Categorie archieven: Training

Sneeuw en te glad, maar zo mooi

17 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

De week wordt dan toch nog lopend afgesloten. Het klinkt alsof het verrassend is en dat is het eigenlijk ook. De week is zeer sportief begonnen met twee duurlopen, maar de knieën zagen dit niet echt zitten. Ik heb dan toch maar wijselijk besloten om het wat rustiger aan te doen. Woensdag heb ik de intervaltraining van DCLA links laten liggen. Op donderdag heb ik voor een alternatieve zwemtraining gekozen en ga dit in de toekomst nog meer doen. Vrijdag heeft het zoveel gesneeuwd dat lopen niet meer mogelijk was. Op zaterdag heb ik enkel een hal uurtje gelopen op de loopband.

Zondagmorgen had het opnieuw goed gevroren en lagen er echt veel rijmplekken. Ik besluit om een groepsloop aan mij te laten voorbij gaan. Ik wil echt geen risico lopen om er met de auto naartoe te rijden. Rond de middag was ik toch niet meer te houden. Het zonnetje scheen schitterend over het witte landschap en het zag er vanuit de woonkamer veel te mooi uit. Vlug kleed ik mij om en na een korte twijfel of ik een vestje zou aandoen of niet, trek ik de deur achter mij dicht.

Vlug wordt duidelijk dat de wegen er nog steeds gevaarlijk glad bijliggen. Over de voetpaden lopen is helemaal niet mogelijk en op de weg zelf is het echt opletten geblazen. Op plaatsen waar lang schaduw blijft hangen ligt nog steeds een gladde ijsplek. Op sommige plaatsen is het meer glijden dan lopen. De enige manier is lopen zonder echt de voeten te heffen. Het is duidelijk dat ik uitgerust ben, want zonder veel moeite blijft de snelheid boven de 12km/u te liggen. Rekening houdend met het ultra voorzichtig lopen, moet en mag ik hier blij mee zijn. De knieën laten zich niet voelen. Dit maakt me nog iets gelukkiger. Anderzijds blijf ik wel last hebben van de rechter hamstring. Toch wil ik het tempo niet echt laten dalen. Het voelt gewoonweg goed aan.

Door dit goede gevoel breid ik mijn geplande omloop nog een beetje uit en daardoor kom ik vandaag toch aan 15km op een uur en elf minuten. Een jaar geleden was 12 km/u een verhoopte streefsnelheid en vandaag loop ik dit zonder veel moeite én met meer dan 100 hoogtemeters. Als nu de pijn in de hamstring verdwijnt, voel ik me nog beter.

Duurloop, Lopen, Sport

Tweede rustdag op rij verknald

12 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

De week is alweer stevig begonnen, op trainingsvlak althans. De traditionele maandag=rustdag werd gisteren teniet gedaan door een duurloop alvorens naar de nieuwjaarsreceptie te gaan. Vandaag zou ook een rustdag kunnen zijn, maar dit keer werd ik verleid door enkele collega’s die klaar stonden om te gaan lopen. Ze plannen een rondje van 11km en daarvoor kon/wou ik niet passen.

Het weer is schitterend: een zacht zonnetje en droog. Veel beter dan gisteren in ieder geval. Mijn knieën zouden eigenlijk wat rust moeten krijgen, maar in deze mooie omstandigheden laat ik een middagloop(je) niet liggen. Ik kleed mij snel om en iets over 12u vertrekken we richting sportkot en het kasteel van Arenberg. Hierna gaat het verder langs het Dijlepad richting Oud-Heverlee. Zolang we in zuidelijke richting lopen hebben we de wind pal in het aangezicht. En dit komt de snelheid niet ten goede!! Het laatste stuk richting zuid is nog sterk hellend; hier gaat de hartslag de hoogte in.

Hierna volgen er enkele snellere kilometers. De wind helpt hier misschien een beetje bij, maar wind in de rug is toch veel minder voelbaar. In ieder geval blijft het tempo vrij constant gelopen. Ook als we terug beschut zijn van rugwind en op de zachte Finse piste blijven we aan hetzelfde ritme lopen. Zelfs mijn pasfrequentie blijft vrij hoog liggen. Dit heeft waarschijnlijk alles te maken met mijn nieuwe schoenen en met de loophouding. Om mijn knieën meer te sparen, probeer ik zo veel mogelijk op mijn voorvoeten te lopen.

