onder de 140 hs/min. Ik beluit met veel plezier om verder richting Kessel-Lo te lopen. Wie weet kan ik op deze manier blijven doorlopen en er zelfs een 20K uithalen.

Spijtig genoeg is mijn beschikbare tijd bijna opgebruikt en moet ik toch richting huis lopen. Het is lang geleden dat ik nog eens 18K soepel gelopen heb. Op het einde heb ik enkel wat last aan mijn voeten. Ligt het aan de kousen dat er een kleine blaar ontstaat? Ligt het aan de kousen dat mijn kleine teen wat gekneld zit? Het zijn enkel deze twee kleine ongemakken die ik bij thuiskomst kan opnoemen. Nu zeker wat rust inbouwen om niks te forceren en hopelijk komt nu de routine er terug in en kan ik wekelijks een lange en rustige duurloop afwerken.

Movescount_logo     strava