Na een dagje rust, zou ik vandaag toch willen lopen. Vanavond lukt het me niet om met de collega’s van DCLA te lopen en dus moet ik wel in de voormiddag lopen. Gelukkig kan dit wel.
Een echt ochtendloopje is het niet. Ik heb vanmorgen al iets gegeten en het is ook al half tien eer ik effectief vertrokken ben. Het doen vandaag is een rustige duurloop van anderhalf uur. Het mag ook twee uur worden, maar dan ik al vroeger moeten vertrekken. Zonder vooropgesteld parcours loop ik richting Heverlee en zie wel hoe ver me dit brengt.
Via de traditionele weg, tunnel onder ring naar sportkot, begin ik nu ook aan deze duurloop. Net voorbij het kasteel Arenberg neem ik niet verder het Dijlepad, maar loop richting Herendreef in Heverleebos. De lage hartslag heb ik al moeten opgeven. Na de afdaling van de Karmelietenberg zat deze al aan de 140 hs/min en enkel met de nodige moeite kan ik deze onder de 145 hs/min houden.
Eénmaal buiten de sportkot gaat het enkele kilometers omhoog. Tot ver in heverleebos moet er voornamelijk geklommen worden. Hier houd ik de hartslag nog net onder de 150 hs/min. Daarna loop ik verder door Heverleebos richting Zoete Waters. Hier blijf ik lopen aan 11 – 12,5 km/u. De hartslag schommelt eveneens van 135-150 hs/min. De volgende kilometers verlopen analoog.
Uiteindelijk bereik ik na iets maar dan 19K mijn vertrekpunt en kan ik zeggen:”Dat hebben we weer gehad.” Deze namiddag zit ik aan tafel.
Na enkele weken enkel rustig lopen heb ik gisteren nog eens kunnen proeven van wat snelheid. Vandaag zal de snelheid nog hoger liggen, want Jeroen heeft voor ons weer een knap schema uitgewerkt om ons wat sneller te maken.
Door de organisatie van de indoor atletiekmeeting voor de jeugd van afgelopen zaterdag, heb ik enkele woensdagen en vrijdagen niet meer getraind met de collega ‘brokkenlopers‘ van DCLA. Gisteren heb ik al een stevige tempoloop gedaan en hopelijk heb ik er vandaag niet te veel last van. Ik voel in ieder geval niets en heb er zin in.
De opwarming wordt meestal al vrij snel gelopen, voor mij toch. Ik ben toch goed op tijd en loop dus eerst enkele rondjes op de piste op een rustig tempo vooraleer de eigenlijke opwarming van 5K te starten. De cijfers liegen er niet om. Op het klein omloopje via de Kortrijsestraat en Schoolbergenstraat loop ik DRIE PR’s! En dit tijdens een opwarming!! Van een opwarming gesproken!
Teruggekomen op de piste wordt het schema nog eens uitgelegd. Het schema wordt telkens de avond voordien reeds online geplaatst. Het kan dus geen verrassing zijn. Vandaag staat het volgende op het programma: 4x600m -200mR, 4 heuvelsprintjes, telkens iets sneller, 4x400m-200mR en tenslotte 4x300m-100mR. Als snelheid worden de 600m gelopen aan 800m tempo en de 400m en 300m één seconde (per 100m) sneller.
Voor mij is het nog steeds moeilijk in te schatten wat mijn 800m-tempo is en daarom ik meestal samen met Jeroen. Vandaag vertrek ik net iets sneller moet daarom mijn training alleen verder afwerken. Op die manier moet ik zelf mijn tempo bepalen en zorgen dat ik niet te vlug tegen de fameuze muur bots. Tijdens het lopen kijk ik af en toe naar mijn horloge om de snelheid af te lezen, wetende dat dit slecht een indicatie is. Hoe snel ik exact gelopen heb, kan ik dus enkel na de training te weten komen door de gegevens goed te analyseren.
4 x 600m
Eerst komen de 600tjes. De eerste loop ik in 2’20” (=23″/100m), de tweede in 2’17”, de derde in 2’10” (=22″/100m) en de laatste eveneens in 2’10”. Bij de twee laatste ligt de hartslag de laatste 100m wel boven de 170 hs/min. Dit is toch al vrij hoog na een eerste deel van de training. Daarna volgen de heuvelsprintjes. Deze leg ik telkens iets sneller af. De hartslag op het einde bedraagt telkens iets hoger: 159, 164, 169, 174, net als de topsnelheid op het einde van de sprintjes, gaande van 16,5 tot 19 km/u.
