Categorie archieven: Training

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport, Training

Iets intensievere bosloop

3 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Deze middag loop ik alleen. Gisteren regende het pijpenstelen en net dan had ik een rustdag ingepland. Vanmiddag daarentegen, stond er een prachtig zonnetje aan de hemel. Het is vrij fris en er staat een koude bries. Na een goede kledingkeuze kan ik eraan beginnen.

Reeds voor het vetrek stel ik het volgende doel: rustig vertrekken en het gedeelte in het bos mag wat sneller. Ik wil eens testen hoe mijn lichaam een iets hogere snelheid verwerkt, zowel wat betreft hartslag, als spieren, meer in het bijzonder de rechter hamstring.

Na een iets te snelle start, door een afdaling, probeer ik mijn eerste doelstelling te halen, zijnde een rustige aanloop. De volgende kilometers verlopen eigenlijk iets te intensief. Er is vrij veel tegenwind en toch houd ik de snelheid maar net onder de 12km/u met een hartslag van 145-150 hs/min. Dit is mijn rustig gedeelte of zou het moeten geweest zijn.

Het hellend stuk langs de spoorweg is het eerste zwaardere Strava-segment waar ik iets sneller loop met een PR als resultaat. Vanaf hier houd ik de snelheid vrij hoog. Enkel op stukken waar het zoeken is om niet weg te zakken in modder en plassen, zakt de snelheid hieronder. Op de beter beloopbare paden blijft mijn snelheid zelfs continu boven de 13km/u. Dit is nog iets sneller dan mijn verwachte marathontempo. Bij dit tempo bedraagt mijn hartslag 155 hs/min. Dit is iets te hoog om meer dan drie uur vol te houden. Er moet dus nog getraind worden of de snelheid moet lager liggen.

De laatste kilometers laat ik opnieuw de snelheid wat zakken en zorg ervoor dat ik net boven de 21,1 km uitkom. Het is toch wel een zware halve marathon geworden.

Duurloop, Lopen, Snelheid, Sport

Pijn of niet, toch eens doortrekken

1 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de winterjogging van afgelopen zaterdag had ik toch weer last van een pijnlijke hamstring. Bovendien voelde ik opnieuw een pijn ter hoogte van de patella de kop opsteken, met een motivatiedip tot gevolg. In plaats van een rustige duurloop op zondag, was het een passieve ‘veldrijden-op-tv’ dag. De pijn verdwijnt dan niet. Zitten is dus geen optie.

Deze week wordt er dus wel gelopen op maandag. Toch zal ik lopen met een dubbel gevoel. De pijn verdwijnt niet, maar niets doen helpt ook niet. Het zal dus rustig lopen worden. Op het ongeschreven programma staat een rustig duurloopje met enkele collega’s.

Rond 12u vertrekken we met zijn drieën. Het is de bedoeling om het tempo binnen te perken te houden, zodat niemand zich moet forceren. De eerste kilometers verlopen dan ook vrij rustig. We lopen rond de 11 km/u. Na het oversteken van de Celestijnenlaan, langs het begin van het Dijlepad, wordt de inspanning toch iets groter. De wind waait strak in de foute richting. Mijn hartslag stijgt lichtjes richting de 140 hs/min, wat eigenlijk iets te hoog is bij deze snelheid.

Nadat wij van richting veranderd zijn en dus voordeel kunnen halen uit de rugwind, lopen we meer in het bos en zorgt de iets hogere snelheid toch voor een blijvende inspanning. Langs IMEC gaat het op de helling zelfs nog iets sneller en verhoogt mijn hartslag zelfs tot boven de 150 hs/min. Daarna daalt hij niet meer onder de 140 hs/min. Toch besluit ik om nog een snel rondje Finse piste erbij te doen. Tijdens dat rondje hoor ik mijn Suunto een kilometeraanduiding geven en dit brengt me op het idee om deze nieuwe kilometer nog volledig voluit af te maken. Hierdoor loop ik ongeveer anderhalf rondje à fond. Resultaat 4 min met een hartslag boven de 170 hs/min en zelfs meer dan 3 min boven de 180 hs/min.