Duurloop, Lopen, Sport

Nieuwjaarsreceptie, maar niet zonder duurloop

11 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Geen rustdag vandaag. Op deze maandagavond staat de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van DCLA op het programma. Met enkele collega’s hebben we afgesproken om deze clubactiviteit te laten voorafgaan door een duurloop. Meestal las ik op maandag een rustdag in, maar dit keer laat ik mij toch verleiden om deze duurloop mee te lopen.

Op hetzelfde uur als woensdag en vrijdag begeef ik mij naar DCLA. De kantine is helemaal ingericht voor de nieuwjaarsreceptie, dus zet ik mijn sportzak maar onmiddellijk in de kleedkamer. Er hangt regen in de lucht, maar op het moment van de start, vallen er toch geen dikke druppels uit de lucht. Hopelijk blijft het droog. Dirk heeft voor een nieuw parcours gezorgd en zal ons naar Heverlee brengen. Van in Kessel-Lo tot in Heverlee volgen we de spoorweg, maar enkel in richting. De weg heeft wel wat hoogteverschillen. Mede daardoor loop ik hier al mijn 1000ste hoogtemeter van 2016.

Intussen is het beginnen regenen en is het op sommige plaatsen echt wel nat en donker. Via de Abdij van het Park en het ‘ijzeren bruggetje’ keren we terug richting Kessel-Lo, maar niet rechtstreeks naar de Elfkamper.
Via de koetsweg lopen we verder, in de felle regen, tot aan Wimmershof en keren dan via het Jan Vranckx-pad terug richting de clublokalen van DCLA. Dit parcours zorgde voor een mooie afwisseling en een mooie, rustige duurloop van bijna 14km.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Langere duurloop op zondag

10 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Zondag wordt stilaan mijn dag van de week om langere duurlopen te doen. In de late namiddag staat er een familiebezoek in Rijmenam op het programma en traditioneel vertrek ik dan iets vroeger en loop tot daar. Op de middag scheen de zon té mooi en besliste om onmiddellijk een duurloop aan te vatten in de omgeving van Linden.

Zonder veel nadenken kies ik om dezelfde omloop van vorige zondag te doen; al was het toen in donkere en natte omstandigheden. Tibo en Tobi, mijn twee kids van 10j, staan te springen om mee te fietsen. Voor mij is dit een goed idee, want dan kunnen zij mijn bevoorrading voor zich nemen. Het is 9°C en er staat een licht briesje, dat voor iets te veel verfrissing zorgt als het recht op je gezicht blaast.

Kasteel van Horst, Holsbeek, Vlaams Brabant

Vanuit de Prinsendreef vertrek ik aan deze langere duurloop richting Horst. Na een kleine kilometer ligt de eerste helling al op me te wachten. Ik concentreer me dit keer niet te veel op mijn hartslag, maar enkel op mijn gevoel. Het is de bedoeling om een tempo te lopen dat ik 40km kan volhouden. Het nadeel van in een streek te wonen met veel hellingen is dat dit de constante snelheid te niet doet. Integendeel, elke helling is een veel zwaardere inspanning. Na elke helling neem ik opnieuw het rustige tempo in en let erop dat de ademhaling rustig verloopt. Dat blijkt vandaag goed te lukken.

De afgelopen dagen heb ik telkens last gehad van mijn knieën, vooral de rechtse en van mijn rechter hamstring. Gedurende deze duurloop blijft de knie wel voelbaar, maar echt hinderen doet het niet. Toch merk ik wel degelijk dat ik voorzicht moet blijven want elke misstap doet de pijn weer opsteken. Door de gevoelige hamstring probeer ik ook op de hellingen niet te veel te forceren. Toch blijft iets waar ik de komende dagen zal moeten voor oppassen.

Het tweede gedeelte is iets zwaarder door de toch wel strakke wind. Dit, gecombineerd met een lange helling, doet mijn hartslag opnieuw lichtjes oplopen. Vrij snel voorbij de helling komt deze opnieuw in de 130 hs/min te liggen. Op die manier is het steeds plezant lopen. Zelfs tot op het einde, waar ik altijd tracht het tempo hoog te houden, blijft de hartslag vrij goed onder controle. Als nu de pijn aan de knieën en hamstring verdwijnt, zal ik echt tevreden zijn.

