Tweede dag op rij, én al te snel

Gisteren had ik het volmondig over routine. Vandaag breek ik al mijn eerste regel sinds mijn blessure. Ik had me voorgenomen om elke vorm van overbelasting te vermijden en daardoor slechts om de twee dagen te lopen. Een crosstraining op de dagen dat er niet gelopen wordt, is natuurlijk altijd een mogelijkheid. Gisteren hebben we vrij rustig gelopen, maar toch met een kleine versnelling erin. Vandaag wil ik uiteindelijk toch wel opnieuw lopen, maar dan zeer rustig.

Iets over 12u zijn we met vier om te gaan lopen. We vertrekken, zoals steeds, vrij rustig. Het is moeilijk anders lopen in binnen de ring. Op de stoep moet je uitkijken naar andere wandelaars, geparkeerde fietsen, … en andere eventuele hindernissen. Naaste de stoep, op de openbare weg, is het toch best goed uit te kijken naar al het ander verkeer. Achter elk hoekje kan wel een auto of een fietser tevoorschijn komen. De tunnel onder de ring zorgt ook voor moeilijk lopen, enerzijds met de trappen en anderzijds door het eventuele plotse opduiken van fietsers of groepjes wandelaars. Er zijn scholen vlakbij en dan kan je iets over 12u wel eens meer volk tegenkomen dan gewenst.

Na de tunnel lopen we met twee al duidelijk iets sneller, maar op die manier zijn we mooi opgesplitst en lopen we in twee groepjes van twee. Na het kasteel van Arenberg is er een vrij lang recht stuk en daar wordt al snel duidelijk dat het tempo vrij strak ligt. Mijn hartslag ligt dan al in de buurt van de 160 hs/min. Met een constante snelheid van 12,6 km/u denk je dat je snel loopt, maar dan nog word je vlot ingehaald door een andere loper. Er zijn altijd wel betere lopers. Wij lopen echt wel een stevig tempo, zeker voor twee 45plussers. De vierde kilometer wordt dan zelfs gelopen aan 13km/u. Daarna beginnen de hindernissen, zoals omgehakte bomen die dwars over de weg liggen waar je zelfs niet kan over springen; je moet er echt voorzichtig over stappen. De snelheid is er dan volledig uit. De komende hectometers blijft het een weg zoeken tussen de takken. Daarna wordt snel terug tempo gemaakt. Het gesprek is dan al een tijdje stil gevallen. Mijn hartslag toont dan al aan dat ik niet veel reserve meer heb. Op het stijgend gedeelte t.h.v. IMEC blijft de snelheid boven de 12 km/u liggen.

Met een gemiddelde hartslag van 165 hs/min is deze training echt wel intensief te noemen. Ondanks de trage eerste kilometers en de veelvuldige hindernissen, halen we een gemiddelde snelheid van 12 km/u. Helemaal niet slecht.
Nu eerst enkele dagen wat rustiger lopen, daarna af en toe toch eens wat snelheid trainen. En vooral: morgen NIET lopen!

Movescount_logo     strava


 

(36 keer bezocht, waarvan 1 vandaag)

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.