Categorie archieven: Training

Sequoia: Hot, hotter, hottest

18 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na een week met twee wedstrijden (The Classic en Kiezegem) is het nu vooral een strijd tegen de warmte. De zomer is opeens tevoorschijn gekomen met hoge temperaturen en hove vochtigheidsgraad.

Het afgelopen weekend werd er niet gelopen, maar heb ik toch voldoende calorieën verbruikt door wandelend te fotograferen. Op maandag, werkdag, trekken we zeker de sportschoenen terug aan. Tijdens de middagpauze trotseer ik, samen met enkele collega’s, de warmte en lopen we onze meestgelopen omloop: de Sequoia.

Samen met S. vertrekken we enkele minuten na twee anderen. Het wordt niet echt de bedoeling om ze zo snel mogelijk in te halen, maar inhalen zit er toch wel aan te komen. Met een eerste kilometer in 4’56” lopen we niet echt snel, maar het tempo zit er toch al wel in. In de tunnel is het lekker fris, maar al snel overvalt de warmte ons opnieuw.

Net voor het kasteel van Arenberg zien we een vijftal voor ons uit lopen. Dit zijn duidelijk jonge, getrainde hardlopers. Al pratend lopen ze een aardig tempo, maar lopen toch niet van ons weg. OP het lange rechte Dijlepad verhogen we het tempo iets en ome zo toch wel snel dichter. Net voor het beschutte gedeelte halen we hen in. Ook na dit inhaalmanoeuvre blijven we het tempo (4’23” min/km) hoog houden en niet veel later zien we al onze collega’s voor ons uit lopen.

Met 14 km/u bereiken we de vierde kilometer en draaien we rechts. Het tempo lag de laatste kilometer vrij hoog en mag nu terug wat zakken. Het zweet heeft vele wegen gevonden om uit te breken. Het pad richting restaurant Arenberg is niet beschut en door deze extra warmte is er veel meer zweet nodig om af te koelen. Het tempo ligt terug op onze normaal niveau, net onder de 5′ min/km. In deze omstandigheden is dit helemaal niet slecht.

De iets snellere derde en vierde kilometer begint zijn tol te eisen. Het wordt tijdens de tweede helft én met deze temperaturen toch wel lastiger. We houden ons rustiger en maken er een mooie weerstandstraining van. Op de laatste kilometer, met de steile Karmelietenberg, versnel ik opnieuw en blijf lichtjes versnellen tot helemaal boven. Daarna probeer ik de snelheid hoog te houden tot aan onze finish. Nu komt het zweet nog feller tevoorschijn.

Herstel, Lopen, Sport

Het blijft bij rustig lopen

14 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Sinds twee weken blijf ik wat pijn voelen rond mijn beide knieën. De trainingen blijven rustig, maar enkele wedstrijden zorgen er waarschijnlijk voor dat de pijnen niet snel verdwijnen. Het zal vandaag dus ook bij rustig lopen blijven.

Was ik te laat, of vertrokken de anderen te vroeg? In ieder geval waren mijn twee collega’s al twee minuten vertrokken wanneer ik aan mijn eigenlijk loopje begin. Het is mijn bedoeling om rustig te lopen, maar dan haal ik hen waarschijnlijk pas voorbij halfweg in.

Ik vertrek dus met de bedoeling om niet té snel te lopen, maar toch om ze zo rap mogelijk in te halen. Ik ga dus meteen al vrij vlot van start. Van opwarming is hierdoor helemaal geen sprake. De Karmelietenberg wordt dan ook heel vlot naar beneden gelopen. Het blijft dan wel nog meer oppassen voor andere wandelaars. De stoepen zijn zó smal dat je niet met twee kan kruisen. Ik loop dan maar op de weg zelf. De kasseien zorgen hierdoor voor extra training van de voetspieren. Lopen op dergelijke ongelijke ondergrond zorgt ervoor dat er meer stabiliteit vanuit de voeten moet komen en hierdoor train je de spieren in de voet nog wat extra.