Morgen staat er opnieuw een loopje op het programma. Dit keer loop ik op maandag mee met enkele collega’s van DCLA waarna we aan de nieuwjaarsreceptie kunnen beginnen. Want in een sportclub wordt er eerst gesport vooraleer in de drank en hapjes te vliegen.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

DCLA duurloop

8 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Het einde van een werkweek wordt steevast afgesloten met een duurloop met de collega’s van DCLA. Sinds een tijdje voel ik wat pijn aan mijn rechterknie. Zelfs bij het normaal stappen, op en af een trap, voel ik deze pijn. Dit is natuurlijk geen goed teken. Zeker niet als je weet dat ik vele jaren niet heb kunnen lopen door een ontsteking aan de rechter patellapees. Om er zeker van te zijn of ik überhaupt kan lopen, doe ik eerst enkele testrondjes op de atletiekpiste. Deze ondergrond is vrij zacht en bovendien lopen we hier echt heel rustig. Hieruit merk ik dat de pijn niet erger wordt en ik besluit om toch maar deel te nemen aan de wekelijkse duurloop.

Er zit geen verrassing aan te komen en dus lopen we de normale wintertoer. Dit rondje bedraagt om en bij de 14,5km.

Om stipt 18.15u vertrekken we voor onze duurloop. Er zijn meerdere groepen die dan vertrekken want het is opeens heel druk op het kleine weggetje dat vertrekt aan de Gaston Roelants Atletiekarena. Na het doorsteken van het Heuvelhofpark zijn we terug alleen met ‘onze’ groep van Miel. Miel volgt, als trainer, zoals steeds de groep met de fiets en staat ons zo bij met raad en daad. Je moet alleen nog kunnen spreken tijdens het lopen.

De eerste kilometers ligt het tempo vrij laag, zijnde rond de 11km/u. Na vijf kilometer en enkele hellingen is iedereen goed opgewarmd en gaat de snelheid steevast hoger liggen. Op de vrij zware helling richting het Bed van Napoleon ligt de snelheid zelfs nooit lager dan 11,5km/u. Na de helling is het groepje al wel gesplitst. Er wordt even achterom gekeken, maar echt gewacht wordt er niet. De fiets van Miel hoor of zie ik dan niet meer. De snelheid komt dan rond en zelfs meer en meer boven de 12 km/u te liggen. Met de nodige aandacht aan mijn loophouding (meer voorvoetlanding) blijft de pijn in knie vrij goed weg.

Vanaf de afdaling van Steenveld gaat de snelheid echt de hoogte in en daalt, tot aan de abdij van Vlierbeek, zelfs niet meer onder de 13km/u. Samen met Ellen versnellen we echt vanaf De Kastaar tot aan de Molenstraat. Geen van beide had de intentie om te versnellen, maar toch lopen we naast elkaar en trekken zo elkaar boven de 14,5 km/u. De laatste kilometer lopen we opnieuw rustiger, zodat ik terug met een normale hartslag de atletiekpiste bereik. Met een gemiddelde van 12,1 km/u houden we ons aan het normale gemiddelde.

Het heeft weer deugd gedaan, net als de pannenkoeken achteraf.

Lopen, Sport, Training

Sequoia: Natter dan nat

7 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Het regent hard. Het is werkelijk geen weer om een hond door te jagen. Toch beslissen we om te gaan lopen. We, dat zijn drie collega’s en ikzelf. Gezien de omstandigheden kunnen we van een grote groep spreken.

Echt koud is het niet, maar door de regen en wind is het toch vrij fris. De kledijkeuze voorziet alvast een dun regenvestje. Hierdoor moet er niet te veel meer onderaan gedragen worden. Het was alweer even geleden, maar dit keer draag ik toch mijn pet. Op die manier houd je de meeste regen uit je gezicht en voel je de druppels ook niet vallen. Handschoenen heb ik niet en hoop deze dan ook niet nodig te hebben.

Met drie van de vier vertrekkers blijven we samen. Het tempo dat voor iedereen geschikt en (hopelijk) aangepast is, bedraagt iets boven de 5′ min/kim en dus iets onder de 12km/u. Ik draag geen hartslagmeter en heb dus geen idee hoe hoog mijn hartslag bedraagt. Ik voel me gedurende het hele traject nergens echt moe, dus dat zal wel meevallen.

De grootste schrik is en blijft mijn knie. Tijdens het lopen heb ik er in ieder geval niet te veel last van gehad. Ik hoop dat dit de volgende dagen zo blijft en dat ik dus rustig kan verder lopen. Met rustig bedoel ik in dit geval letterlijk rustig, zijnde aan een lage snelheid en geen te lange afstand. Om toch een beetje tempowerk te kunnen doen, lopen we nog een rondje op de Finse piste aan een iets hogere snelheid.

Ondanks de regen heeft dit loopje toch deugd gedaan. De handen hebben het in het begin even koud gehad, maar halfweg was dit gevoel al weg.

Hesy's Blog