DCLA zomertoer, eindelijk

Tot voor enkele weken wist ik niet hoe ik een bericht van vrijdag op een originele manier kon beginnen. Het was dan ook elke vrijdag een analoog verloop. Vandaag is dat verloop eveneens analoog, alhoewel, maar het is  wel een eeuwigheid (=meerdere weken) geleden. Ondanks de vrij intensieve loop van gisteren, start ik vandaag toch met de DCLA-collega’s. Ik stel me zelfs de vraag niet wat de groep van Jeroen, alias de brokkenlopers, gaat doen en steven recht af op de lopers van de groep van Miel. Het is de bedoeling om er een normale duurloop van te maken en niet opnieuw heel intensief te lopen.

Net voor het eigenlijke vertrekuur (18.15u) zijn we nog niet met een grote groep. Het ziet ernaar uit dat de vakantie al begonnen is. Het weer kan geen spelbreker zijn, ook al heeft het amper een uurtje geleden nog heel hevig geregend. Intussen is het opnieuw opgeklaard en is het ideaal, maar zwoel, loopweer. Zoals steeds wordt er stipt om kwart over zes vertrokken.

Ik blijf achteraan de groep hangen en probeer me heel rustig te houden. Mijn doel van deze duurloop is dan ook om de snelheid van de groep te lopen met een zo laag mogelijke hartslag. De eerste kilometers verlopen aan 11,5 km/u en ook al zou ik het lager willen zien, heeft mijn hart toch een hartslag van 135 hs/min nodig. Dit is zeker geen hoge hartslag voor mij, maar een mogelijke oorzaak voor een iets hogere hartslag kan zijn:
– oververmoeidheid
– warmte
– concentratie

Eénmaal de hellingen eraan komen gaat de snelheid verder omlaag en kan ik mijn hartslag op gelijke tred houden. De conditie zit zeker goed en praatje kan er zeker af. We blijven in de zogezegde zone 1. Boven op de Chartreuzenberg wordt er toch wel wat sneller gelopen en gaat mijn hartslag wel regelmatig boven de 140 hs/min. Verder versnellen heeft niet veel zin, omdat ik er dan opnieuw een tempoloop van maak en alleen moet verder lopen. Ik houd me dus opnieuw wat in en zorg dat we toch minstens met twee samen blijven.

Zodra ik mijn snelheid wat inhoud, zakt mijn hartslag ook vrij snel. Bij een iets hogere snelheid, gaat mijn hartritme ook de hoogte in. De voorlaatste kilometer lopen we vrij vlot en de laatste kilometer houden we opnieuw iets rustiger, zodat extra uitlopen rond de piste, als cooling down, helemaal niet moet. Het was alvast een mooie afsluiter van een werkweek waarin ik toch vier keer op vijf dagen gelopen heb.

Movescount_logo      strava

(62 keer bezocht, waarvan 1 vandaag)

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.