Bij het ingaan van de tunnel, net na 1km, duidt mijn horloge 4’03” aan. Dat is alvast en vrij snelle eerste kilometer te noemen. In de tunnel is het opeens extreem druk. Ik moet af en toe volledig stilstaan. Na de tunnel kan ik de draad weer oppakken en verder op zoek gaan naar de twee collega’s (die niet wilden wachten 🙂 ). Na 1,5 km ben ik bij hen. Vanaf nu kan mijn loopje dan toch rustig verder zetten. Ik blijf dan ook samen met hen lopen.

Net zoals eergisteren lopen de iets kortere versie van onze Sequoia-toer. Iets over halfweg moet er opnieuw even versneld worden. Ze zouden die binnenwegen moeten afschaffen!! Nadat we terug met zijn drieën zijn, schakelen we opnieuw over op een rustiger tempo, niet veel onder de 6′ min/km. De hartslag zakt dan ook opnieuw naar de 130 hs/min.

Om af te ronden versnellen we toch nog eens op de steile Karmelietenberg en houden de hoge snelheid aan tot op het einde. Op die manier heb ik dit rustig middagloopje afgewisseld met drie versnellingen. Meer dan genoeg klaarblijkelijk met dit zwoele weer, want het zweet vind overvloedig zijn weg naar buiten.

Morgen is het weer wedstrijddag. Op vrijdagavond neem ik deel aan de 7de Kiezegemse stratenloop. Verslag erna.

Herstel, Lopen, Sport

Herstelloop op Sequoia(-)

12 juli 2016 Werner Een reactie plaatsen

Daags na een wedstrijd moet ik mijn lichaam de nodige rust geven. Het is is voor mij toch wel belangrijk om niet té veel te doen om overbelastingen te vermijden. Vooral sinds de SMS-Loop in Lubbeek van vorige zondag voel ik toch wel pijntjes rond de knieën.

Ik heb nog steeds de gewoonte niet om enkele minuten uit te lopen na een wedstrijd. Na een hevige of snelle training loop ik het laatste stuk wel wat rustiger als cooling down. Gisteren heb ik weliswaar geen cooling down gedaan; ik heb me wel laten masseren. Zonder echt te kunnen weten of dit goed gedaan heeft, ga ik er toch van uit dat het geen nadeel zal zijn. Het deed in ieder geval deugd!

Vandaag is het opnieuw een normale werkdag. De middagpauze zal opnieuw gebruikt worden om een herstelloop te doen. Het traditionele toertje, Sequoia, zal iets ingekort worden. Om me niet te laten verleiden om sneller te lopen dan nodig, hoop ik dat er anderen zijn om mee samen te lopen.

Zoals meestal is er altijd iemand waarmee ik kan meelopen. Mogen is soms iets anders. Met zijn tweeën lopen we een gezapig tempo zonder echt te treuzelen. De eerste kilometers verlopen echt kalm en op die manier worden de spieren rustig opgewarmd. De knieën blijven desondanks steeds voelbaar. Ik wil dus zeker niks forceren vandaag.

Na enkele kilometers lopen we iets sneller. Het treuzelen gaat over in een mooi duurlooptempo van net geen 12 km/u. De hartslag die ik hiervoor nodig heb, zit in de tweede helft van de 140 hs/min. Enkel op de kleine beklimming voor IMEC kom ik boven de 150 hs/min uit. Dit is eigenlijk iets te hoog voor deze snelheid. De vermoeidheid zal er toch wel inzitten, denk ik.

De Karmelietenberg wordt gewoon vlot opgelopen. Het stukje Naamsestraat, dat ook nog stijgend is, kom ik toevallig naast een fietser uit. Na een kort gesprekje trek ik even door en loop eventjes boven de 16km/u. Hierdoor bereik ik wel een piek hartslag van boven de 170 hs/min. Dus toch doorgetrokken, wat ik zeker niet ging doen.

Duurloop, Lopen, Sport, Tempoloop, Training

Opnieuw Heverleebos op een drafje

30 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de tempoloop van afgelopen dinsdag, loop ik vandaag opnieuw op dezelfde manier, maar net iets verder. Door omstandigheden heb ik gisteren, woensdag, niet getraind met de collega’s van DCLA. Na de intensieve loop is een rustdag niet eens slecht, integendeel. Vandaag kies ik ervoor om een iets langere duurloop te doen. In de wetenschap dat op vrijdag ook niet getraind kan worden bij DCLA, mag het vandaag iets meer zijn.