4x 400m
Vervolgens keer ik terug naar de piste voor de kortere intervallen. Eerst komen de 4x400m. Het is de bedoeling deze 1″/100m sneller af te leggen dan de 600m, en deze had ik vrij snel afgelegd!? De eerste 400m leg ik toch af aan 1’20” als ik mijn horloge mag geloven, de tweede 1’21”, de derde lukt nog steeds binnen dezelfde tijd. Bij de laatste 400m zie ik een klein verval. De eerste 200m wordt afgelegd onder de 20″/100m terwijl de tweede helft maar gelopen wordt aan 21″/100m. En nu moeten de 300m nog komen!
3 x 300m
De laatste 300m-tjes probeer ik te lopen aan 20″/100m. De hartslag komt vlot boven de 170 hs/min te liggen. Tijdens de 100m rust zakt deze slechts tot 165 hs/min en bij de laatste 300m bereik ik zelfs de grens van de 180 hs/min. Is het hierdoor dat ik denk dat ik er al vier gelopen heb? Misschien. In ieder geval ga ik ervan uit dat ik de training afgewerkt heb en achteraf blijkt dat ik er eentje te weinig gedaan heb. In ieder geval ben ik blij dat ik de laatste 300m heb kunnen afwerken binnen de minuut, weliswaar gesteund door enkele jongeren die net voor mij liepen en die ik niet wou lossen.
Na meerdere rustige duurlopen en bij de eerste echte koude heb ik me toch laten verleiden om een snellere tempoloop te doen.
Afgelopen weekend heb ik een mooie duurloop afgelegd en op maandag, mede door mijn verjaardag, koos ik voor een dagje wellness, zonder lopen. Vandaag vertrek ik op het middaguur voor een loop tijdens mijn middagpauze. Om half twee staat er een meeting op mijn agenda en dan moet ik gegeten en gedoucht hebben. Onze traditionele toer ‘Sequoia’ is zeker haalbaar.
Zoals de laatste weken steeds het geval was, vertrek ik ook dit keer redelijk rustig. In de tunnel onder de Leuvense ring loop ik iets sneller, omdat er een fietser achter me aan komt en ik niet graag uitwijk over de trappen. Hierdoor heb ik te snel een hogere hartslag als ik terug ‘boven’ kom. Vanaf hier gaat het mis. Op de Finse piste blijf ik vlot doorlopen waardoor de hartslag nog iets hoger ligt. Na de Finse piste drijf ik de snelheid nog wat verder op. Hiermee ben ik definitief omgeschakeld van duur- naar tempoloop.
Vanaf het begin Dijlepad leg ik de snelheid nog wat hoger. De snelheid ligt dan boven de 14 km/u. Op een bepaald moment zie ik 4’12” min/km op mijn horloge staan en besef dan zeer goed dat dit het tempo is om een marathon sub 3 uur te lopen. Mijn hartslag kan ik aan deze snelheid niet onder de 160 hs/min houden en ik vrees dat deze nog gaat stijgen als ik zo blijf lopen.
Na het keerpunt krijg ik de wind van voren, letterlijk dan. Toch kan ik de snelheid aanhouden en omdat ik toch tegen de wind in moet lopen, komt de snelheid zelfs nog iets hoger te liggen. Met kilometers rond de 4′ min/km loop ik toch iets te snel. De hartslag liegt niet en bereikt de 170 hs/min-grens. Dit is niet heel lang vol te houden. Toch blijf ik dit lopen tot ik aan de Celestijnenlaan kom.
Vanaf hier gaat de pees er iets af en probeer ik aan een redelijk tempo verder te lopen.
Het is weekend en dan wordt er tijd gezocht voor een langere duurloop.
Vrijdagavond wordt er normaal ook gelopen met de collega’s van DCLA, maar door de indoor atletiekmeeting van zaterdag komt er niet van. Zaterdag staat de hele dag in teken van deze meeting. Na de meeting ben ik vlug iets gaan eten en volledig uitgeteld thuis gekomen. Niet veel later lag ik, gelijktijdig met de kids, in bed.
Na een onrustige nacht en een lang zondagontbijt maak ik mij toch klaar voor mijn duurloop. De thermometer blijft net positief en dus loop ik met lange broek, shirt en licht windvestje. De handschoenen mogen niet ontbreken; de muts laat ik wel thuis.
Ik start via de Bovenstraat en begin dus met een vrij zware helling. Hier ligt al mijn eerste uitdaging: hartslag laag houden, ondanks de bergop. Het lukt me zelfs om maar heel even boven de 140 hs/min uit te komen. Het grootste stuk blijf ik er wel degelijk onder. Tijdens het verdere verloop via de Houwaertstraat blijf ik mooi in de buurt van de 130 hs/min. Dit is echt wel wat ik wou.
