Nochtans had ik mij voorgenomen om de eerste weken geen twee dagen opeenvolgend te lopen. Zoals je gisteren kon lezen, heb ik maandag niet gelopen en dus op dinsdag de ‘schade’ ingehaald. Het stond niet in mijn planning, maar vandaag heb ik toch opnieuw gelopen. Gisteren liep ik op hartslag. Ik wou onder de 150 hs/min blijven en het lukte, door op de snelheid te letten.
Ondanks het goede voornemen, heb ik dus vandaag al gezondigd. Door de beperkte inspanning, dacht ik, zou het toch geen kwaad kunnen om vandaag dezelfde afstand af te leggen en dit aan hetzelfde rustige tempo. Na enkele honderden meters voel ik toch al dat de spieren niet volledig hersteld zijn.
Bovendien loop ik vandaag met andere schoenen (Saucony Triumph 9). Deze schoenen hebben nooit aan mijn verwachtingen voldaan. Ze voelen heel licht aan, maar ze bieden te weinig steun. Ik draag ze dan ook heel weinig en enkel op afstanden < 10K. Al heel snel voel ik dat ik blaren zal hebben wanneer ik dit loopje beëindigd ga hebben. Het zou natuurlijk ook aan de kousen kunnen liggen, maar het gevoel is niet wat het zou moeten zijn. Misschien mede door de lichte pijn van opkomende blaren en strammende spieren door onvoldoende herstel, verloopt dit tochtje niet zo aangenaam. Het weer is dan weer perfect. De zon schijnt volop, er is weinig wind, maar onder de bomen is het niet te warm. In de zon daarentegen, …
Het doel is om toch onder de 150 hs/min te blijven, maar ik geef mezelf enkele slagen respijt en de hartslag blijft dan ook rond de 150-151 hs/min. Ik zou natuurlijk moeten vertragen, maar deze snelheid ligt mij het beste en zolang ik de 151 niet passeer, vind ik het niet te erg. Ik steek het dan maar op de hogere temperatuur waarom de hartslag iets hoger ligt dan gisteren.
Uiteindelijk ligt de gemiddelde snelheid heel kort bij deze van gisteren, met name 11 km/u, met een gemiddelde hartslag van +3 t.o.v. gisteren. Ik zal maar niet vragen of ik hier tevreden moet mee zijn.