In vergelijking met twee dagen geleden moet het vandaag een langeduurloop worden. Het is toch wel de bedoeling om minstens 20K te lopen. Ik kies ervoor om via dezelfde weg richting Heverlee te lopen en daar richting Vaalbeek en lus te maken. De eerste kilometers verlopen relatief rustig, maar zeker niet traag. Het principe van LSD is dus al om zeep. Na bijna 4K ligt de hartslag al regelmatig boven de 150 hs/min en zal daarna niet meer lager liggen.

Na het saaie stuk via de weg, links en rechts van de spoorweg, draai ik opnieuw het bos in en kan de tocht naar Vaalbeek via de Herendreef beginnen. Er is duidelijk hard gewerkt in het bos. Links en rechts van de dreef zijn uitsparingen gemaakt om het water af te voeren zodat de paden weer beloopbaar zijn. Het is nu opnieuw aangenaam lopen.

Ik houd de intensiteit vrij constant. Op die manier blijft de ademhaling rustig en kan ik tegen andere lopers en fietsers nog op een normale manier iets zeggen. Op het lange stuk richting de ‘Poggio’, langs de Nieuwendreef, wil ik versnellen. In het achterhoofd blijven de Strava-segmenten toch een rol spelen. Zonder echt te weten waar er een segment begint of eindigt, begin ik te versnellen en wil ik dit volhouden tot aan de Poggio. Na de versnelling volgt dan wel onmiddellijk een steile klim. Dat wordt doorbijten.

Klaarblijkelijk op tijd met de versnelling begonnen, want toch een PR gelopen een deel van de Nieuwendreef. Het tweede gedeelte van de steile klim verliep behoorlijk zwaar (gem. hartslag 167 hs/min). Intussen zijn ze 12km ver en moet er nog een heel eind gelopen worden, gelukkig zonder zware hellingen (op eentje na). Het lange rechte stuk (Parnassusdreef) dat volgt, probeer ik opnieuw een evenwicht te vinden tussen voldoende hoge snelheid en rustige ademhaling.

Op de kruising waar ik eigenlijk links moest, twijfel ik even en daardoor loop ik er gewoon voorbij. Dan loop ik maar met een kleine omweg terug op het juiste pad. Met een hartslag rond de 156 hs/min blijf ik verder richting Leuven lopen. De afdalingen dienen dit keer niet om de hartslag te doen zakken, maar eerder om de snelheid opnieuw wat op te drijven. De laatste kilometers worden hierdoor toch vrij lastig, maar steeds met een hartslag onder de 160 hs/min.

De laatste helling zorgt voor de ultieme stijging van de hartslag en deze komt hierdoor tot boven de 170 hs/min. Niet echt uitlopen te noemen. Toch vind ik het een mooie training: 20K met een gemiddelde snelheid boven de 13 km/u en een gemiddelde hartslag van 155 hs/min.

Lopen, Sport, Tempoloop

Heverleebos op een drafje

28 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Na de ziekte van vorige week, probeer ik het deze week iets rustiger te doen. Na een echt rustdagje doorgebracht te hebben in een saunacomplex, wordt er op dinsdag toch opnieuw gelopen. Hopelijk heb ik het verlies van vocht voldoende gecompenseerd en heb ik er vandaag geen last van.

Spijtig genoeg alleen begin ik aan mijn middagloopje tijdens de lunchpauze. Reeds van bij de aanvang gaat het vrij vlot en toch probeer ik niet te snel van start te gaan. Ik blijf verder vlot lopen, maar let toch op mijn ademhaling en zorg dat deze heel rustig blijft. Bij gebrek aan hartslagmeting is mijn gevoel en mijn ademhaling de enige rem.

Eénmaal voorbij de Celestijnenlaan gaat de snelheid toch iets meer de hoogte in. Op het Dijlepad blijf ik ruimschoots onder 4’30” min/km. Dit is eigenlijk iets meer dan vlot. Zolang de ademhaling langzaam blijft en het gevoel zegt dat ik het kan blijven volhouden, blijf ik deze snelheid verder lopen. Vanaf hier is duidelijk dat dit een eerder intensieve training wordt en veel minder een rustig duurloopje.

