Vrijdagavond staat, zoals steeds, in het teken van de DCLA-training. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor Tibo en Tobi, staat er tussen 18u en 20u steevast de training geprogrammeerd.

Als recreant train ik niet op de piste, maar lopen we onze intervals in het provinciaal domein en onze duurloop in de straten rond Kessel-Lo. Om voor wat afwisseling te zorgen, lopen we niet altijd hetzelfde parcours. Vorige week lieten we onze fantasie de vrije loop. Vandaag kiezen we ervoor om onze zomertoer in omgekeerde richting te lopen, met kleine aanpassingen.

Op dit ogenblik is mijn niveau iets beter dan de meeste van de groep van Miel, waarmee ik vorig jaar gestart ben en met veel moeite kon volgen. Intussen loop ik al heel wat beter en kan op het einde nog goed versnellen. In goede dagen loop ik mee met de ‘brokkenlopers’ of de groep van Jeroen. In deze groep ben ik opnieuw de zwakste. Door een steeds zeurende pijn in mijn knieën, wil ik zeker niet te snel lopen vandaag en kies dan ook voor de groep van Miel.

Ondanks de vrij lage snelheid blijf ik wat last hebben van mijn knieën; de linkse zelfs nog iets meer dan de rechtse. Na enkele kilometer heb ik toch de indruk dat de pijn iets minder is. Het is natuurlijk ook zo dat ik me dan ook meer moet concentreren op de loop zelf. In het bos lopen vraagt wel degelijk meer concentratie en zeker als je net achter iemand anders loopt. Je hebt dan moeilijker een overzicht op de grond voor je. Het is dan heel goed uitkijken waar je je voeten zet. Bovendien heeft het fel geregend en liggen er overal plassen. Dubbel uitkijken dus.

Ik let bij deze loop helemaal niet op het tempo, noch op de hartslag. Het enige wat ik vandaag doe, is de rest volgen. De laatste kilometers worden gelopen zoals vorige week. Hier neem ik iets meer het voortouw, maar bij elke bocht houd ik even in, zodat de rest opnieuw volgt. Om toch even wat snelheid te lopen, ga ik op het einde een stuk van de Finse piste erbij nemen. Dat stuk loop ik dan even heel intensief, met een hartslag die piekt op 175 hs/min. Op die manier ga ik eventjes wat dieper en doe ik iets meer dan 15K in plaats van iets minder.

De pijn in de knie is nooit volledig weggeweest. Ik zal de komende dagen helemaal niets doen en hopen dat daarmee de pijn volledig verdwijnt. Dat zien we op woensdag wel.

Op vrijdagavond loop ik samen met de collega’s van DCLA een duurloop van om en bij de 15km. Om routine te vermijden, lopen we dit keer niet de gewone zomertoer, maar improviseren we erop los. De hellingen worden gebruikt om wat te versnellen, waardoor de hartslag enkele keren serieus de hoogte in gaat. 

Op het afgesproken uur vertrekken we met enkele lopers van DCLA voor onze wekelijkse duurloop. Veel volk is er tijdens de vakantie niet, maar met zijn zessen vormen we toch een mooi loopgroepje. Voor het vertrek hoorde ik enkele praten om wat af te wijken van het gewone parcours en ik laat me dus verrassen dit keer.  De eerste kilometers verlopen zoals steeds, zijnde langs het gekende Negenbunderpad en aan een rustige snelheid.

In Lindenbos wijken we wel degelijk af van het gekende parcours. Na een kleine vergissing nemen we het pad langs de zuidkant van het bos, maar waardoor we wel een serieuze helling te verwerken krijgen. Door de versnelling op het einde van de helling, krijg ik mijn eerste hartslagpiek (152 hs/min).

Tijdens het lopen hoorde ik spreken over de kerk van Linden en vanuit dit bos wees ik de anderen de weg naar deze kerk. Na een smal padje lopen we de Vossekoten in. Dit weggetje, dat bijna passeert bij mij thuis, brengt ons, al klimmend, voorbij de watertoren. Omdat ik mijn eerste loopervaring in Linden opdeed langs deze weg, neem ik de groep mee op sleeptouw. We volgen een heel eind het rode mountainbike parcours van Lubbeek.

Sommige zandweggetjes liggen er slecht bij. In het Natte voorjaar zijn deze kapot gereden door de mountainbikers waardoor het goed uitkijken is om de voeten niet om te slaan. Het tempo gaat hierdoor iets naar beneden. Gelukkig geraken we er allemaal goed door en komen zo terug op bekend terrein voor iedereen.

Na iets meer dan 9K lopen we in de richting van Kessel-Lo. Nu is het de bedoeling om aan min of meer de juiste afstand te halen wanneer we terug aan de atletiekpiste komen. Iedereen weet wel een mooi weggetje richting Kessel-Lo en zo lopen we via de Sneppenstraat en via de nieuwe wijk in Vlierbeek richting DCLA. Met nog een klein rondje over het gras aan de binnenkant van de piste kom ik aan een volle 15K.

Door het afwisselend tempo hebben we weer een mooie training achter de rug.