Duurloop in het weekend, geen evidentie

In de meeste trainingsschema’s staat het weekend met stip genoteerd om een duurloop te lopen. De meeste mensen hebben tijdens de week te weinig tijd om langere duurlopen te lopen. In de winter is dit nog meer het geval. Bij mij is dat niet anders.

Dit weekend begon al anders, omdat op vrijdagavond het bezoek van Sinterklaas voorrang kreeg op mijn eigen duurloop. Gelukkig had ik dit voorzien en kon ik op vrijdag voormiddag al wat lopen. Omdat er niet op vrijdagavond gelopen werd, kan er gemakkelijk op zaterdag gelopen worden. Ook hier speelde de goedheilige man mij parten. Op zaterdag kon er dus ook al niet gelopen worden. Op zondag dan maar.

Zondagmorgen werd er effectief gelopen, maar niet door mij. Vanaf ‘s morgens begaven wij ons richting Wespelaar voor de veldloop van ROBA. Neen, ik waag me (nog) niet aan deze veldlopen, maar mijn kids staan er wel aan de start. Met een vijfde en elfde plaats hebben zijn dit schitterend gedaan. Nadat de jeugd alle wedstrijden gelopen had, kon ik de DCLA-tent opnieuw opruimen. De volgende afspraak vindt plaats in Tremelo. Naar gewoonte is er de eerste zondag van december modeshow van Bobo. Zoals steeds ben ik ook dit keer weer van de partij als fotograaf van Missitems. Foto’s volgen weldra.

In plaats van in de VIP-tent lekker te gaan eten, kies ik er vandaag voor om sneller naar huis te rijden. De zon is al ver gezakt en het zal snel helemaal donker worden. Thuis verlies ik niet te veel tijd en
kleed me om in winteroutfit met verlichting. Zowel op de armen als

op  de borst en rug draag ik verlichting. Ik heb er geen foto van gemaakt, maar wees er zeker van dat ze me gezien hebben. Zeker op de kleine, smalle wegen is dit een minimum vereiste.

Ondanks het rustige tempo en het schitterende avondlicht, niet het mijne, is mijn hoofd niet ontspannen. Enkele organisaties van de afgelopen dagen en weken en vooral sommige commentaren die je enkel via via hoort, blijven door mijn hoofd spoken. Ondanks de constante snelheid van 12 km/u blijft de hartslag vrij hoog. Tijdens de afdaling blijft deze nog steeds in de buurt van de 140 hs/min en op de hellingen (ook aan 12 km/u) stijgt deze tot boven de 150 hs/min.

Na iets meer dan een uur besluit ik maar huiswaarts te keren. Het kan zeker geen ontspannend loopje genoemd worden. Thuis wacht een goede warme douche en warm avondeten. Dat zal veel ontspannender zijn.

Movescount_logo     strava


 

(85 keer bezocht, waarvan 1 vandaag)

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.