Na deze snelle rondes loop ik relatief rustig, aan ongeveer 12 km/u, verder richting finish. Nu maar afwachten dat de hamstring niet begint te reclameren.

Lopen, Sport, Training

Toch een DCLA Training

1 februari 2016 Werner Een reactie plaatsen

In tegenstelling tot wat ik gisteren zei, neem ik vandaag toch deel aan de training van Miel. Ik neem we wel voor om niet te forceren en zo een eventuele blessure niet te verergeren.

Met de nodige schrik vertrek ik, samen met de rest aan de opwarmingsronde. Het weer valt al bij al nog mee: lichte regen en niet te koud. Het tempo zit er eigenlijk al vrij snel goed in. Met een snelheid van boven de 11,5 km/u. Mijn hartslag komt zelfs (na een lichte helling) boven de 150 hs/min uit.

De training zelf start rustig. Het eerste deel bestaat uit 1500m rollen, gevolgd door 1000m vlot en afsluiten met een 500m snel. Door de slechte staat van de Finse piste nemen we het oude parcours. Het lopen zelf verloopt vrij vlot. Om mezelf te sparen loop ik bewust niet met de eerste mee. Ik versnel wanneer de overgaan naar vlot en versnel eveneens naar ‘snel’, maar geef zeker niet het uiterste. Er zitten sowieso lichte hoogteverschillen in en bij het stijgen houd ik mij nog iets meer in.

Het tweede gedeelte is iets korter, maar met hetzelfde verloop: 1100m + 900m + 700m. Hier probeer ik mij eveneens niet te forceren. Ik blijf net achter de eerste lopen en ondanks de versnelling blijf ik voorzichtig lopen. Het moeilijkste blijft toch wel het ontwijken van de plassen.

Na de training loop ik nog enkele rondjes aan een rustig tempo. Toch maar weer een natte training achter de rug.

Herstel, Lopen, Sport, Training

Hamstringsparend bosloopje

26 januari 2016 Werner 1 reactie

Na de lange duurloop van afgelopen zondag (eergisteren) heb ik gisteren een dagje rust genomen. Het heeft me echt deugd gedaan. Meer zelfs, de pijn in de rechter hamstring was zelden te voelen. Ik besluit hier voorlopig uit dat een rustige duurloop, zonder hellingen en versnellingen, niet verder schadelijk zijn voor mijn hamstring-probleem.

In plaats van een tempoloop, kies ik vandaag ook voor een rustig en kort duurloopje en hoop dat de pijn wegblijft. Samen met een collega vertrekken voor een tochtje van 8 kilometer. Voor het vertrek wordt afgesproken om elkaar niet op te jagen en een rustig tempo aan te houden. Ik mag het tempo zelf bepalen en loop dus ongeveer dezelfde snelheid van zondag, zijnde 11,5 km/u. Dit keer loop ik enkel op gevoel en zonder hartslagmeter. De enige test is de spreektest. Zolang je met volzinnen kan spreken, loop je aan een voldoende rustig tempo. Hoe korter de zinnen worden, hoe intensiever je loopt. Kan je enkel nog zuchtend antwoorden, wordt het hoogtijd om het rustiger aan te doen. In ons geval is een normaal gesprek mogelijk, dus zijn we goed bezig.

Gedurende de volledige loop en zelfs achteraf, voel ik weinig tot niets van mijn ‘pijne’ hamstring. Ik hoop dat ik hiermee op het goede of herstellende spoor zit. Morgen ga ik de intervaltraining toch maar overslaan. Na de gemeenschappelijke opwarming, blijf ik rustig rondjes draaien op de Finse piste.

Duurloop, Lopen, Sport, Training

Langere duurloop op een grijze zondag

24 januari 2016 Werner 1 reactie

Wat een weekje. Weinig gelopen, zonder te luieren. Vrijdag stond er een prioritaire nieuwjaarsreceptie op mijn programma waardoor ik de duurloop met de collega’s van DCLA heb moeten missen. Op zaterdag kon ik evenmin lopen, omdat mijn andere hobby, fotografie, de hele dag voor zich nam. De enige duurloop van deze week moest dus vandaag gebeuren. Eventjes heb ik eraan gedacht om deze duurloop een dag uit te stellen, wachtend op mooier weer. Morgen is er wel de verhoopte zon, maar heb ik geen uren vrij; het moet dus echt vandaag gebeuren.