De weg naar het kasteel van Horst en ook verder richting Holsbeek verloopt zoals gewenst. De hartslag blijft schommelen rond de 130 hs/min. Enkel op de stijgende stukken stijgt deze boven de 130. Aan deze snelheid (11,5 km/u) lopen over lange, bekende wegen is toch vrij eentonig. Soms vraag ik mij af of het niet beter was dat ik met muziek zou lopen. Gewone oortjes blijven niet in mijn oor zitten en dus moet ik gebruik maken van oortjes met beugel. Deze hebben dan weer meer last van windgeruis. Dus loop ik maar zonder muziek.
De kilometers tellen heel regelmatig op, steeds tussen de 5’00” en de 5’10” min/km. Vanaf km 20 wordt het moeilijker om de hartslag laag te houden en gaat deze eerder richting 140 hs/min. De laatste kilometers wordt het nog moeilijker om de hartslag laag te houden, zonder de snelheid te doen dalen. Moet ik nu trager lopen of mag de hartslag toenemen?
Toch ben ik tevreden van deze LSD. Hij was lang genoeg (meer dan 2u), hartslag zat goed (gemiddeld 134 hs/min) én ik kon zonder problemen de helling naar huis oplopen. Na de stress van de afgelopen dagen deed dit echt wel deugd.
De titel lijkt raar, maar de afgelopen dagen probeerde ik te lopen met een hartslag onder de 140 hs/min en vandaag lukte het.
Vandaag loop ik net als gisteren, hetzelfde parcours. Het grote verschil: dit keer loop ik niet alleen. Samen met een collega vertrekken we iets over 12u richting sportkot en verder. Het doel is eenvoudig: duurloop van meer dan een uur en niet te snel. Ik hoop dit keer een tragere hartslag te hebben, liefst zelfs onder de 135 hs/min.
We vertrekken vrij rustig en mijn hartslag bewijst dit. ik blijf zelfs onder de 130 hs/min. Dit is dus wat het moet zijn. Het kan dus wel. Na de tunnel onder de Leuvense ring volgen enkele kortere stukken met wat bochtenwerk, maar toch blijft het lukken. Het langere stuk langs Dijlepad en voorbij de E40, het Ormendaalpad, verloopt ook vlekkeloos. De lichte rugwind zal hier zeker een beetje bij helpen.
Na het keerpunt, ter hoogte van de Stationsstraat in Korbeek-Dijle, speelt de wind in het nadeel en voelt het ook frisser aan. Bovendien gaan we hier op zoek naar een nieuwe weg en dat zorgt altijd voor een iets hogere hartslag. Inderdaad, alle kleine dingetjes tellen mee. Na dit kleine ommetje rond het Egenhovenbos, lopen we terug naar Leuven langs dezelfde paden. Hier ligt de hartslag net boven de 130 hs/min, maar blijft toch onder de 135 hs/min, ondanks de snelheid van 11,5 km/u. De duurtrainingen beginnen stilaan hun vruchten af te werpen.
Na 75 min bereiken we terug ons vertrekpunt en ik kan alleen maar tevreden terugkijken naar deze duurloop. De rustdag van gisteren zal waarschijnlijk ook wel een positieve invloed gehad hebben.
Net zoals gisteren, vertrek ik vandaag ook alleen voor een rustige duurloop. Bovendien ga ik vandaag ook naar de de sporthal om de meeting van zaterdag te bespreken.
Het bezoek aan de Nayer wordt voorafgegaan door een duurloop. Opnieuw is het mijn bedoeling om onder de 140 hs/min te blijven en opnieuw lukt het mij niet. Ik moet gewoon trager lopen, dat kan toch niet moeilijk zijn en toch …
In ieder geval loop ik rustig over vertrouwde wegen en geniet van de mooie beelden die de herfst in een bos kunnen geven. De enige personen die je hier tegenkomt, zijn andere joggers of wandelaars. Als je dan nog beseft dat je hier kan lopen tijdens je middagpauze, voel je je goed.
Na 7k draai ik terug richting Leuven en voel ik de wind veel minder. De tegenwind zat er dus voor iets tussen. In deze richting, met de wind in de rug, ligt de hartslag wel iets lager. Ik blijf nu zeker rustig lopen, want met de rugwind voelt het ook warmer aan en ik wil niet té bezweet in de Nayer aankomen.
Uiteindelijk toch iets meer dan 14k gelopen en ben tevreden, want beter gelopen met iets te hoge hartslag dan helemaal niet gelopen.