Zonder te willen overdrijven kies ik toch om via Heverleebos te lopen en niet rechts te draaien ter hoogte van de Sequoia’s. Het zullen dus 12km worden. Het blijft steeds vrij goed gaan en daarom blijf ik ook lopen boven de 13km/u. Het wordt wel hoe langer, hoe intensiever en ook hoe sneller. Zonder te meten, voel ik toch dat mijn hartslag steeds hoger ligt. Het zal dus schipperen worden tussen een hogere snelheid en hartslag onder een controle houden.

Na een kleine hindernis op de fietspaden aan het sportkot, drijf ik de snelheid toch opnieuw op. Als ik de laatste kilometers snel genoeg loop, kom ik waarschijnlijk aan een gemiddelde onder de 4’30” min/km. Dit zou zeer mooi zijn. Op de Karmelietenberg en Naamsestraat ga ik toch wel tot het uiterste (of toch bijna). Met een gemiddelde van 4’29” min/km of 13,4 km/u kijk ik toch tevreden terug op deze training.

Lopen, Sport, Training

Verkenning SMS-loop

26 juni 2016 Werner Een reactie plaatsen

Deze week nog maar één keer gelopen en gelukkig kan ik het aantal loopjes verdubbelen op zondag. Om 11u wordt er door de organisatoren van de SMS-Loop in Lubbeek een verkenningsloop georganiseerd. Met een kleine aanpassing aan de persoonlijke agenda lukt het het om hieraan deel te nemen.

Iets voor elf uur kom ik aan op de afgesproken plaats, maar zie nog niet veel beweging. Niet veel later komt er iemand aan in loopkledij en dat blijkt iemand van de organisatie te zijn. Na nog enkele extra minuten wachten blijf ik de ENIGE te zijn die het parcours wenst te verkennen op dit aangekondigde moment.

We vertrekken met zijn tweeën. Na enkele honderden meter krijgen we al een eerste helling te verwerken. Heel zwaar is deze misschien niet, maar een wedstrijd starten met een helling kan wel eens verkeerd uitpakken. Goed opwarmen is bij deze wel een vereiste. Na een kort vlak stuk lopen we terug naar beneden op een onverharde en weggespoelde weg. Hier is het echt goed uitkijken om de voeten niet om te slagen.

Na de gevaarlijke afdaling steken we de weg terug over en lopen nu opnieuw vals plat omhoog. Aan dit tempo lukt dit goed, maar ik vrees hier volgende week wel op mijn tanden te moeten bijten. Tot ik zie wat hierna komt!! Opnieuw moeten we een steile weg omhoog lopen. Gelukkig lopen we niet helemaal tot op de top, want opeens moeten we rechts het veld in. Het veldweggetje staat helemaal onder water en dus gaan we maar iets hoger lopen, door het veld, richting kalvariebos. Hier komt een nog veel steiler stuk. Echt oplopen gaat zelfs niet. Dit is kruipen. Benieuwd hoe dat volgende week gaat aflopen.

Vanuit dit bosje lopen we opnieuw naar beneden tot aan het ronde punt. Vanaf hier gaat het opnieuw omhoog richting centrum en zo lopen langs een klein weggetje opnieuw richting politiekantoor en richting aankomst. Van een pittig parcours gesproken!!.

Gezien ik nog tijd heb en sowieso van plan was om een duurloop te doen, start ik na afscheid nemen, opnieuw aan een rondje SMS-Loop. Het zijn trouwens volgende week ook twee ronden. In principe zou ik dezelfde ronde moeten lopen, maar ik slaag er toch in om af en toe nog verkeerd te lopen en maak mijn tweede rond nog iets langer. Desalniettemin loop ik deze tweede ronde iets sneller dan de eerste ronde.

Uiteindelijk loop ik bijna 16 km en heb er dus toch een mooie training van gemaakt. Deze verkenning zorgt er wel voor dat ik nu besef hoe zwaar het volgende zondag zal worden. Afzien zal ik zeker.

Hesy's Blog