Een marathon vraagt een heel specifieke voorbereiding met koolhydraten stapelen en taperen, maar voor een gewone lange duurloop doe ik niets. Mijn ontbijt bestaat dan ook niet echt uit krachtvoer, tenzij je peperkoeken met pindakaas en koffie als het ideale ontbijt beschouwt.Het weer is vrij fris (7°C), een beetje wind, maar grijs en vochtig (99%). In plaats van drank mee te nemen, drink ik enkel wat isotone drank voor ik vertrek. Uiteindelijk is het half twee eer ik de deur uit ga.

Zonder echt te weten welk parcours en hoeveel kilometer ik ga lopen, probeer ik wel niet te veel hellingen te beklimmen. Ik heb nog steeds wat last van mijn rechter hamstring en hellingen zijn dus niet aan te raden. Het is dus noodzakelijk om Linden en Pellenberg te vermijden; juist de twee gemeenten waar ik het meeste loop. Bovendien probeer ik het rustig te houden en nergens te forceren, ook niet op de onvermijdelijke hellingen.

De eerste duurlopen, een jaar geleden verliepen via het kasteel van Horst en langs Kessel-Lo. Vandaag gebruik ik datzelfde parcours en breid het uit via Nieuwrode. De eerste kilometers verlopen vlot en zonder problemen. Voorbij het kasteel van Horst, richting Kessel-Lo merk ik waarom. Ik heb de afgelopen kilometers de wind in het voordeel gehad. Nu wordt het niet alleen iets zwaarder, maar ook veel frisser. De kilometers passeren op heel regelmatige tijdstippen; de snelheid blijft dus vrij constant.

Door enkel te drinken voor de start krijg ik niet alleen dorst onderweg. Ik zou best een toilet opzoeken. Alsof mijn gebeden verhoord worden, zie ik opeens een Dixi (chemisch toilet) op een bouwwerf. Hier maak ik dan ook gretig gebruik van. En ja, met een lege blaas loopt het veel beter! Veel valt er onderweg niet te beleven. Ik draag geen muziek en onderweg is er weinig te beleven.

Na iets meer dan 22km voel ik toch de vermoeidheid toenemen. De hartslag liegt er niet om. Mijn motor gaat steeds sneller kloppen. In plaats van trager te lopen, drijf ik de snelheid lichtjes op. De waarde op mijn horloge blijft dan ook steeds verder stijgen. Heeft dit te maken met een gebrek aan conditie of komt dit door zo lang te lopen zonder bij te drinken? In ieder geval, op deze manier wordt het geen plezant einde van de marathon. Er is nog werk aan de winkel.

Na afloop heb ik toch wel meer en meer last van de hamstring. Ik vrees dat deze pijn niet vanzelf gaat verdwijnen.

Lopen, Sport, Training

Sneeuw, koud maar gezellig mooi

19 januari 2016 Werner Een reactie plaatsen

Soms laat het werk het niet toe om te gaan lopen en dan moet je die dag maar als rustdag classificeren. Zodra er tijd is, probeer ik toch te profiteren van de zon om te trainen. Zo ook vandaag. In de namiddag staat er een trip naar Parijs op het programma, maar tijdens de lunchpauze is er nog voldoende tijd om een toertje door het bos te gaan lopen met enkele collega’s.

Vandaag zijn we dan ook met drie om de gladde plekken te vermijden en rustig de sneeuw al lopend te trotseren. Op de weg verloopt alles prima. Het tempo blijft rustig, zonder te treuzelen. De snelheid ligt doorgaans rond de 11 km/u en meestal er zelfs iets boven. Uiteindelijk blijken de bospaden overal goed beloopbaar te zijn. Op sommige plaatsen wordt er dan ook 12 km/u gelopen.

De sequoia(-), zijnde 8 km, wordt afgelegd in iets meer dan 42 min en dat is helemaal niet slecht, gezien de omstandigheden en het rustige karakter waarmee deze loop werd afgelegd.

Hesy's Blog